evet kizlar baslikta okudugunuz gibi bugün psikologa gittim. bütün sorunlarimi anlattim. 2 düsük yaptigimi esimle olan sorunlarimi esimin ailesiyle olun sorunlari kendi ailemden mahrum kalma mi vs vs.
Hepsini anlatiktan sonra dr bana sen esinden ayrilmayi aklindan geciriyosun dedi halbuki ben ayrilmak istedigimi veya ayrilmakla ilgili hic birsey söylememistim. Cok mutsuz yorgun ve sürekli düsünür bir halde oldugumu söyledi. depresyonun baslangici oldugunu söyledi. ve bu sekilde hayatima devam edersem tam bi depresyona düseceyimi söyledi. ve bu durum sadece ruhsal rahatsizligi degil bedensel rahatsizligida getireceyini yani bedeniminde hastalanacagini söyledi. esimle olan sorunlarimi cözmem lazimis ama nasil? esim hic konusmaktan yana degil. bütün sucu benim üstüme attiyo önce sen deyis sonra bende deyisirim diyo. bütün agirligi bütün cabayi bütün isi benim omuzlarima yüklüyo benim zaten kanatlarim kirik nasil tek basima halledicem. ailemi terk ederek kacarak evlendim. babamla tam üc yilldir görüsmüyorum annemden tamamiyle ayrildi gitti bi daha evlendi. dedemlerle dayilarimla amcalarimla hic kimseyle görüsmüyorum onlar beni silmisler. esimden önce uzak akrabadan bi cocuk beni istemisti önce evet dedim sonra hayir dedim ama o bu arada bana asik olmus sürekli beddua veriyormus cocuk ve annesi beni kandirdi diye daha hala evlenmemis. üstüne bide kv olan sorunlar geliyo ha bire laf sokmalar onun gelini bunu yapiyo sunun gelini söyle ne Zaman ogluyla tartisam suc benim oluyo hatta bebegimin düsmesinde bile beni sucladi. ve ben bebegime cok üzülüyorum icim yaniyo. ama sonra utaniyorum agladigima üzüldügüme. suanda dünyanin herhangi bir yerinde analar genc delikanli genc kizlarini topraga veriyorlar onlari düsünüp kendime kiziyorum utaniyorum mevlama hamd olsun diyorum. cok yanlizim arkadaslar kocaman bir ailede büyüdüm büyük bir aileye gelin geldim esim var ama ben yanlizim. beni anlayan yok en cokda esimin beni anlamsi bana koyuyo. hic kimse anlamasin hic kimse dinlemesin kinayan kinasin söyleyen söylesin ama esim beni anlasin esim benim arkamda olsun yeter dag gibi Dursun arkamda ama esim bunu yapmiyo calisip eve bakmayi ihtiyaclarimi görmeyi kocalik saniyo bundan ötesini bilmiyo beni ihmal ediyo. keske bebegim gitmeseydi ozaman esimede ihtiyacim olmazdi yavrum bana yeterdi mevlam tüm evlat isteyenlere evlat nasip etsin meryem annamizi isasina kavusturan mevlam tüm isteyenlere versin insallah kaybedenlerede sabir versin AMIN....
Hepsini anlatiktan sonra dr bana sen esinden ayrilmayi aklindan geciriyosun dedi halbuki ben ayrilmak istedigimi veya ayrilmakla ilgili hic birsey söylememistim. Cok mutsuz yorgun ve sürekli düsünür bir halde oldugumu söyledi. depresyonun baslangici oldugunu söyledi. ve bu sekilde hayatima devam edersem tam bi depresyona düseceyimi söyledi. ve bu durum sadece ruhsal rahatsizligi degil bedensel rahatsizligida getireceyini yani bedeniminde hastalanacagini söyledi. esimle olan sorunlarimi cözmem lazimis ama nasil? esim hic konusmaktan yana degil. bütün sucu benim üstüme attiyo önce sen deyis sonra bende deyisirim diyo. bütün agirligi bütün cabayi bütün isi benim omuzlarima yüklüyo benim zaten kanatlarim kirik nasil tek basima halledicem. ailemi terk ederek kacarak evlendim. babamla tam üc yilldir görüsmüyorum annemden tamamiyle ayrildi gitti bi daha evlendi. dedemlerle dayilarimla amcalarimla hic kimseyle görüsmüyorum onlar beni silmisler. esimden önce uzak akrabadan bi cocuk beni istemisti önce evet dedim sonra hayir dedim ama o bu arada bana asik olmus sürekli beddua veriyormus cocuk ve annesi beni kandirdi diye daha hala evlenmemis. üstüne bide kv olan sorunlar geliyo ha bire laf sokmalar onun gelini bunu yapiyo sunun gelini söyle ne Zaman ogluyla tartisam suc benim oluyo hatta bebegimin düsmesinde bile beni sucladi. ve ben bebegime cok üzülüyorum icim yaniyo. ama sonra utaniyorum agladigima üzüldügüme. suanda dünyanin herhangi bir yerinde analar genc delikanli genc kizlarini topraga veriyorlar onlari düsünüp kendime kiziyorum utaniyorum mevlama hamd olsun diyorum. cok yanlizim arkadaslar kocaman bir ailede büyüdüm büyük bir aileye gelin geldim esim var ama ben yanlizim. beni anlayan yok en cokda esimin beni anlamsi bana koyuyo. hic kimse anlamasin hic kimse dinlemesin kinayan kinasin söyleyen söylesin ama esim beni anlasin esim benim arkamda olsun yeter dag gibi Dursun arkamda ama esim bunu yapmiyo calisip eve bakmayi ihtiyaclarimi görmeyi kocalik saniyo bundan ötesini bilmiyo beni ihmal ediyo. keske bebegim gitmeseydi ozaman esimede ihtiyacim olmazdi yavrum bana yeterdi mevlam tüm evlat isteyenlere evlat nasip etsin meryem annamizi isasina kavusturan mevlam tüm isteyenlere versin insallah kaybedenlerede sabir versin AMIN....
peki eşinin senden beklentisi nedir? Ne yönde bir değişim bekliyor?
