Merhaba arkadaşlar. Bir önceki konumu okuyanlar bilir hamile olduğumu ve eşimle dışarı çıkma alışkanlığı yuzunden yaşadığımz sorunları.. Şuan 31 haftalık hamileyim. Hamilelikten mi bilmiyorum aşırı mutsuz, aşırı amaçsız ve boş hissediyorum kendimi. Surekli ağlamak istiyorum. Hiçbirşeyden zevk almıyorum. Hava bozukken dışarı bakıp hava açsada çıksam diyorum hava açtığı zamanda kendimi dışarı atamıyorum. Çıkasım gelmiyor. Evim merkeze çok yakın elimin altında birçok mağaza var ama hiç cazip gelmiyor ki normalde gezmeyi alışverişi çok seven biriyim. Surekli sıkılıyorum. Eşimin bekarken yaptığı bazı hataları öğrendim. Aklım surekli onlarla meşgul. Kafamdan bir turlu atamıyorum. Ya tekrar yaparsa, ya yapmak isterse.. Kendime yediremiyorum. Doğumdan sonrası için büyük korkularım var. Yanımda olacak mı bana destek olacak mı ? Hamileliğin oyle sıkıntılı stresli geçtiki lohusalıkta aynı olursa ruhsal olarak bende kalıcı etkileri olacağını düşünüyorum. Bebeğime odaklanamamaktan onunla ilgilenememekten sıkıntımı stresimi onada yansıtmaktan korkuyorum. Eşimle ilgili olan konularda gerçekten paranoya derecesine geldim artık. Elimde değil ve bunun kendime her geçen gün daha da zarar verdiğinin farkındayım.. Hamileliğinde aynı durumu yaşayanlarınız var mı ? Yada doğum sonrası eşlerinizin size tavırları yaklaşımları nasıldı? Boyle dusunceleri olanlar varsada doğumdan sonra geçti mi yoksa devam mı etti ? Yardımcı olursanız çok sevinirim..