- 6 Nisan 2016
- 1.992
- 6.152
Yo hayır naz yapmaya çalışmadım. Hissettiklerimi söylemiştim sadece.
Yo hayır naz yapmaya çalışmadım. Hissettiklerimi söylemiştim sadece.Naz yapmak istemişsiniz elinizde patlamış. İki taraf da fazla abartmış. Uzatmayın bence ç, hiç Bişey yok muş gibi davranın
Bebek bunları anlamıyor ve anlamlandıramıyor henüz. Yine de bu ona saygısızlık yaptığım anlamına gelir mi ki?Bu cümle bebeğinize karşı saygisizlik olmuş yani.
Adam hakli.
Biraz üstünden gecsin.
Hormonlariniz tavan yapmış belli ki.
Hamileliğin özellikle ilk zamanları herkes böyle hissediyor merak etmeyin. Benn de tatil fotoğraflarına bakıp bidaha böyle tatilimiz olmicak diye üzülürdüm. Kocamla sürekli film izlemek isterdim bir daha böyle rahat film izleyemicez diye. Şuan bebeğim uyuyor ve ben kocamla film de izliyorum çayımı kahvemi de içiyorum. Bütün bunlardan sadece kısa bir süre mahrum kalıyorsunuz. Evet eskisi gibi olmayacak belki ama eskisinden de güzel olacak. Onun iyiliği, sağlığı her şeyden önemli olacak sizin için. Şuan hissettikleriniz tamamen normal ve geçiciŞımarıklık mıdır bilmiyorum sadece şunu söyleyebilirim hayatımın daha zor bir dönemi olmamıştı zihinsel ve ruhsal açıdan.
Evet ben henüz o şoku tam atlatamadım sanırım. Bebekle ilgili duygularım o kadar değişken ki ne onunla ne onsuz. Ben gerçekten anne olunca ben olmaktan çıkarım diye korkuyorum sanırım.Sen hala o şoktan çıkamadın bence doğursam mk doğurmasam mı ikileminden ondan böyle oluyor. Eşin haklı bebek niye sana engen olsun bambaşka güzel heyecanlar yaşayacaksiniz. Artık kararını verdin bu çocuk doğacak ve sen de hayatını ona göre yeniden düzenleyeceksin. Başka biri olmayacaksin sen aynı sen’sin. Sıfatlarına bir yenisi eklendi o da annelik olacak. Bunu kabullenmeye bak artık derim ben. Devamlı birilerine alınarak ömür geçmez. ( bir önceki konunda da annenlere sitemin vardı ondan diyorum)
Gebelikten dolayı hassassınız. Eşinşzde hassas. Bence gönül alın birbirinizinYo hayır naz yapmaya çalışmadım. Hissettiklerimi söylemiştim sadece.
Bence bebeğe birlikte karar verip sizi mutsuz görmek onu da çok yıpratmış. Tam tersini düşünğn siz bebeği dört gözle beklerken ve bile isteye beraber yapmışken eşiniz bebeği yük engel olarak görseydi ne hissederdiniz?Bu akşam yemeğinden sonra salonda oturmuş vakit geçiriyorduk. Eşim film izleyip kahve içiyordu ben de telefonla oyalanıyordum. Google fotoğraflar karşıma iki yıl önce bu haftanın fotoğraflarını çıkardı. Beraber tatildeymişiz. Benim de bu aralar duygularım çok gelgitli. Depresifim. Bebek konusunda özellikle bir çok mutlu oluyorum bir napacağım ben şimdi diye korkmaya başlıyorum ki ikincisi ağır basıyor. Fotoğrafları görünce sinirlerim bozuldu ağlamaya başladım. Eşim neden ağladığımı sordu. O zamanlar tatildeymişiz ne güzel bak nasıl eğlenmişiz, dedim. Pandemi bitsin yine gideriz yine eğleniriz, dedi. Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Hiç beklemediğim şekilde sinirlendi ve bir sürü şey söyledi. Beni tanıdığında ben böyle bencil değilmişim. Kendi çocuğum hakkında nasıl böyle konuşurmuşum. Gerçekten bebeğime engel gözüyle mi bakıyormuşum. O elinden geleni yapıyormuş biraz da ben çabalasaymışım. O çocuğu kendi başına zorla yapıp benim karnıma yerleştirmemiş. Hiçbir şeyden memnun olmuyormuşum.
