Bugüne kadar hamilelikte yaşadığımız en kötü günümüzü anlatıp rahatlayalım kızlar

canbahar

canbahar

Bahar'ımm...
Kayıtlı Üye
27 Ekim 2008
1.367
0
Çok şükür benim öyle anlatacağım çok kötü bir olay yok,insanar neler yaşıyor okuyorum da benimki hiçbir şey diyorum.Çok ağladığım geceler oldu.Ama düşününce kendimi en kötü hissettiğim anlardan biri:KK70:aha hamileliğimin başlarındayken ve rahatsızken midemden ,bir pazar günü eşimin beni evde yalnız bırakıp gitmesiydi hem de kaçar gibi.O gün arkadaşlarıyla program yapmıştı ve beni umursamamıştı.Belki hamileliğin verdiği bir alınganlıktı benimki bilmiyorum ama kendimi çok kötü hissetmiştim.Çok ağladım.Ve arkasından (cep telefonumu kapatıp:beni merak etsin diye) o üzüntüyle bir alışveriş merkezine gidip kızıma ilk kıyafetlerini almıştım.Malum biz kadınlar para harcayınca rahatlarız nedense.
Dedim ya çok da kötü değil hatta basit sayılabilir ama hamilelikte batıyor herşey insana.
Hadi sizler de yazın en kötü an'ınızı paylaşıp rahatlayalım.
 
vallahi hamileliğimin ilk zamanları çok iyi geçmedi çok sorunlar yaşadım çok şükür aştık

4 aylık hamileyken kayınpederim ve kayınvalidem babamları arayıp emanetinizi almaya gelin dedi benim için onlarla sorunlar yaşamıştım ayrılığın eşiğine geldim eşimle çok şükür eşim beni çok seviyor bende onu daha çok bağlandık birbirimize ve o kötü olayları atlattık.bu olaylardan 1 hafta sonrada 40 derece ateş ve dayanılmaz böbrek ağrısıyla hastaneye yattım benim için kötü olan ağrımın çok olması değildi ateşin bebeğime zarar vericek düşüncesi beni öldürüyordu.
çok şükür şimdi mutluyum huzurluyum sağlık olarak iyiyim bebeğimizi sabırsızlıkla bekliyoruz
 
maviyeshill .!.:
vallahi hamileliğimin ilk zamanları çok iyi geçmedi çok sorunlar yaşadım çok şükür aştık

4 aylık hamileyken kayınpederim ve kayınvalidem babamları arayıp emanetinizi almaya gelin dedi benim için onlarla sorunlar yaşamıştım ayrılığın eşiğine geldim eşimle çok şükür eşim beni çok seviyor bende onu daha çok bağlandık birbirimize ve o kötü olayları atlattık.bu olaylardan 1 hafta sonrada 40 derece ateş ve dayanılmaz böbrek ağrısıyla hastaneye yattım benim için kötü olan ağrımın çok olması değildi ateşin bebeğime zarar vericek düşüncesi beni öldürüyordu.
çok şükür şimdi mutluyum huzurluyum sağlık olarak iyiyim bebeğimizi sabırsızlıkla bekliyoruz
Genişletmek için tıkla...

Canım okuyunca üzüldüm yaşadıklarına.Neyseki şimdi iyiymişsin.Allah bebeğinle eşinle mutlu huzurlu ömürler versin.
 
maviyeshill .!.:
vallahi hamileliğimin ilk zamanları çok iyi geçmedi çok sorunlar yaşadım çok şükür aştık

