Bundan 2 yıl önce tam bu zamanlarda, sabah yüryüşünden geliyordum. Karşı apartmanın önünde 3-5 çocuk ellerinde aynı sizinki kadar ve aynı renk bir kedicik. Ordan oraya sürükleyip duruyorlar. Bir kapta süt, sözde besliyorlar işte. İçim gitti. Kucağıma aldım, eve götürsem zaten bir tane tavşanımız var, annem, babam kafamı kırar. Aldığım yere bırakıp eve çıktım. Sonra annemlerden rica ettim 1-2 saat kadar alsam, karnını doyursak falan diye. Tamam dediler. Hemen koşup eve getirdim, karnını doyurduk. Her tarafı yara içinde ve pireliydi. Aradan 2 yıl geçti. Şimdi 5 kilo civarlarında tam bir tosuncuk. 1-2 saat dedim ama kimse sokaklara bırakmaya kıyamadı. Hemen yıkadık, veterinere götürdük, pire damlası, parazit aşısı,zamanı gelince kısırlaştırdık...Şimdi evin paşası. Annem bile benden fazla seviyor. Şimdi annem ve babak burda yok, gün içinde kırk kere onu soruyorlar. Yemeğini verdin mi, kumunu temizledin mi,.....