4 yıldır beraberiz, 4 yıla yakın da beraber yaşadık. Ben böyle kavga hatırlamıyorum. O kadar kırıldım ki. Çok aşağılanmış hissediyorum. Sanki benim sevgilim gitmiş yerine başkası gelmiş. Ciddi ciddi küstük sanırım. Kendimi koca evde yalnız hissediyorum.
Böyle davranılmayı hak etmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden onunla uzun süre hiç konuşmamak istiyorum. Bir yandan da inanılmaz desteğe ihtiyaç duyuyorum bu aralar. Hani ona o kadar kızmış ve kırılmış olmama rağmen gidip ona sarılıp ağlamak istiyorum. Bu da kendimi güçsüz biri gibi hissetmeme neden oluyor. Ama en çok da yapayalnız hissediyorum. Böyle işte. Ne yapacağıma da karar veremiyorum. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
Neler hissettiğimi benden bile iyi ifade etmişsiniz, teşekkür ederimDiğer konunuzu okumuştum, beklenmedik bir gebelik ve hala onun stresini yaşıyorsunuz sanırım. Alışamadınız bence çooooook normal. Bütün planlarınız tersine dönmüş gibi oldu bir anda ve siz sürekli böyle olmasından korkuyorsunuz. Bunu da sürekli ister/istemez yansıttığınız için eşiniz böyle bir tepki vermiş. Ama bence hiç de düşündüğünüz gibi olmayacak her şey çok güzel olacak. Size destek olan çok da hevesli bir eşiniz var çok şanslısınız. Beraber her yeri gezebilirsiniz. Olumlu düşünün. Bebekler anne karnında huzursuzluğu hissedermiş diye okumuştum. Stresiniz ona yansır yapmayın lütfen.
Anlamıyor diye saygısızlık olarak adlandırıp adlandırmamak sanırım bireysel bakış açısı. Bende eşiniz gibi daha duygusal bakardım sanırım olaya ve gücüme giderdi. O saygısızlık gibi algılamış gibi duruyor.Bebek bunları anlamıyor ve anlamlandıramıyor henüz. Yine de bu ona saygısızlık yaptığım anlamına gelir mi ki?
Ayy mesajları okudukça ben karşımdakine dünyayı dar eden bir insanım eşim bir melek gibi gelmeye başlamıştı. İyice suçluluk bataklığında yüzüyordum. Teşekkür ederimBunalabilirsiniz, ilk hamileliğiniz elbette endişeleriniz, sorgularınız olur. En hazır halinizle bile hazır hissetmiyor gibi olursunuz. Hormonlar da iş başında tabi..
Eşiniz sarılıp "Endişelenme biz çok güzel olacağız, tek başına değilsin ben de varım" deyip tatlılıkla idare edebilirdi, siz de bir iki ağlardınız aman nolacak? Totosundan anlamış iyice.
Aman bu erkeklere de bu haller oluyor bazen, eşleri hamile kalınca. Üzülmeyin, biraz zaman geçsin konuşur halledersiniz.
Ya yük olarak görmek benim ruh halim için yanlış tanım. Ama bazen hayatım engellenmiş, artık ben kendim olamayacakmışım gibi hissediyorum. Ha ama bebeğe bir şey olsa çok üzülürüm biliyorum. Bu ihtimali düşününce bile çok kötü hissediyorum. Böyle saçma bir durum işte.Bence bebeğe birlikte karar verip sizi mutsuz görmek onu da çok yıpratmış. Tam tersini düşünğn siz bebeği dört gözle beklerken ve bile isteye beraber yapmışken eşiniz bebeği yük engel olarak görseydi ne hissederdiniz?