4 aylık hamileyken kayınpederim ve kayınvalidem babamları arayıp emanetinizi almaya gelin dedi benim için onlarla sorunlar yaşamıştım ayrılığın eşiğine geldim eşimle çok şükür eşim beni çok seviyor bende onu daha çok bağlandık birbirimize ve o kötü olayları atlattık.bu olaylardan 1 hafta sonrada 40 derece ateş ve dayanılmaz böbrek ağrısıyla hastaneye yattım benim için kötü olan ağrımın çok olması değildi ateşin bebeğime zarar vericek düşüncesi beni öldürüyordu.
çok şükür şimdi mutluyum huzurluyum sağlık olarak iyiyim bebeğimizi sabırsızlıkla bekliyoruz
Genişletmek için tıkla...
ayy canimmmmm yaaa nekadar kötü bir dönem atlatmisiin yaa! cok büyük ayipp etmisler neyse Allaha sükür simdi iyisin yaa---..
 
benimde 2 gün önce karnima sicak su dökülüp yanmam oldu! o an cok korktumm evet bebegime birsey olmazdi kac kat derimin altindaydi ama iste ana yüregii dedikleri demek bu imis! o an tek düsündügüm bebisim olduuumafoldumben
 
DUYGUSUZduygu .!.:
benimde 2 gün önce karnima sicak su dökülüp yanmam oldu! o an cok korktumm evet bebegime birsey olmazdi kac kat derimin altindaydi ama iste ana yüregii dedikleri demek bu imis! o an tek düsündügüm bebisim olduuumafoldumben
Genişletmek için tıkla...

Geçmiş olsun canım.Allah beterinden korusun inşallah.Sağlıkla sıhhatle bebişlerimizi alalım kucağımıza.
 
ben de hamileliğimde kötü bişey yaşamadım çok şükür,harika bir hamillik geçirdim, ama korktuğum 2-3 an oldu, birisi şuydu.

ilk hamileliğim düşükle sonuçlanmıştı, 4 ay sonra minnoşuma hamile kaldım, ama doktora ilk gittiğimde bebeğim 6 haftalıktı ,kese göründü bebek görünmedi, 10 gün sonra yine gelin dedi, o 10 gün bana geçmek bilmedi,hergün ağladım kesin ben boşgebeyim diye, eşime de stres yapmıştım, obile inanmış ki, 10 gün sonra doktora gittiğimizde hemşire yalvarmasına rağmen benimle ultrason odasına girmemişti.. Kalp atışını duyunca dünyalar bizim olmuştuopuyorumnanaktan

bir debebeğim 8 haftalıkken, ağrı şikayetiylebaşka doktora gitmiştim, kadın baktı baktı bu bebek gelişmemiş dedi, 6 haftalık görünüyor dedi,çıldırmıştım, gözyaşlarına boğulmuştum, sonra kendi doktoruma gittim o saatte, o da siz delimisiniz, tam günü gününe uyumlu demişti...
 
