Bunalan benmiyim sadece

B

BengisuCan91

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
29 Mayıs 2022
471
-299
11
33
Akşama kadar peşinde koştuğum 1 buçuk yaşında bir kızım var hiç durmuyor koltuktan koltuğa atliyor bir yerini vuracak diye ödüm kopuyor yapma dedikçe inatla yapıyor herşeyi oturup ağlıyorum durmadan tek başıma ailemden uzakta yalniz büyütüyorum kendime ayıracak hic bir dakka zamanim bile yok ne dogru duzgun temizlik yapabiliyorum ne yemek cocugum hic durmuyor hiç kimsem yok eşim çalışıyor gidip gelebileceğim bi anlikta olsa oyalanmak için kahve icebilecegim yaa hiçmi kimse olmaz neden bu kadar bunaldım bilmiyorum yalnizlikmi bunalttı yoksa çocuk mu anlayamadım sanki tükenmiş gibiyim niye böyle hissediyorum annelerrr yardim edin psikolojim iyi degil galiba
 
Cocugunuzu parka cikarin, o oynar siz de oradaki annelerle laflarsiniz biraz. O zaman herkesin ayni zorluklari yasadigini da gormus olursunuz, rahatlatir sizi biraz. Bende de iki cocuk var biri 17 aylik biri 5 yasinda olacak. Gurbetteyim, yardim eden yok. Gece uyku yok, gunduz oturmak dinlenmek yok. Ev darma duman, yemek kotunun iyisi. Esim kestaneli cikolata gormus bir kahve icer deneriz diye almis gelmis. 2 haftadir yerinde duruyor cunku cocuklari uyutup basbasa kalamiyoruz, bir fincan kahve icmek luks. Cikolatayi gorunce gulmustum, basbasa kalabilecegimize o kadar inaniyorsun ha diye

Siz de kendinizi sadece siz boyleymissiniz gibi uzuntuye bogmayin. Inanin kimi cocuk cok hareketli, kimi yemek yemiyor, kimi cok sessiz icine kapanik, kimi saldirgan, kimi uyumuyor. Her anne bir türünü buyutup onun derdiyle yoruluyor. Ve artik cogu anne yalniz bakiyor cocuguna. Ev isini yemegi vs cok takmayin. Onlar kotunun iyisi olsun, siz cocugunuzla guzel anilar biriktirin yeter. 5 sene gecer evinizin temizligini, aksam yediginiz yemegi unutsunuz ama cocugunuzla yasadiklarinizi unutmazsiniz. O da oyle. Annesinin yedirdigini icirdigini hatirlmaz ama annesiyle paylastigi anilari hatirlar
 
Normal hepimiz aynıyız ben küçükten beri parka çıkarım şimdi sayısız arkadaşım var biriyle bulusucam diye öbürünü ekmek zorunda kalıyorum biraz abartmışim sayıyı ama olsun hepimiz mutluyuz siz bu yaşlarda çocukla birebir ilgilenin önce kendinizle ilgilenin bırakın ağlasın alisiyorlar sonra onunla ilgilenin eğitin söz dinlemesi için onu sadece dinleyin sevin ve her yaramazlikta uyarmayin bir kere uyarın tam uyarın ki ilerde sosyallesirken çocuk rahat dursun üstüne gittikçe arsizlasir iletişimi güçlendirin sevgi ve kurallarla size muhtaç olduğunu bilsin bu yaşlarda siz kosturmayin o pesinizde kostursun .
Her gün gidin parka alın kucaginiza hop hop oynatın kaydirakta salıncakta . Sırasını beklemeyi düzgün kaymayı başkalarının eşyalarına dokunmamayi vs alistirin . Bu mis havalarda evde kendinizi yemeyin . Tadını çıkarın .
 

Sizdemi aynısınız evet belki 2 çocuk diyeceksiniz hakli olarak ama bende durumlar biraz daha farkli geliştiği için belkide bu denli sinirlerim aşırı gergin inanın herşeyi yapıyorum ne yapsam aynı eşim akşam işten geliyor oda aynı hiç dinlenemiyor yemek yeme saatimiz zaten gece yarisini buluyor zar zor birseyler yetiştirmeye calisiyoruz o bu durumdan daha cok bunaldı bazen diyorki artık bu işe bulaşmak istemiyorum birde ben yeni doğum yaptigimda ev sahibi evi bosaltmamiz gerektigini söyledi 40 gunluk bile degildi bebegim o evi ne zorluklarla taşıdık ahhh yaşayan bilir duşünsenize elinizde kucucuk daha meme emen bir bebekle sil baştan evi yerleştirmek temizlemek sizce ben bunlarin üstesinden nasil gelebilirdim düşüncesi bile korkutmuştu o bir travma etkisi olarak üzerimde kaldı gercekten çok yıpratıcı oldu yani bazı seyler anlatmakla anlatilmiyor deneyimlemek gerektigine inaniyorum ve su an hala daha yerleşmiş degilim evimin bir odasi eşyalarla kutularla dolu cocuklu evde zaten düzen diye birşey olmuyor üstüne taşındığımız için dahada düzensiz olduk ve şu anda bulunduğumuz yerdede geçici olarak duruyoruz kendi evimize geçene kadar mutlaka diyorum herkez zorlanıyor ama sanirim bu yasadiklarimiz biraz fazla fazla yordu bizi yoksa bu kadar bunalan bi anne olmazdım belkide biraz daha sakin kalabilirdim diyorum
 
