- 12 Kasım 2008
- 16.853
- 11.093
Üzüldüğümü belli etmemek için çaba harcamak istemiyorum. Bu biraz da suçluyum ve kabul ediyorum demek gibi olmaz mı?biraz engel görür gibi ya da pişman olmus gibi konusmussunz gibime geldi. adam da öyle anlayıp yükselmiş , ha biraz abartmıs mı evet. hamilesiniz sonucta. bekleyin sabredin gönlünüzü alacakttr üzüldüğnüzü belli etmeyin
Bu cümle bebeğinize karşı saygisizlik olmuş yani.Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Siz bilemeyebilirsiniz. Tam olarak böyle görünüyor. Planlı bi gebelik olmadığından. Keşke önlemi sağlam alsaydınız. Gebelik bi şekilde atlatılır. Umarım lohusa depresyonu filan çıkmaz bi de.Şımarıklık mıdır bilmiyorum sadece şunu söyleyebilirim hayatımın daha zor bir dönemi olmamıştı zihinsel ve ruhsal açıdan.
Hamile olduğumu öğrendiğimde evli değildim. Plansızdı.İstemeyerek mi yaptınız cocugu.?
Baya pişman gibi duruyorsunuz çünkü.
Dramatize etmek mi bilmiyorum ama bazen çok bunalıyorum gerçekten o kadar büyüyor ki gözümde yerin dibine girmek istiyorumFazla dramatize ediyorsunuz sanırım kabullenememişsiniz hala. Hamileyken kahve içilmez diye birşey mi var? Biraz ayak bağı olarak görüyorsunuz gibi anlatmışsınız eşinize doğal olarak tepki vermiş
Öncelikle doktorum hamileyken günde 1 tane kahve içebileceğimi hatta bana iyi geleceğini söylemişti. İki çocuğum var gezmek için kırkının çıkmasını bile beklemedim sürekli gezdim her fırsat bulduğumda özellikle şehir dışı. Bu yüzden de çocuklarım şuan arabaya bindiği an uyurlar. Çok gezmenin en büyük faydası bu. Kocanıza sarılmak istiyorsanız sarılın ama o da sizin hamilelikten dolayı böyle saçmaladığınızı aklından çıkarmasın. Sağlıkla doğurun büyütün...Bu akşam yemeğinden sonra salonda oturmuş vakit geçiriyorduk. Eşim film izleyip kahve içiyordu ben de telefonla oyalanıyordum. Google fotoğraflar karşıma iki yıl önce bu haftanın fotoğraflarını çıkardı. Beraber tatildeymişiz. Benim de bu aralar duygularım çok gelgitli. Depresifim. Bebek konusunda özellikle bir çok mutlu oluyorum bir napacağım ben şimdi diye korkmaya başlıyorum ki ikincisi ağır basıyor. Fotoğrafları görünce sinirlerim bozuldu ağlamaya başladım. Eşim neden ağladığımı sordu. O zamanlar tatildeymişiz ne güzel bak nasıl eğlenmişiz, dedim. Pandemi bitsin yine gideriz yine eğleniriz, dedi. Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Hiç beklemediğim şekilde sinirlendi ve bir sürü şey söyledi. Beni tanıdığında ben böyle bencil değilmişim. Kendi çocuğum hakkında nasıl böyle konuşurmuşum. Gerçekten bebeğime engel gözüyle mi bakıyormuşum. O elinden geleni yapıyormuş biraz da ben çabalasaymışım. O çocuğu kendi başına zorla yapıp benim karnıma yerleştirmemiş. Hiçbir şeyden memnun olmuyormuşum.
4 yıldır beraberiz, 4 yıla yakın da beraber yaşadık. Ben böyle kavga hatırlamıyorum. O kadar kırıldım ki. Çok aşağılanmış hissediyorum. Sanki benim sevgilim gitmiş yerine başkası gelmiş. Ciddi ciddi küstük sanırım. Kendimi koca evde yalnız hissediyorum.
Böyle davranılmayı hak etmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden onunla uzun süre hiç konuşmamak istiyorum. Bir yandan da inanılmaz desteğe ihtiyaç duyuyorum bu aralar. Hani ona o kadar kızmış ve kırılmış olmama rağmen gidip ona sarılıp ağlamak istiyorum. Bu da kendimi güçsüz biri gibi hissetmeme neden oluyor. Ama en çok da yapayalnız hissediyorum. Böyle işte. Ne yapacağıma da karar veremiyorum. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
Ben gebeyken biraz simariklik yapayim dedim. Canm baklava istiodu. Akşam on olmuş saat. Dedim hadi al. Yarın işten gelirken alırım dedi. Ama aserdim al millet gece yarısı yolllara düşüp manav ario karısı için dedim.Şımarıklığınızı gebeliğinize veriyorum. Adam darlanmış vermemiş.
Onu stres topu yaptığımı düşünmüyorum. Sürekli onu suçlayan bir tavrım hiç olmadı çünkü. Bazen gücüm kalmıyor. Her şeyi hormonlara bağlamıyorum bence. Öyle olsa bu konuyu bile açma gereği duymazdım. Hormonlardan ya deyip keyfime bakardım.Bana da fazlasıyla şımarıkça geldi tavrınız, adamı stres topunuz yapmayın herşeyi de hormonlara bağlamayın, biraz toparlanın.
Bazen çocuk doğduğunda hiçbir şey yapamayacakmışım, sonsuz bir depresyona girecekmişim gibi hissediyorum
O lohusa depresyonu olayı beni çok korkutuyor zatenSiz bilemeyebilirsiniz. Tam olarak böyle görünüyor. Planlı bi gebelik olmadığından. Keşke önlemi sağlam alsaydınız. Gebelik bi şekilde atlatılır. Umarım lohusa depresyonu filan çıkmaz bi de.
Destek almaya şimdiden başlayın bence. Tüp bebekle evladına kavuçanlar bile sınırında geziyor.O lohusa depresyonu olayı beni çok korkutuyor zaten
Hepimizin dertleri var. Burada yazmıyor oluşumuz mükemmel bir hayat yaşadığımız anlamına gelmez. Kimin ne yaşadığını nasıl bilebiliriz? Vakti zamanında gücümün sınırlarını zorlayan dertlerim oldu hâlâ da oluyor. Bu dertsizsin çıkarımı beni biraz kızdırdı.ALLAHIM hayırlı ugurlu etsın Insallah saglıklı bir sekilde dogum yaparsınız..
Hamılesınız dıye kalbinizi kırmak istemem. Ama dertsızsınız sanırım dert arıyorsunuz...gebelık yuksek etken olabılır ama yınede haksızsınız.