benim hamileliğimi anlatsam sanırım en ilginci olur benim 6.cı ayım bittiğinde suyum geldi ve doğumum başlama aşamasına geldi rahmim 5 cm açılmıştı dr hemen müdahaele etti 2 tane hap yazdı ve 40. cı haftaya kadar kullanmamı bıraktığım anda doğumun başlıycağını söyledi nitekim 7 . ci ayımda 1 kere hapı 1öğün içmeyi unuttum tekrar açılma kanama vs oldu ve bunun sonucunda dr bebeği anne karnında durdurabilmemiz için son 3 ayı yataktan hiç kalkmıyarak geçircek 1 bardağı bile şurdan şuraya alıp koymaması gerekiyor dedi eşime gerekirse bir yardımcı tutun dedi ve ben şaka gibi ama son 3 ayımı yatalak geçirdim kontrollerimde bile ambulans çağırıyordu eşim beni dr götürüp getiriyordu yatan hastaların ne kadar zorluk yaşadığını o anda öğrendim son 3 ayımı hapishanedeymişim gibi yatakta geçirdim o kadar çok sıkıldım ağladımki anlatamam arkadaşlarım komşularım hiç yanlız bırakmadı ama arkadaşlar size şunu söyleyebilirim ki önünüze her şeyi altın tepsiye koyup getyirseler boş gönlünce salıına salına gezip dolaşıpta hareket edemedikten sonra öylae zor geçirdim ki son 3 ayımı cezaevindeki insanların gün saydığı gibi gün saydım şeker ve tansiyonum tavan yaptı ve tansiyonum 18 lere çıktı inanilmaz günlerdi...
bebeğim okadar hareketliydiki belki bir çok gebe en fazla 3-5 gün doğum ağrısı çekmiştir ben son 3 ayımı ağrılar içinde geceleri uyumak bir tarafa ağrılarımdan ağlıyarak geçirdim yatmaktan bütün kemiklerim ağrılar içindeydi ve işin kötü tarafı sadece sol tarafıma yatabiliyordum
Veeee
Dr umun artık hapı bırakabilirsin bebeğin tam haftasını doldurdu dediği gün bayram ettim ve okadar inanilmazki
Ben o hapı bıraktığım gün bebeğimi ambulansın içinde doğurdum bu kadar olur kamera şakası gibiydi ve son 3 ay eşim beni yalnız bırakmadığı gibi ambulansın içinde doğumumna ortak olarak beni doğumumdadsa yalnız bırakmadı
Ne diyebilirimki benim eşim cennetlik bir insan sanırım Allah ondan bin kere razı olsun son 3 ayımda bütün işimi gücümü o yaptı çünküüü.benim haplarımın 1 öğününü aksattırmamaya çalıştı bütün sinirimi öfkemi ağlama krizlerimi çekti
ve sonuç kızlar bebeğim uslu bir bebek ben son 3 ayımda akşam 9 larda yattım uyumak için sıkıntımdan çok sıkıntı yaşadım hamileliğim boyunca
Ama iyiki çekmişim onun için 3 ay değil 9 ay sıkıntı çekmeye değermiş severken onu resmen içime sokasım geliyor bu nasıl sevgidir bilmem çok bambaşkaa çoook
işte benim gebelik hikayem
 
hamilelik günlerimi özledim
ne güzeldik iç içe
en kötüsüde hamileyken çalışmaktı
çok yoruluyordum son aylarda davul gibi şişmem de cabası
 
beg .!.:
benim hamileliğimi anlatsam sanırım en ilginci olur benim 6.cı ayım bittiğinde suyum geldi ve doğumum başlama aşamasına geldi rahmim 5 cm açılmıştı dr hemen müdahaele etti 2 tane hap yazdı ve 40. cı haftaya kadar kullanmamı bıraktığım anda doğumun başlıycağını söyledi nitekim 7 . ci ayımda 1 kere hapı 1öğün içmeyi unuttum tekrar açılma kanama vs oldu ve bunun sonucunda dr bebeği anne karnında durdurabilmemiz için son 3 ayı yataktan hiç kalkmıyarak geçircek 1 bardağı bile şurdan şuraya alıp koymaması gerekiyor dedi eşime gerekirse bir yardımcı tutun dedi ve ben şaka gibi ama son 3 ayımı yatalak geçirdim kontrollerimde bile ambulans çağırıyordu eşim beni dr götürüp getiriyordu yatan hastaların ne kadar zorluk yaşadığını o anda öğrendim son 3 ayımı hapishanedeymişim gibi yatakta geçirdim o kadar çok sıkıldım ağladımki anlatamam arkadaşlarım komşularım hiç yanlız bırakmadı ama arkadaşlar size şunu söyleyebilirim ki önünüze her şeyi altın tepsiye koyup getyirseler boş gönlünce salıına salına gezip dolaşıpta hareket edemedikten sonra öylae zor geçirdim ki son 3 ayımı cezaevindeki insanların gün saydığı gibi gün saydım şeker ve tansiyonum tavan yaptı ve tansiyonum 18 lere çıktı inanilmaz günlerdi...
bebeğim okadar hareketliydiki belki bir çok gebe en fazla 3-5 gün doğum ağrısı çekmiştir ben son 3 ayımı ağrılar içinde geceleri uyumak bir tarafa ağrılarımdan ağlıyarak geçirdim yatmaktan bütün kemiklerim ağrılar içindeydi ve işin kötü tarafı sadece sol tarafıma yatabiliyordum
Veeee
Dr umun artık hapı bırakabilirsin bebeğin tam haftasını doldurdu dediği gün bayram ettim ve okadar inanilmazki
Ben o hapı bıraktığım gün bebeğimi ambulansın içinde doğurdum bu kadar olur kamera şakası gibiydi ve son 3 ay eşim beni yalnız bırakmadığı gibi ambulansın içinde doğumumna ortak olarak beni doğumumdadsa yalnız bırakmadı
Ne diyebilirimki benim eşim cennetlik bir insan sanırım Allah ondan bin kere razı olsun son 3 ayımda bütün işimi gücümü o yaptı çünküüü.benim haplarımın 1 öğününü aksattırmamaya çalıştı bütün sinirimi öfkemi ağlama krizlerimi çekti
ve sonuç kızlar bebeğim uslu bir bebek ben son 3 ayımda akşam 9 larda yattım uyumak için sıkıntımdan çok sıkıntı yaşadım hamileliğim boyunca
Ama iyiki çekmişim onun için 3 ay değil 9 ay sıkıntı çekmeye değermiş severken onu resmen içime sokasım geliyor bu nasıl sevgidir bilmem çok bambaşkaa çoook
işte benim gebelik hikayem
Genişletmek için tıkla...

