Bunu Hak Etmediğime İnanıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bence kendinizi rahatlatmaya bakin hamelilelik bana cok zor gelmisti.ben simdi bu cocuga nasil bakacaģim diyordum kendi kendime nasil yapacagim nasil olacak butun hayatim kisitlanacak.cok zor gelmisti.sonra kizim dogdu her sey degisti.her planimi onun uzerine kurmaya basladim hamilelik zordur ama hic bir seyi kafaniza takmayin.bebek dogduktan sonra hersey umdugunuzdan daha kolay oluyor.bir cocugum daha olsun cok isterdim ama hamilelikten cok korkuyorum
Yakın zamanda hiç böyle bir şey beklemiyordum. Kendimi hamile olarak bile düşünmedim hiç. Şimdi anne olmak üzereyim. Kafamda binlerce soru işareti ve geçmeyen suçluluk duygusu...
 
Mesela neden eşinizle kahve içmiyorsunuz mideniz mi almıyor içmek istediğinize rağmen zararlı diye mi içmiyorsunuz?
 
Hayır estagfrullah şımarık bir pislik gibi değil de, hayatı kendinize gereksiz yere zorlaştırma hissine kapılıyorsunuz diyelim. Yani mantıklı düşününce o sizin bebeğiniz... ve istediğiniz zamna cok bunaldıgnız zaman birilerine bırakıp eşinizle tatile cıkabilirsiniz yani bu ihtimal var bu bir hapis değil.. olmayacak.. sizin biraz olumlu düşünmeye ihtiyacınız var sadece:)
Keşke düşünebilsem, keşke kaygılarım beni bir yerde bıraksa.
 
Abartmayarak kahve içebilirsin.
Gün de bir küçük fincani geçme ve mümkünse sütlü vs yumuşatmayı tercih et..

Oo gezmeyi seven çocuğunu üstüne bağlar gezer hiç merak etme. :KK66:
 
Off- topic: Bebeginiz benim gibi basak burcu. Özellikleri: Asiri mükemmeliyetçi, yüksek zekalı, temiz, titiz, rasyonel, caliskan:cool:
Ben de çok mükemmeliyetçiyimdir. Zaman zaman ya yeterince iyi olmazsa diye yapmayı ertelediğim şeyler olur.
 
Mesela neden eşinizle kahve içmiyorsunuz mideniz mi almıyor içmek istediğinize rağmen zararlı diye mi içmiyorsunuz?
Ben sert kahve içerim. Ve günde yaklaşık 3 fincan. Bir başlarsam önünü alamayacağım biliyorum o yüzden içmiyorum.
 
Dramatize etmek mi bilmiyorum ama bazen çok bunalıyorum gerçekten o kadar büyüyor ki gözümde yerin dibine girmek istiyorum
Gebelik depresyonu olabilir başlarda kabul etmesi zor oluyor. Evet hiçbir zaman kolay olmayacak zor birşey çocuk büyütmek ama birgün bile pişman olmuyorsun onu doğurduğun için. Bir gülüşü bir anni deyişi yetecek sana. Daha görmediğin günler için bu kadar kendini yıpratman anlamsız.
 
Ama bu duygu durumu çok normal çünkü önünüzde koca bir belirsizlik var. İlk bebekte hepimiz yaşadık bunu. Ama size şunu söyleyim siz ne kadar rahat olur ve bebeği ne kadar çok hayatınıza katarsınız o kadar kendiniz olursunuz. Ama bebek var dışarı çıkmayalım bebek var şunu yapmayalım derseniz kendinizden verdiğiniz ödünler bir bakarsınız ki sizi istemediğiniz bir hayata sürüklemiş. Evet ilk 2 yıl biraz sıkıntısı oluyor ama sonra o da sizinle arkadaş oluyor takılıyor 🥰
Bakın biz gece 2 de arkadaşlar hadi kokoreçe gidelim deyince bebeği yatağından öıkarır sarar sarmalar giderdik 😁
Canlı müziğe de gittik tatile de. Benim eşim stres yapardı ona rağmen bunları yaptık ki eşim benim kadar rahat olsa kim bilir daha neler yapardık bebekle.
Dışarı çıksak ve bebek çılgınlar gibi ağlamaya başlasa elim ayağıma dolanır kafayı yedim herhalde.
 