Ben 4 aylik gebeyken ev tasidim. Bebegim dogu, 5 aylikken bir kere daha ev tasidim. Ikinci bebegime 4 aylik hamileyken yurtdisina tasindim. Biri 3.5 yasinda biri yenidogan iki bebege yalniz baktim. Ikinci bebegim 5 aylikken yeniden turkiyeye tasindik ama lojman beklemek zorunda oldugumuz icin 3 ay iki bebekle sagda solda kaldim. Ardindan iki bebegimle yeni evimi kurdum. Aralara bunalimlari hayal kirikliklarini, cocuklarin kiskanclik krizlerini de yazsam sayfalar olurdu.

Size bunlari hikaye yaristirmak icin yazmadim. Hayatim cok zor diye o hayata isim takarsaniz hayat size zor gelir. Yasadiklariniz sizin nasil degerlendirdiginize gore size zor yada kolay gelir. Siz kendinizi hep cok keyfi yerinde ailelerle kiyaslarsaniz bunalirsiniz. Biz gocebe gibi ordan oraya tasindik durduk iki cocukla ama esim bunalsa ben dedim ki imtihandir gelir gecer unuturuz bu gunleri. Ben bunalsam esim dedi ki sabret, imtihandir, cocujlar buyudugunde arkadasin olacak onlar senin. Yani birbirimizi ay biz de cok yorulduk, hayatimiz mahfoldu diye gazlasak hayattan tad alamaz hale gelirdik. Siz de yasadiklarinizi abartip abartmadiginizi sorun kendinize her bunaldiginizda.
 
herşey anda zor. sonra zaman gelip geçiyor ve diyorsun ki ne zmaan büyüdü bu. o atlıyor koşuyorsa ağlamk yerine sen de onla atla. seni gördükçe o mıtlu olur beraber delirirsiniz. gerçekten 5 yaş çocuk 4 bucuk aylık bebek gurbette ve sıfır destekli biri olarak yazıyorum.bardagın ne tarafını gördüğünle ilgili herşey. kızın zıplar dururken bunu üzülecek bişey olarak da görebilirsin. iyi ki zıplayabiliyor saglıklı ve bugünler asla geri gelmeyecek diye de görebilirsin. çocuklarla vakit geçirmenin onların dünyasına girmenin onlar gibi umarsız cesur olmanın keyfini çıkarın. gece yiyebiliyorsanız akşam yemegini ev toplanmıyorsa e bunlar zaten sorun olmuyorsa üzülmek yerine keyfini çıkarmaya bakın. sonra bir bakmışsınız büyümüş ev toplu yemek saatinde ama o odasında telefonla konusuyor arkadaşlarıyla buluşuyor.
 
Bide bunun çalışan anne modeli var işten gelir gelmez yeni bir işe gelmiş gibi olanı rahat olun sürekli panik halinde olmakta yorar insanı
 
Evde çocuğunuza güzel güzel bakın, oyunlar oynayın, parklara götürün çocuk enerjisini atsın. Neyi bu kadar dert ettiğinizi pek anlayamadım. Çocuğunu bakıcıya bırakıp gözü arkada kalarak işe giden anne ne yapsın? Siz şanslısınız ki çocuğunuzun her anına tanıklık ederek onu büyütüyorsunuz. Buna dert derseniz Allahın gücüne gider.
 
Tabi ki zordur hiperaktifse hele cocuk daha da zordur 20 aylık hiperaktif ikizlerim var birisi kız birisi erkek yalnız bakıyorum ve 2 yaş sendromuna girdiler sanırım durmuyorlar yemiyorlar sürekli hareket halinde kavga diyorlar yemek yapamıyorum temzilik yapamıyorum kimse yardımcı olmuyor istemiyorum da eşim işten gelince parka götürüyoruz biraz olaun rahatlıyorlar kendinize dert etmeyin yalnız değilsiniz diye anlatıyorum gittiğim geldiğim arkadaşım yok olsa da asla ikisiyle çıkamam bir yere bu imkansız zaptedemem hakim olamam
 
Zorlanmanız, bunalmanız çok normal.
Sosyal hayat yokluğu da duygusal yük.
Ama parkta bir şekilde muhabbet kuruluyor, çocuğunuz dışarda ne kadar bağımsız hareket eder bilmiyorum ama.