en başta dediğim gibi benim yaşadığım hiçbirşey.Neler yaşamışsın canım.Okurken ben yaşamış kadar bunaldım seni düşünemiyorum.Allah bundan sonraki yaşamında acı diye bir şey göstermesin sana.Yaşadıklarının sahibinde kazandığın ödül ömür boyu hayırlı evlat olsun sana.
 
aybuke07 .!.:
ben de hamileliğimde kötü bişey yaşamadım çok şükür,harika bir hamillik geçirdim, ama korktuğum 2-3 an oldu, birisi şuydu.

ilk hamileliğim düşükle sonuçlanmıştı, 4 ay sonra minnoşuma hamile kaldım, ama doktora ilk gittiğimde bebeğim 6 haftalıktı ,kese göründü bebek görünmedi, 10 gün sonra yine gelin dedi, o 10 gün bana geçmek bilmedi,hergün ağladım kesin ben boşgebeyim diye, eşime de stres yapmıştım, obile inanmış ki, 10 gün sonra doktora gittiğimizde hemşire yalvarmasına rağmen benimle ultrason odasına girmemişti.. Kalp atışını duyunca dünyalar bizim olmuştuopuyorumnanaktan

bir debebeğim 8 haftalıkken, ağrı şikayetiylebaşka doktora gitmiştim, kadın baktı baktı bu bebek gelişmemiş dedi, 6 haftalık görünüyor dedi,çıldırmıştım, gözyaşlarına boğulmuştum, sonra kendi doktoruma gittim o saatte, o da siz delimisiniz, tam günü gününe uyumlu demişti...
Genişletmek için tıkla...

ne güzel kızını almışsın kucağına.Darısı bizim başımıza.
 
teşekkürler bahar, ,inşallah sen de alırsın bebişini kucağına azkalmış, erken de gelebilir belliolmaz, ben 35 haftallık doğurdum mesela..::)) Doğum hikayemde çok komikti... birden su gelince yaşadığımız panik, harikaymış aslında, o zaman opanik halinde anlamadık ama aksilikler üstüste gelmişti, hepimize süpriz yapmıştı

bu arada beg ben erken doğum yaptım dedim yaa, demek ki benim doğumu da durdurabilrlerdi değil mi? ama öyle bir çaba göstermediler, hemen doğum şeklimi nasıl istediğimi sordular..

ambulansta doğdu haa

al sana iğrenç b.r espiri...

iyi ki adını Ambulans koymamışsınız.. Doğuda bir kadın helikopterde doğurunce bebeğin adını helikopter koyduğunu duymuştum::)) o misali...
 
canbahar .!.:
Canım okuyunca üzüldüm yaşadıklarına.Neyseki şimdi iyiymişsin.Allah bebeğinle eşinle mutlu huzurlu ömürler versin.
Genişletmek için tıkla...

