Bunu Hak Etmediğime İnanıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ne kadar güzel bebeğiniz geliyor inşallah sağlıkla kucağınza alırsınız. Yerinizde olmak isteyen ve çok çabalayan o kadar çok kadın tanıyorum ki. Bence hormonlarınızdan dolayı böylesiniz.
 
biraz engel görür gibi ya da pişman olmus gibi konusmussunz gibime geldi. adam da öyle anlayıp yükselmiş , ha biraz abartmıs mı evet. hamilesiniz sonucta. bekleyin sabredin gönlünüzü alacakttr üzüldüğnüzü belli etmeyin
Üzüldüğümü belli etmemek için çaba harcamak istemiyorum. Bu biraz da suçluyum ve kabul ediyorum demek gibi olmaz mı?
 
Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Bu cümle bebeğinize karşı saygisizlik olmuş yani.
Adam hakli.
Biraz üstünden gecsin.
Hormonlariniz tavan yapmış belli ki.
 
Şımarıklık mıdır bilmiyorum sadece şunu söyleyebilirim hayatımın daha zor bir dönemi olmamıştı zihinsel ve ruhsal açıdan.
Siz bilemeyebilirsiniz. Tam olarak böyle görünüyor. Planlı bi gebelik olmadığından. Keşke önlemi sağlam alsaydınız. Gebelik bi şekilde atlatılır. Umarım lohusa depresyonu filan çıkmaz bi de.
 
Sen hala o şoktan çıkamadın bence doğursam mk doğurmasam mı ikileminden ondan böyle oluyor. Eşin haklı bebek niye sana engen olsun bambaşka güzel heyecanlar yaşayacaksiniz. Artık kararını verdin bu çocuk doğacak ve sen de hayatını ona göre yeniden düzenleyeceksin. Başka biri olmayacaksin sen aynı sen’sin. Sıfatlarına bir yenisi eklendi o da annelik olacak. Bunu kabullenmeye bak artık derim ben. Devamlı birilerine alınarak ömür geçmez. ( bir önceki konunda da annenlere sitemin vardı ondan diyorum)
 
Fazla dramatize ediyorsunuz sanırım kabullenememişsiniz hala. Hamileyken kahve içilmez diye birşey mi var? Biraz ayak bağı olarak görüyorsunuz gibi anlatmışsınız eşinize doğal olarak tepki vermiş
Dramatize etmek mi bilmiyorum ama bazen çok bunalıyorum gerçekten o kadar büyüyor ki gözümde yerin dibine girmek istiyorum
 
Bu akşam yemeğinden sonra salonda oturmuş vakit geçiriyorduk. Eşim film izleyip kahve içiyordu ben de telefonla oyalanıyordum. Google fotoğraflar karşıma iki yıl önce bu haftanın fotoğraflarını çıkardı. Beraber tatildeymişiz. Benim de bu aralar duygularım çok gelgitli. Depresifim. Bebek konusunda özellikle bir çok mutlu oluyorum bir napacağım ben şimdi diye korkmaya başlıyorum ki ikincisi ağır basıyor. Fotoğrafları görünce sinirlerim bozuldu ağlamaya başladım. Eşim neden ağladığımı sordu. O zamanlar tatildeymişiz ne güzel bak nasıl eğlenmişiz, dedim. Pandemi bitsin yine gideriz yine eğleniriz, dedi. Bebekle nasıl gidip eğlenceğiz ki, dedim. Niye eğlenmeyelim bebek bize niye engel olsun, dedi. Nasıl engel olmasın bak senin içtiğin kahveyi benim içmeme engel oluyor şimdiden, dedim.
Hiç beklemediğim şekilde sinirlendi ve bir sürü şey söyledi. Beni tanıdığında ben böyle bencil değilmişim. Kendi çocuğum hakkında nasıl böyle konuşurmuşum. Gerçekten bebeğime engel gözüyle mi bakıyormuşum. O elinden geleni yapıyormuş biraz da ben çabalasaymışım. O çocuğu kendi başına zorla yapıp benim karnıma yerleştirmemiş. Hiçbir şeyden memnun olmuyormuşum.
4 yıldır beraberiz, 4 yıla yakın da beraber yaşadık. Ben böyle kavga hatırlamıyorum. O kadar kırıldım ki. Çok aşağılanmış hissediyorum. Sanki benim sevgilim gitmiş yerine başkası gelmiş. Ciddi ciddi küstük sanırım. Kendimi koca evde yalnız hissediyorum.
Böyle davranılmayı hak etmediğimi düşünüyorum. Bu yüzden onunla uzun süre hiç konuşmamak istiyorum. Bir yandan da inanılmaz desteğe ihtiyaç duyuyorum bu aralar. Hani ona o kadar kızmış ve kırılmış olmama rağmen gidip ona sarılıp ağlamak istiyorum. Bu da kendimi güçsüz biri gibi hissetmeme neden oluyor. Ama en çok da yapayalnız hissediyorum. Böyle işte. Ne yapacağıma da karar veremiyorum. Buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
Öncelikle doktorum hamileyken günde 1 tane kahve içebileceğimi hatta bana iyi geleceğini söylemişti. İki çocuğum var gezmek için kırkının çıkmasını bile beklemedim sürekli gezdim her fırsat bulduğumda özellikle şehir dışı. Bu yüzden de çocuklarım şuan arabaya bindiği an uyurlar. Çok gezmenin en büyük faydası bu. Kocanıza sarılmak istiyorsanız sarılın ama o da sizin hamilelikten dolayı böyle saçmaladığınızı aklından çıkarmasın. Sağlıkla doğurun büyütün...
 