Ebeveynliğin ilk yılları o kadar önemli ki aslında dışardan destek.
 
Seviyorum sizi. Çocuk gelişimi ile ilgili yorumlarınızı görmek çok iyi geliyor. Zaten başlığa girince kullanıcı adınıza bakıyorum. Oğlum için şüphelerim vardı. Özelden yazmıştık. Önerdiğiniz kitabı aldım ama sizin çikolata hesabından tamamen okuyup uygulamaya geçemedi. Okulun bitip ailemin yanına gitmeyi bekliyorum. Büyük ölçüde değişim içindeyiz oğlumda bayaği değişim var . otizm şüphem kalktı gibi. Senin tavsiyelerin iyi geliyor.
 
Canım güzel annem. Evliliğimin 3. Yılı bitimiyle tedaviyle ikizlerime gebe kaldım doğumum hamilelik sürecinde müthiş rahattım. Ama doğum sonrası ikiz bebek ve hiç hayatında yorulmamis bir ben. İlk deneyim. Aileler yardım etti şuan 24 aylıklar 13 ayını ailelerin yardımı ile geçirdik. 11 ay da yine yardımcı desteği arada annemin gelmesiyle geçirdik. Son iki aydır tamamen tek eşimle dönüşümlü bakıyoruz. Öğretmeniz . Gece 3 4 saatlik uyku sabah 6 ile güne başlama. 6 saat okulda zaman geçirme. Öğlen çocukları devralip eve geliyorum. Öğlen yemeği koştur koştur uyku saati. Sonra tekrar yemek. Akşam yemeği. Akşam park saati . Gibi çok yorucu . Çok bunaltıcı ama geçici bazen bende aşırı bunaliyorum. Hayatım tamamen değişti. Oğlum kızınız gibi hiç durmuyor. İki tane olunca tamamen kopuyorlar. İnşallah birkaç yıl sonra bu günlerini gülerek animsariz . Yalnız değilsin
 
Guzel yorumunuz icin tesekkur ederim Bir hayata dokunabilmis olmak su an bana da cok iyi geldi Siz uygulamaya gecmemis bile olsaniz en buyuk degisim sizin dusunceleriniz degistiginde baslamis oluyor. Siz de bunu yasamaya basladiniz sanirim. Umarim sevgi dolu, hayirli, huzurlu hayatlari olur evlatlariniz
 
Sanırım oğlumun gelişim hızının kızımın ki gibi olmasını istememden takıntı yaptım. Artık kabul ediyorum ikiz de olsalar ikisiyle aynı oranda da ilgilensem onlar farklı birer kişi. Psikolojik olarak daha iyim oğlumun yakasından düştüm teşekkür ederim. Sizin çocuklarınız için de umarım çok güzel bir ömür nasip etmiştir rabbim
 


Çok haklısınız ama burada dertten kastım yalnızlık çocuğum değil her çocuk yorar adı üstünde Çocuk... siz konuyu yanlış anlamışsınız hangi anne evladını dert olarak görebilir böyle birşey mümkünmü sadece yalnız olmamdan dolayı çok daraldığımı hissettim o nedenle de içimdekileri paylaşmak istedim yani burada anlatmak istediğim esas nokta çocuğum değil yalnızlık hissiyatı
 
 
Bulunduğunuz şehirde oyun evi var mı ? Kreş değil saatlik oyun evleri? Oraya götürebilirsiniz her gün bir iki saat parka götürün siz de termosa kahve yapın kumla oynasın akranları ile bir araya getirin. Enerjisini atmaya ve akranları ile iletişim halinde olmaya ihtiyacı var. Siz nasıl yalnızlıktan bunaldiniz o da bunalmistir eminim. Hem sizin hem onun sosyalleşmesi için oyun evleri iyi olabilir
 
çocuklar o yaslarda hoplar ziplar bunu yaramazlik olsun diye yapmazlar.
ziplamak cocuklarda beyincik gelisimini destekler, e guzelde bir eylem ziplamak bence uçuyormuş gibi :) haliyle cezbedici geliyor.
koltuktan koltuga atlar duser diye korkuyorsaniz eve bir trambolin alin ziplasin dursun.
her ne kadar bize zor gelsede aslinda yaptiklari her hareket bir gelisme sureci, gelişme evresi ama zor cidden ya
parka çikarin, su verin onune biseyler yikasin suda enerjilerini atmalarina ve rahatlamalarina yardimci oluyor.
parkta kumla toprakla tasla vs oynasin hem sizde biraz hava almis olursunuz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…