DUYGUSUZduygu .!.:
ayy canimmmmm yaaa nekadar kötü bir dönem atlatmisiin yaa! cok büyük ayipp etmisler neyse Allaha sükür simdi iyisin yaa---..
Genişletmek için tıkla...


amin canım
ALLAH hiç kimseye göstermesin bizleride biran önce meleklerimeze kavuştursun inş.
 
aybuke07 .!.:
teşekkürler bahar, ,inşallah sen de alırsın bebişini kucağına azkalmış, erken de gelebilir belliolmaz, ben 35 haftallık doğurdum mesela..::)) Doğum hikayemde çok komikti... birden su gelince yaşadığımız panik, harikaymış aslında, o zaman opanik halinde anlamadık ama aksilikler üstüste gelmişti, hepimize süpriz yapmıştı

bu arada beg ben erken doğum yaptım dedim yaa, demek ki benim doğumu da durdurabilrlerdi değil mi? ama öyle bir çaba göstermediler, hemen doğum şeklimi nasıl istediğimi sordular..

ambulansta doğdu haa

al sana iğrenç b.r espiri...

iyi ki adını Ambulans koymamışsınız.. Doğuda bir kadın helikopterde doğurunce bebeğin adını helikopter koyduğunu duymuştum::)) o misali...
Genişletmek için tıkla...
:CüvCüv::CüvCüv::CüvCüv::CüvCüv:sırnaşık şeysırnaşık şeysırnaşık şey:roflol::roflol::roflol:-tatlicadiarzu--tatlicadiarzu-şakkıdı
 
canbahar .!.:
en başta dediğim gibi benim yaşadığım hiçbirşey.Neler yaşamışsın canım.Okurken ben yaşamış kadar bunaldım seni düşünemiyorum.Allah bundan sonraki yaşamında acı diye bir şey göstermesin sana.Yaşadıklarının sahibinde kazandığın ödül ömür boyu hayırlı evlat olsun sana.
Genişletmek için tıkla...

çok saol arkadaşım iyi dileklerin için Allah hepimizin evlatlerını hayırlı etsin inşallah.
 
ben berbat bir hamilelik geçirdim. ilk 6 ay karanlık bir odada gece gündüz yatıp uyudum. şiddetli mide bulantılarım vardı. ağzıma tek lokma koyamıyordum. yalnızca peynir ekmek yiyordum. su bile içemiyordum. kardeşime diyordum ki şu soğuk suyu al da bir dikişte iç. o içerken ben ağlıyordum. çünkü ne zaman kana kana su içsem anında kusuyordum. aç kalmamam gerekiyordu ama herşeyden nefret ettim. herşey çok kötü kokuyordu. çok halsizdim. günde 10-15 kere kusuyordum. yiyecek bişey görünce bile kusuyordum. annemlerde kaldım ilk aylar. kılımı kıpırdatamıyordum. doktora gidiyordum beni anlamıyordu. normal diyordu. depresyona girdim. hayattan koptum. doğurup kurtulmak istedim hep. işe gidemedim. zaten yemek yemeye 6. aydan sonra başladım, o da sınırlı. doğurana kadar hergün kustum. doğuma gitmeden bile evde kusup gitmiştim. 6. aydan sonra da erken doğum tehlikesi vardı. kasılmalarım başladı. ilaç kullandım doğuma kadar. bu yüzden çalışamadım. evde kalmak da beni daha fena yapıyordu. resmen bitkisel hayatta yaşadım hamileliğimi. öyle kötü ve dengesiz beslenmiştim ki bebeğim düşük kilolu ya da sağlıksız olacak diye korkuyordum ama dünyalar güzeli bir oğlum oldu. doğduğunda 4,5 kiloydu. onu sapasağlam görünce rahatlamıştım. elleri var mı ayakları var mı diye kontrol ettiğimi hatırlıyorum. ben hamilelikten çok korkuyorum ve bu yüzden ikinci çocuğa cesaretim yok.