Bu akşam yemeğinden sonra salonda oturmuş vakit geçiriyorduk. Eşim film izleyip kahve içiyordu ben de telefonla oyalanıyordum. Google fotoğraflar karşıma iki yıl önce bu haftanın fotoğraflarını çıkardı. Beraber tatildeymişiz. Benim de bu aralar duygularım çok gelgitli. Depresifim. Bebek konusunda özellikle bir çok mutlu oluyorum bir napacağım ben şimdi diye korkmaya başlıyorum ki ikincisi ağır basıyor. Fotoğrafları görünce sinirlerim bozuldu ağlamaya başladım. Eşim neden ağladığımı sordu. O zamanlar tatildeymişiz ne güzel bak nasıl eğlenmişiz, dedim. Pandemi bitsin yine gideriz yine eğleniriz, dedi. Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Hiç beklemediğim şekilde sinirlendi ve bir sürü şey söyledi. Beni tanıdığında ben böyle bencil değilmişim. Kendi çocuğum hakkında nasıl böyle konuşurmuşum. Gerçekten bebeğime engel gözüyle mi bakıyormuşum. O elinden geleni yapıyormuş biraz da ben çabalasaymışım. O çocuğu kendi başına zorla yapıp benim karnıma yerleştirmemiş. Hiçbir şeyden memnun olmuyormuşum.
4 yıldır beraberiz, 4 yıla yakın da beraber yaşadık. Ben böyle kavga hatırlamıyorum. O kadar kırıldım ki. Çok aşağılanmış hissediyorum. Sanki benim sevgilim gitmiş yerine başkası gelmiş. Ciddi ciddi küstük sanırım. Kendimi koca evde yalnız hissediyorum.
Böyle davranılmayı hak etmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden onunla uzun süre hiç konuşmamak istiyorum. Bir yandan da inanılmaz desteğe ihtiyaç duyuyorum bu aralar. Hani ona o kadar kızmış ve kırılmış olmama rağmen gidip ona sarılıp ağlamak istiyorum. Bu da kendimi güçsüz biri gibi hissetmeme neden oluyor. Ama en çok da yapayalnız hissediyorum. Böyle işte. Ne yapacağıma da karar veremiyorum. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.

hormonlar 😂

üstüne pandemi ve eve tıkılma da eklenince bu hale geliyor.

Daha uzun bir süre rahat rahat alkol bile alamayacak olmak beni de çok geriyor. Ama bir gün bunun olmasını istiyordum. Ve en uygun zaman şimdiydi pandemiden iyi bir zaman mı olurdu böyle kahve bile içilemeyecek bir dönem için ❤️
 
Çok simarikca davranmissiniz. Bir tanidigim diyabet ve gebe, birakin kahveyi dogru durust tatli bile yiyemiyor hiç ama bu derece sikayetlenmiyor. Sabretmesi gerektigini biliyor, gecici sonucta.

Endişeleriniz varsa oturup dogru durust "bebek dogdugunda nasil olur?" Temali sorular sorup esinizle sohbet ederek
eşinizinn onerecegi fikirlerle kendinizi rahatlatabilirdiniz.
Şu saatten sonra bebek bana engel oluyor diye aglayip adam ne dese aksini soylemenin manasi var mi? Dogurma o zaman mi desin ne desin simdi?
 
