Bunaldım

Dr. Hanım;
Ben bu yaz haziran ayında okulumu bitirip,ağustos'ta evlendim. İstanbul'a ailemle yaşarken, evlenince eşimle Mersin'e taşındık. Mersin'i çok seviyorum ama ailemin özlemi çok başka... Gerçi meslee bununla alakalı mı bilmioyurm :)) ben buraya çok umutla gelmiştim. hemen iş bulabilrimi die düşünüyordum. Kimya Müh. mezunuyum ama geldim geleli bırakın iş bulamyı, mülakata bile çağırılmadım. Kocamdan para istemek çok zoruma gidiyor. Gerçi o bana bunu hiç hissettirmiyor,yani beni ezmiyor. Para lazım mı diye sormadan bırakıyor ama bu bile benim moralimi bozuyor. kendimi onun sırtında bir yük gibi hissediyorum... bu kadar yıl okuyup karşılığında hakettiğimiz muameleyi düşündükçe içim burkuluyor... bunun bir sonucu olarak hep sinirli,stresliyim. yemek yapmak dışında yanlızken yapmakten zevk aldığı mhiçbirşey yok. burada tanıdığım hiç kimse yok henüz... arkadaşım da yok yani. kaldı ki ben hemen ısınıp arkadaş olabilen bir insan da değilim... bütüngün uyuyorum. kafamı bir yere yasladığı man uykuya dalıp gidiyorum... ve sürekli durduk yere kaşınıyorum... bana bir tavsiyeniz var mı?? çok bunaldım (( :1no2:

Sevgili Cadaloz, yaşamınızda bir anda çok şey değişmiş. Bu alışma döneminde kendinizi böyle hissetmeniz çok normal. Hele de biran önce iş bulup çalışmayı isteyip henüz olmamış olması sizi çok zorluyordur.
Ama Eylül ayında iş aramaya başlayıp Kasım ortasında böyle hissetmek sizce de çok aceleci bir yaklaşım değil mi? Durun, iş bulmak zaman alacak.
İş bulana kadar, siz çalışmaya başlayınca yapamayacaklarınızı yapın. Keyif yapın, yeni bir dil öğrenin, farklı bir beceri edinin. Mersin'i ve çevresini keşfedin. Yapacak çok şey var.
Anlattıklarınız depresyonu çağrıştırıyor. Yukarıda ifade ettiklerimi kendi başınıza yapmakta zorlanırsanız depresyonunuz nedeniyle, bir süre profesyonel destek alın, bir psikologa başvurarak bir süre terapi görün.
Sağlıkla,
Dr. Meltem Kavcar Sırmalı