birkaç ay önce bir anne bebek dergisinde hamile bir bayanın yazısını okudum. hamileliğinin çok güzel geçtiğini anlatıyordu.''bana göre hamilelik bir hastalık değildir. evde oturup vakit doldurulacak bir süreç değil, tadını çıkarın'' diyordu. yazının ikinci sayfasında bir cümle dikkatimi çekti ''benim hamileliğim çok güzel geçti bir kez bile mide bulantısı, başdönmesi yaşamadım.'' bu kadına ne kadar sinirlendim anlatamam.

ben şahsen doğum sonrasını, dahası lohusalık sonrasını tercih ederim. çünkü o zaman hayata döndüm...
 
pregant .!.:
ben berbat bir hamilelik geçirdim. ilk 6 ay karanlık bir odada gece gündüz yatıp uyudum. şiddetli mide bulantılarım vardı. ağzıma tek lokma koyamıyordum. yalnızca peynir ekmek yiyordum. su bile içemiyordum. kardeşime diyordum ki şu soğuk suyu al da bir dikişte iç. o içerken ben ağlıyordum. çünkü ne zaman kana kana su içsem anında kusuyordum. aç kalmamam gerekiyordu ama herşeyden nefret ettim. herşey çok kötü kokuyordu. çok halsizdim. günde 10-15 kere kusuyordum. yiyecek bişey görünce bile kusuyordum. annemlerde kaldım ilk aylar. kılımı kıpırdatamıyordum. doktora gidiyordum beni anlamıyordu. normal diyordu. depresyona girdim. hayattan koptum. doğurup kurtulmak istedim hep. işe gidemedim. zaten yemek yemeye 6. aydan sonra başladım, o da sınırlı. doğurana kadar hergün kustum. doğuma gitmeden bile evde kusup gitmiştim. 6. aydan sonra da erken doğum tehlikesi vardı. kasılmalarım başladı. ilaç kullandım doğuma kadar. bu yüzden çalışamadım. evde kalmak da beni daha fena yapıyordu. resmen bitkisel hayatta yaşadım hamileliğimi. öyle kötü ve dengesiz beslenmiştim ki bebeğim düşük kilolu ya da sağlıksız olacak diye korkuyordum ama dünyalar güzeli bir oğlum oldu. doğduğunda 4,5 kiloydu. onu sapasağlam görünce rahatlamıştım. elleri var mı ayakları var mı diye kontrol ettiğimi hatırlıyorum. ben hamilelikten çok korkuyorum ve bu yüzden ikinci çocuğa cesaretim yok.

birkaç ay önce bir anne bebek dergisinde hamile bir bayanın yazısını okudum. hamileliğinin çok güzel geçtiğini anlatıyordu.''bana göre hamilelik bir hastalık değildir. evde oturup vakit doldurulacak bir süreç değil, tadını çıkarın'' diyordu. yazının ikinci sayfasında bir cümle dikkatimi çekti ''benim hamileliğim çok güzel geçti bir kez bile mide bulantısı, başdönmesi yaşamadım.'' bu kadına ne kadar sinirlendim anlatamam.

ben şahsen doğum sonrasını, dahası lohusalık sonrasını tercih ederim. çünkü o zaman hayata döndüm...
Genişletmek için tıkla...

Canım ya.Yazını okudum da ben de olsam cesaret edemem ikinci çocuğa.Ama tosun gibi oğlun olmuş.Allah bağışlasın.
 