Bebek ilk başta engel tabii ki bir çok şeye neden engel olarak görmeyelim. Ben gebelikte hep söylendim ayrı ama doğurunca evlatlık vermeyi bile düşündüm öyle bir çökmüşlüktü benimki. Banyo yapamamak ne demek yahu. Dizi izleyemiyorum diye ağlamıştım :KK70: şimdi düşününce komik geliyor ama o zaman eski hayatıma dair bir şeyler bulmak önemliydi benim için. Hele ki o özgürlük hissinin kayboluşu, en çok ona delirmiştim. Ben ilk 6 ayı hatırlamak dahi istemiyorum. 7-8 aydan sonra bir nebze güzelleşmeye başladı. Hem oğlum insan kıvamına geldi hem hayatım rutine oturdu. Ben bile düzeldim ki ağır vakaydım :KK70:

İçinde bulunduğun dipsiz gibi görünen kuyunun çıkışı var ama biraz zamanın var. Muhtemelen kendini iyi hissetmek için zorluyor, bebek sahibi olmanın sevimli taraflarını düşünmeye çalışarak kendini yatıştırıyorsun. Merak etme her şey güzel olacak. Her değişim sancılıdır.
Şimdi nasıl peki o özgürlük biraz olsun geldi mi 🤣
 
Dışarı çıksak ve bebek çılgınlar gibi ağlamaya başlasa elim ayağıma dolanır kafayı yedim herhalde.
Bizde eşim öyle oluyordu işte hemen ter basıyordu adama ben gayet relax. Ama eşim stresli davrandığı için kavga ettiğimiz oluyordu ya ne var bu çoxuk tabi ağlayacak derdim millet vize bakıyo derdi e bakarsa baksın ne yapayım canım ağlayan çocuk duysam ben de döner bakarım ne oldu acaba diye.
 
Eşim neden ağladığımı sordu. O zamanlar tatildeymişiz ne güzel bak nasıl eğlenmişiz, dedim. Pandemi bitsin yine gideriz yine eğleniriz, dedi. Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Hiç beklemediğim şekilde sinirlendi ve bir sürü şey söyledi.
Ama o zaman soğuk da olsa icebileceksin 🙂
Dışarı çıksak ve bebek çılgınlar gibi ağlamaya başlasa elim ayağıma dolanır kafayı yedim herhalde.
Yok öyle gibi gelir ama gayet iyi kontrol edersin. Sen onun annesisin. Onu nasıl sakinleştirecegini de bilirsin.

O zaman başka sorunlar da olacak. Bu çocuk aç aç diyecekler sana. Bunu illaki duyacaksın. 😬
 
Bu akşam yemeğinden sonra salonda oturmuş vakit geçiriyorduk. Eşim film izleyip kahve içiyordu ben de telefonla oyalanıyordum. Google fotoğraflar karşıma iki yıl önce bu haftanın fotoğraflarını çıkardı. Beraber tatildeymişiz. Benim de bu aralar duygularım çok gelgitli. Depresifim. Bebek konusunda özellikle bir çok mutlu oluyorum bir napacağım ben şimdi diye korkmaya başlıyorum ki ikincisi ağır basıyor. Fotoğrafları görünce sinirlerim bozuldu ağlamaya başladım. Eşim neden ağladığımı sordu. O zamanlar tatildeymişiz ne güzel bak nasıl eğlenmişiz, dedim. Pandemi bitsin yine gideriz yine eğleniriz, dedi. Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Hiç beklemediğim şekilde sinirlendi ve bir sürü şey söyledi. Beni tanıdığında ben böyle bencil değilmişim. Kendi çocuğum hakkında nasıl böyle konuşurmuşum. Gerçekten bebeğime engel gözüyle mi bakıyormuşum. O elinden geleni yapıyormuş biraz da ben çabalasaymışım. O çocuğu kendi başına zorla yapıp benim karnıma yerleştirmemiş. Hiçbir şeyden memnun olmuyormuşum.
4 yıldır beraberiz, 4 yıla yakın da beraber yaşadık. Ben böyle kavga hatırlamıyorum. O kadar kırıldım ki. Çok aşağılanmış hissediyorum. Sanki benim sevgilim gitmiş yerine başkası gelmiş. Ciddi ciddi küstük sanırım. Kendimi koca evde yalnız hissediyorum.
Böyle davranılmayı hak etmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden onunla uzun süre hiç konuşmamak istiyorum. Bir yandan da inanılmaz desteğe ihtiyaç duyuyorum bu aralar. Hani ona o kadar kızmış ve kırılmış olmama rağmen gidip ona sarılıp ağlamak istiyorum. Bu da kendimi güçsüz biri gibi hissetmeme neden oluyor. Ama en çok da yapayalnız hissediyorum. Böyle işte. Ne yapacağıma da karar veremiyorum. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
Gidin sarılın , yani bizim okulda da bir arkadaş vardı , hamilelikte hormonların etkisi mi artık her neyse çok zorlaşmıştı . Sanki tek kendisi hamile , kendisi dertli vs olarak abartırdı .
Biz aşağı yukarı aynı haftalarda 3 hamileydik , nöbet tutarken muhakkak sinir krizi geçirirdi . 6 yıldır çocuğun hayatını mütemadiyen karartıyor . Karı koca çalışıyorlar , maddi olarak iyiler ama çocuğa kaç kere saçımı süpürge ettim dedi .
Umarım sen de öyle olmazsın . Git konuş , eşine hormonlar yüzünden böyle oluyor deyin .
Ben de eskiden özel günlerde çok stresli olurdum . En sonunda eşime dedim ki bu günlerde beni alttan al . Zaten çocuklar olduktan sonra öyle bir lüksüm de kalmadı .
 