Gerçekten benim ne hissettiğim ne düşündüğüm hiç mi önemli değil ya da benden başka kimse mi bu duyguları hissetmedi? Herkes ben şımarık bir pislikmişim eşim ve doğmamış bebeğim birer melekmiş gibi konuşuyor. Ben boğuluyor gibi hissediyorum gerçekten. Çığlık atıyormuşum sesim çıkmıyormuş gibi hissediyorum.Çocukla da gayet tatile eğlenmeye vs gidebilirsiniz. Öyle yapan çok çok insan var çevrede. Ayrıca istemiyorsanız da birine bırakırsınız yahu.
bence kendinize dert aramıssınız, hem bu sekilde düşünmenizi cocuk da hisseder. Daha kucuk demeyin, bence eşiniz haklı. Şımarık davranmışsınız!
Hayır estagfrullah şımarık bir pislik gibi değil de, hayatı kendinize gereksiz yere zorlaştırma hissine kapılıyorsunuz diyelim. Yani mantıklı düşününce o sizin bebeğiniz... ve istediğiniz zamna cok bunaldıgnız zaman birilerine bırakıp eşinizle tatile cıkabilirsiniz yani bu ihtimal var bu bir hapis değil.. olmayacak.. sizin biraz olumlu düşünmeye ihtiyacınız var sadece:)Gerçekten benim ne hissettiğim ne düşündüğüm hiç mi önemli değil ya da benden başka kimse mi bu duyguları hissetmedi? Herkes ben şımarık bir pislikmişim eşim ve doğmamış bebeğim birer melekmiş gibi konuşuyor. Ben boğuluyor gibi hissediyorum gerçekten. Çığlık atıyormuşum sesim çıkmıyormuş gibi hissediyorum.
Evet dipsiz kuyu gibi. Ben sanki orada boğuluyorum. Ne hissettiğimi bir türlü anlatamıyorum kimseye. Ve neden hep ben suçluyum? Ayrıca zorla mı senin karnına yerleştirdim ne biçim söz ya denyoluk değil de ne bu?Bebek ilk başta engel tabii ki bir çok şeye neden engel olarak görmeyelim. Ben gebelikte hep söylendim ayrı ama doğurunca evlatlık vermeyi bile düşündüm öyle bir çökmüşlüktü benimki. Banyo yapamamak ne demek yahu. Dizi izleyemiyorum diye ağlamıştımşimdi düşününce komik geliyor ama o zaman eski hayatıma dair bir şeyler bulmak önemliydi benim için. Hele ki o özgürlük hissinin kayboluşu, en çok ona delirmiştim. Ben ilk 6 ayı hatırlamak dahi istemiyorum. 7-8 aydan sonra bir nebze güzelleşmeye başladı. Hem oğlum insan kıvamına geldi hem hayatım rutine oturdu. Ben bile düzeldim ki ağır vakaydım
İçinde bulunduğun dipsiz gibi görünen kuyunun çıkışı var ama biraz zamanın var. Muhtemelen kendini iyi hissetmek için zorluyor, bebek sahibi olmanın sevimli taraflarını düşünmeye çalışarak kendini yatıştırıyorsun. Merak etme her şey güzel olacak. Her değişim sancılıdır.
Ama bu duygu durumu çok normal çünkü önünüzde koca bir belirsizlik var. İlk bebekte hepimiz yaşadık bunu. Ama size şunu söyleyim siz ne kadar rahat olur ve bebeği ne kadar çok hayatınıza katarsınız o kadar kendiniz olursunuz. Ama bebek var dışarı çıkmayalım bebek var şunu yapmayalım derseniz kendinizden verdiğiniz ödünler bir bakarsınız ki sizi istemediğiniz bir hayata sürüklemiş. Evet ilk 2 yıl biraz sıkıntısı oluyor ama sonra o da sizinle arkadaş oluyor takılıyorYa yük olarak görmek benim ruh halim için yanlış tanım. Ama bazen hayatım engellenmiş, artık ben kendim olamayacakmışım gibi hissediyorum. Ha ama bebeğe bir şey olsa çok üzülürüm biliyorum. Bu ihtimali düşününce bile çok kötü hissediyorum. Böyle saçma bir durum işte.