Merhaba kızlar..
Ben de ilk hamileliğimde düşük yaşadım, ardından ben de kan pıhtılaşması olduğu ortaya çıktı.
Ve ikinci hamileliğime bunu bilerek, hamileliğim boyunca hergün kan sulandırıcı iğne olmayı göze alarak başladım.
Ama bu iğneye öyle güvendim ki bana artık hiçbiş olmayacak gibi geliyordu.
7 haftalık hamileydim, günlerden 13 Temmuz'du..
Tarihi de unutmam mümkün değil çünkü o gün ben hem çok üzüldüm hem de dünyanın en güzel hediyesini aldım.
Ne tesadüftür ki ayrıca 13 Temmuz eşimle benim çıkmaya başladığımız, biz sevgiliyiz dediğimiz gündü.
Hamileliğimim başlarında mide bulantısından çok çektim.
O gün de iş yerinde çok kötü oldum, ne yesem midem de durmuyordu sonunda öğleden sonra izin aldım ve eve geldim.
Eve geldiğimde eşim evdeydi, ben uzanıcam deyince o da benim de biraz işim var dedi ve dışarı çıktı.
Ben öylece uyumuşum bir uyandım ki kanamam olmuş..
Ama öyle az buz değil sanki regl olmuşum gibi...
Korkudan ne yapacağımı şaşırdım bir yandan ağlıyorum bebeğim gitti diye (çünkü ilkini de 8 haftalıkken kanama ile başlayıp kaybetmiştik) bir yandan doktorumuzu arıyorum..Allahtan doktoruma ulaştım hemen gelin bakalım dedi...
Ama eşim yok evde, kendim şoktayım ayağa kalkamıyorum korkudan..
Allahtan sonunda eşim cep telefonunu duydu, ona anlattım tamam dedi sakin ol ben geliyorum..
Arkasından ablamı aradım o da bir yandan beni sakinleştirmeye çalışıyor ama ben sakinleşemiyorum sadece hergün iğne olmama rağmen bebeğimi kaybettiğimi düşünüp ağlıyorum..
Neyse yarım saat içinde eşim geldi, yoldan ablamı da alıp doktorumuza gittik..
Ben işte kürtaj olucam, bebeğimi kaybettim diye ağlarken doktorum "hadi ağlama artık baksana bebeğinin kalbine" diyiverdi..
ışte o an benim mucizemdi...Öyle yoğun bir kanama geçirmiştim ama minik bebeğim, inatçı meleğim banada hayata da babasına da sımsıkı tutunmuştu..
O gün ilk kez bebeğimizin kalp atışlarını duyduk..O gün bizim sevgili olduğumuz gündü, eşim meğer bana hediye almaya dışarı çıkmış..O gün eşimin aldığı yüzük artık hep parmağımda, asla da çıkmayacak...Kızımsa şimdilik göbeğimde.
Minik meleğim ise meğer tatlı bir kızmış, şimdi 33 haftalık olduk, kısmetse Şubat 10-15 gibi kollarımıza gelecek.

Tabii bu kanamadan sonra zor günler geçirdik ben 4. ayımı bitirene kadar doktor raporu ile sürekli yattım..Tuvalet dışında ayağa kalkmam yasaktı..Rahmimde kan pıhtıları oluşmuştu ve biz sabırla onların dağılmasını bekledik..Gene de şanslıydım eşim öğretmen olduğu için evdeydi (yaz tatili) ve bize çok güzel baktı..Kızına da bana da ayrı özen gösterdi ve bugünlere geldik..