Şımarıklığınızı gebeliğinize veriyorum. Adam darlanmış vermemiş.
Ben gebeyken biraz simariklik yapayim dedim. Canm baklava istiodu. Akşam on olmuş saat. Dedim hadi al. Yarın işten gelirken alırım dedi. Ama aserdim al millet gece yarısı yolllara düşüp manav ario karısı için dedim. 🤣🤣 Neyse ertesi gün isten gelirken aldı tatlıyı. Bende asermekten ölmedim sonuçta🤣🤣.
 
Bana da fazlasıyla şımarıkça geldi tavrınız, adamı stres topunuz yapmayın herşeyi de hormonlara bağlamayın, biraz toparlanın.
Onu stres topu yaptığımı düşünmüyorum. Sürekli onu suçlayan bir tavrım hiç olmadı çünkü. Bazen gücüm kalmıyor. Her şeyi hormonlara bağlamıyorum bence. Öyle olsa bu konuyu bile açma gereği duymazdım. Hormonlardan ya deyip keyfime bakardım.
 
Bazen çocuk doğduğunda hiçbir şey yapamayacakmışım, sonsuz bir depresyona girecekmişim gibi hissediyorum 😔


Abartiyorsun, biraz da hormonlar tavan tabi ki suan
Ben oglum 6 aylikken taylanda götürdüm.
Suan 4 yasinda, 28 ülke gezdik birlikte.
Pandemi olmasa herhalde 50yi görürdük
Evde oyalamaktan cok daha kolay tatilde gezmede aktivitede vakit gecirmek.
 
Naz yapmak istemişsiniz elinizde patlamış. İki taraf da fazla abartmış. Uzatmayın bence ç, hiç Bişey yok muş gibi davranın
 
Siz bilemeyebilirsiniz. Tam olarak böyle görünüyor. Planlı bi gebelik olmadığından. Keşke önlemi sağlam alsaydınız. Gebelik bi şekilde atlatılır. Umarım lohusa depresyonu filan çıkmaz bi de.
O lohusa depresyonu olayı beni çok korkutuyor zaten 😬
 
Bu kadar strese girip herşeyi kendinize de eşinize de eziyet seviyesine getiriyorsanız o kahveyi için canınız çektiğinde çikolata vs kaçındığınız şeyleri yapın. Emin olun yaşadığınız ve etraftaki stres yediğiniz içtiğinizden daha çok zarar veriyor karnınızdaki bebeğe. Bunu tecrübe etmiş biri olarak söylüyorum, hamileliğimde çok ağladım ve bebeğimin gelişimi geride kaldı bu sebeple küçük ve erken doğum yaptım. Bunun için kendimi ve sebep olan herkesi suçluyorum. Biraz rahat olun yahu tamam hormonlar insanı alt üst ediyor ama farkındalıkla üstesinden gelebilirsiniz. Buna alışmazsanız lohusalık dönemi daha da zor geçer ki o 40 gün başka hiçbir zamana benzemiyor, 3.5 buçuk aylık bir anne olarak benden söylemesi
 
ALLAHIM hayırlı ugurlu etsın Insallah saglıklı bir sekilde dogum yaparsınız..

Hamılesınız dıye kalbinizi kırmak istemem. Ama dertsızsınız sanırım dert arıyorsunuz...gebelık yuksek etken olabılır ama yınede haksızsınız.
Hepimizin dertleri var. Burada yazmıyor oluşumuz mükemmel bir hayat yaşadığımız anlamına gelmez. Kimin ne yaşadığını nasıl bilebiliriz? Vakti zamanında gücümün sınırlarını zorlayan dertlerim oldu hâlâ da oluyor. Bu dertsizsin çıkarımı beni biraz kızdırdı.
 
Hamilelik hassas bir donem. Erkekler anlayamayabiliyor. Halbuki kendileri sivilce cikarsa ustume gelme der bunalima girer.
 
Bebek ilk başta engel tabii ki bir çok şeye neden engel olarak görmeyelim. Ben gebelikte hep söylendim ayrı ama doğurunca evlatlık vermeyi bile düşündüm öyle bir çökmüşlüktü benimki. Banyo yapamamak ne demek yahu. Dizi izleyemiyorum diye ağlamıştım :KK70: şimdi düşününce komik geliyor ama o zaman eski hayatıma dair bir şeyler bulmak önemliydi benim için. Hele ki o özgürlük hissinin kayboluşu, en çok ona delirmiştim. Ben ilk 6 ayı hatırlamak dahi istemiyorum. 7-8 aydan sonra bir nebze güzelleşmeye başladı. Hem oğlum insan kıvamına geldi hem hayatım rutine oturdu. Ben bile düzeldim ki ağır vakaydım :KK70:

İçinde bulunduğun dipsiz gibi görünen kuyunun çıkışı var ama biraz zamanın var. Muhtemelen kendini iyi hissetmek için zorluyor, bebek sahibi olmanın sevimli taraflarını düşünmeye çalışarak kendini yatıştırıyorsun. Merak etme her şey güzel olacak. Her değişim sancılıdır.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X