iyi akşamlar hanımlar an itibariyle içime oturmuş bi durum paylaşıcam sizinle.seninki de dert mi diyebilirsiniz belki ama bi ölçüsü yok ki derdin, küçüğü de büyüğü de geriyor insanı.
Babannemlerle aynı binada farklı dairelerde oturuyoruz. şu sıralar parasal ve ailevi birtakım sorunlar yaşıyoruz bende babannemlere iniyorum bunaldıkça. Bugün öğleden akşama kadar onlardaydım, halam ve babannem vardı. ordan burdan konuşurken konu erkek arkadaş meselelerine geldi, ben pek kimseye anlatmazdım bu durumları. ne olduysa bi anda evet var benim erkek arkadaşım dedim bi anda. şaşırdılar, normalde kapamıştık konuyu, nolcak canım olabilir normal demişlerdi. aradan birkaç saat geçti yine bi yerden konu açılınca söyleyiverdim bi anda.. onun mesleğini sordular, muhasebeci dememle halamın burun kıvırması bir oldu. hani sen çevrene bak yine de daha iyisi vardır diye bakış attı, şaka gibi. Erkek arkadaşımın resmini gösterecektim ki hevesim kursağımda kaldı, göstermedim.Gerildim ve içime oturdu bu durum istemsizce.
Bi insanın nasıl biri olduğuna mesleğine bakılarak mı karar verilir, muhasebeci olmanın nesi var? Halamın eşi subay emeklisi, bu durum mu ona bu tavrı sergileme hakkı veriyor , kendince öyle mi düşünüyor anlamadım. Şaşırdım da zaten samimiyet gitti birden.. onun burun kıvırmasıyla erkek arkadaşımla bağımı kesecek de değilim ben içimden gelerek söyledim, böyle mi karşılanırdı.bin pişman oldum paylaştığıma..
21yaşındayım bu arada. nisan tercihlerini bekliyorum, atandığımda bende normal memur olucam yani