ınşallah kucağımıza alıp sağlıkla büyütmek de nasip olur eşime de bana da:Saruboceq:
 
Dinamiss .!.:
Merhaba kızlar..
Ben de ilk hamileliğimde düşük yaşadım, ardından ben de kan pıhtılaşması olduğu ortaya çıktı.
Ve ikinci hamileliğime bunu bilerek, hamileliğim boyunca hergün kan sulandırıcı iğne olmayı göze alarak başladım.
Ama bu iğneye öyle güvendim ki bana artık hiçbiş olmayacak gibi geliyordu.
7 haftalık hamileydim, günlerden 13 Temmuz'du..
Tarihi de unutmam mümkün değil çünkü o gün ben hem çok üzüldüm hem de dünyanın en güzel hediyesini aldım.
Ne tesadüftür ki ayrıca 13 Temmuz eşimle benim çıkmaya başladığımız, biz sevgiliyiz dediğimiz gündü.
Hamileliğimim başlarında mide bulantısından çok çektim.
O gün de iş yerinde çok kötü oldum, ne yesem midem de durmuyordu sonunda öğleden sonra izin aldım ve eve geldim.
Eve geldiğimde eşim evdeydi, ben uzanıcam deyince o da benim de biraz işim var dedi ve dışarı çıktı.
Ben öylece uyumuşum bir uyandım ki kanamam olmuş..
Ama öyle az buz değil sanki regl olmuşum gibi...
Korkudan ne yapacağımı şaşırdım bir yandan ağlıyorum bebeğim gitti diye (çünkü ilkini de 8 haftalıkken kanama ile başlayıp kaybetmiştik) bir yandan doktorumuzu arıyorum..Allahtan doktoruma ulaştım hemen gelin bakalım dedi...
Ama eşim yok evde, kendim şoktayım ayağa kalkamıyorum korkudan..
Allahtan sonunda eşim cep telefonunu duydu, ona anlattım tamam dedi sakin ol ben geliyorum..
Arkasından ablamı aradım o da bir yandan beni sakinleştirmeye çalışıyor ama ben sakinleşemiyorum sadece hergün iğne olmama rağmen bebeğimi kaybettiğimi düşünüp ağlıyorum..
Neyse yarım saat içinde eşim geldi, yoldan ablamı da alıp doktorumuza gittik..
Ben işte kürtaj olucam, bebeğimi kaybettim diye ağlarken doktorum "hadi ağlama artık baksana bebeğinin kalbine" diyiverdi..
İşte o an benim mucizemdi...Öyle yoğun bir kanama geçirmiştim ama minik bebeğim, inatçı meleğim banada hayata da babasına da sımsıkı tutunmuştu..
O gün ilk kez bebeğimizin kalp atışlarını duyduk..O gün bizim sevgili olduğumuz gündü, eşim meğer bana hediye almaya dışarı çıkmış..O gün eşimin aldığı yüzük artık hep parmağımda, asla da çıkmayacak...Kızımsa şimdilik göbeğimde.
Minik meleğim ise meğer tatlı bir kızmış, şimdi 33 haftalık olduk, kısmetse Şubat 10-15 gibi kollarımıza gelecek.

Tabii bu kanamadan sonra zor günler geçirdik ben 4. ayımı bitirene kadar doktor raporu ile sürekli yattım..Tuvalet dışında ayağa kalkmam yasaktı..Rahmimde kan pıhtıları oluşmuştu ve biz sabırla onların dağılmasını bekledik..Gene de şanslıydım eşim öğretmen olduğu için evdeydi (yaz tatili) ve bize çok güzel baktı..Kızına da bana da ayrı özen gösterdi ve bugünlere geldik..

İnşallah kucağımıza alıp sağlıkla büyütmek de nasip olur eşime de bana da:Saruboceq:
Genişletmek için tıkla...
Canım seninle günlerimiz aynıymış.Benim de kızım olacak nasipse.Öncesinde bir kürtajım var benim de boş gebelikten.Ama geçti artık.Böyle eşler olmasa herşey daha zor olurdu.Allah onlardan razı olsun.İnşallah hayırlısıyla alırız kızlarımızı kucağımıza.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X