Aynı haftalardayız hemen hemen
Şimdiden seneye yazın bebeğimizle gidip yapacağımız tatilin hayalini kuruyoruz
Bebek gerçekten engel değildir
(Bu söylediğim normal gelişim gösteren, uysal bebekler için geçerli)
Bebeği bu kadar yük görmektense iyi taraflarından bakmaya çalışın.
Bu minvalde benzer konularınız da vardı sanki.
Gerekirse yardım alın, sonradan lohusa depresyonuna vs dönüşmesin
 
Çok simarikca davranmissiniz. Bir tanidigim diyabet ve gebe, birakin kahveyi dogru durust tatli bile yiyemiyor hiç, bu derece sikayetlenmiyor.
Endişeleriniz varsa oturuo dogru durust "bebek dogdugunda nasil olur?" Temali sorularla eşinizin onerecegi fikirlerle kendinizi rahatlatabilirdiniz.
Şu saatten sonra bebek bana engel oluyor diye aglayip adam ne dese aksini soylemenin manasi var mi? Dogurma o zaman mi desin ne desin simdi?
Bakın daha zor durumda olanlar olduğunu biliyorum. Ve daha zor durumda olanlar olduğunu düşünmek sadece beni daha çok mutsuz ediyor. Acıları karşılaştırmayı çok anlamsız buluyorum. Şımarıklık olsaydı keşke gerçekten en azından çok daha iyi hissediyor olurdum. Neden bir türlü anlatamadığımı bilmiyorum ben gerçekten acı çekiyorum. Adam doğurma o zaman desin dediğimi de hatırlamıyorum. Sadece destek bekliyorum ben.
 
Bizde eşim öyle oluyordu işte hemen ter basıyordu adama ben gayet relax. Ama eşim stresli davrandığı için kavga ettiğimiz oluyordu ya ne var bu çoxuk tabi ağlayacak derdim millet vize bakıyo derdi e bakarsa baksın ne yapayım canım ağlayan çocuk duysam ben de döner bakarım ne oldu acaba diye.
Peki nasıl bu kadar rahat davranmayı başarabildiniz ilk bebeğiniz olmasına rağmen?
 
Şımarıklık mıdır bilmiyorum sadece şunu söyleyebilirim hayatımın daha zor bir dönemi olmamıştı zihinsel ve ruhsal açıdan.

hiç zorluk görmemişsiniz demek, ne guzel.
hayatımda bir çırpıda sizin şimdi yaşadığınızdan daha zor on durum sayabilirim ve görece çok rahat bir hayat yaşadım.
Allah dert vermemiş işte, böyle dert arıyorsunuz sanırım.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X