Paranda bı ev dizmeye az gibi geldi bana, sana önerim yurt bulamazsan eşyalı kiralık evler var sadece kişisel esyanla giriyorsun eve birde faturalar i üstüne alacaksın yapanazsanda dönersin ailenin evine hakkkinda hayırlısı olsun(benimde1+1esyali kiralık verdiğim evim var)Hanımlar merhaba, öncelikle sağlıklı günler dilerim. Belki bilenler vardır, evimde ailemle olan sorunlarım bitmek bilmiyor. 27 yaşına bastım, iki senedir iş hayatındayım. Şu an çalışıyorum özel sektörde. Aile hayatımdan bahsedecek olursam, bekarım ama ailem beş kişilik, anne, kardeş, anneanne ve bekar dayı şeklinde yaşıyoruz yıllardır. Ve ben bu düzenden çok sıkıldım. Ayrı eve çıkmak, tek başıma bir yaşam düzeni inşa etmek eskiden beri hayalim ama hiç cesaret edemedim. Hep böyle bir, ya işsiz kalırsam, parasız kalırsam, geçinemezsem ne yaparım? Korkusu var. Yani sanki aç ve açıkta kalacakmış gibi hissedip güvenip de ev falan tutamadım. Aile içindeki sorunlar ciddi anlamda artık huzur bırakmadı. 35 yaşında okulunu sakız gibi uzatan, çalışmayan, annesinin toz kondurmadığı dayımın da benimle aynı evde yaşadığını çevreme söylemeye utanıyorum. Evin geçimini annemin kazancı (esnaf), anneannemin yetim maaşı ve benim verdiğim 300 TL aylıkla sağlıyoruz hepsi bu. Ev kira vs. Başka saçmalıklar da var soran olursa söylerim şimdi bu yazıyı onlarla uzatmayalım iyice diye bu kısmı kısa kesiyorum.
Hanımlar, benim şu an kenarımda 15 bin lira param var biriktirdiğim. İşimden memnunum, 2750 maaşım. (3 sene daha Kyk kredisi ödeyeceğim için elime kalan 2450 olacak) İşim, gerektiğinde ek iş yapmaya el verişli bir meslek.(tabii ki de ek işe güvenip yola çıkamam) Sorunlar da böyle tavan yapmışken, ben mesela 3-5 ay sonra kendi evime çıksam geçinebilir miyim çok merak ediyorum. Mutlaka içinizde bunu deneyen, tek başına yaşayan, idare eden vardır. Nasıl cesaret edebilirim? Yani belli yaştan sonra insan kendi düzenini kurmalı. Bana ne tavsiye verirsiniz? Ailemle sakince de konuşsam, kavga da etsem fayda etmiyor.
Not: annen ve kardeşinle ayrı eve çık diyecek olanlara: annem bu öneriye sıcak bakmadı.
Not2: ufukta evlilik yok yani kendi yolumda tamamen tek başımayım.
Not 3: ev arkadaşı bulsam bile anlaşamam, bu yüzden buna sıcak bakmıyorum
İzmir'de yaşıyorum.
Aile evine yeniden dönme durumu olacağını sanmıyorum gidiş o gidiş olur. Siz deneyimlediniz mi böyle bir şey?bence yaz tatiliyde üniversite ogrencileri evlerine donerken onlardan birinin evini/odasini kirala. bak bakalim yapabiliyir musun ailenden ayri. bir deneme olsun senin icin. maddi olarak kiraydi, faturaydi tek basina ayakta kalabilir misin bilmiyorum. ama yalniz yasama istegini anliyorum.
Eşyalı evler güzel bir opsiyon evet, ve her yerde illa ki eşyalı ev bulmak mümkün oluyor. Eşya almak için az zaten. Parayı eşyaya harcamak saçma olabilir. Siz deneyimlediniz mi böyle bişey daha önce? Aile evine dönmek olmaz diye düşünüyorum zaten anne baba çocuk şeklinde bir aile değil yani.Paranda bı ev dizmeye az gibi geldi bana, sana önerim yurt bulamazsan eşyalı kiralık evler var sadece kişisel esyanla giriyorsun eve birde faturalar i üstüne alacaksın yapanazsanda dönersin ailenin evine hakkkinda hayırlısı olsun(benimde1+1esyali kiralık verdiğim evim var)
Ben evimi eşyalı kiraya veriyorum şuan bekar calisan bı bey kalıyor evimde ondan önerdim ,kendim de sizin gibi olsam eşyaya para harcsmazdim ilk önce yeterince bu şekilde idare edip para biriktirirdim sonra kesin ayrı kalicaksam eşya alirdimEşyalı evler güzel bir opsiyon evet, ve her yerde illa ki eşyalı ev bulmak mümkün oluyor. Eşya almak için az zaten. Parayı eşyaya harcamak saçma olabilir. Siz deneyimlediniz mi böyle bişey daha önce?
Hanımlar merhaba, öncelikle sağlıklı günler dilerim. Belki bilenler vardır, evimde ailemle olan sorunlarım bitmek bilmiyor. 27 yaşına bastım, iki senedir iş hayatındayım. Şu an çalışıyorum özel sektörde. Aile hayatımdan bahsedecek olursam, bekarım ama ailem beş kişilik, anne, kardeş, anneanne ve bekar dayı şeklinde yaşıyoruz yıllardır. Ve ben bu düzenden çok sıkıldım. Ayrı eve çıkmak, tek başıma bir yaşam düzeni inşa etmek eskiden beri hayalim ama hiç cesaret edemedim. Hep böyle bir, ya işsiz kalırsam, parasız kalırsam, geçinemezsem ne yaparım? Korkusu var. Yani sanki aç ve açıkta kalacakmış gibi hissedip güvenip de ev falan tutamadım. Aile içindeki sorunlar ciddi anlamda artık huzur bırakmadı. 35 yaşında okulunu sakız gibi uzatan, çalışmayan, annesinin toz kondurmadığı dayımın da benimle aynı evde yaşadığını çevreme söylemeye utanıyorum. Evin geçimini annemin kazancı (esnaf), anneannemin yetim maaşı ve benim verdiğim 300 TL aylıkla sağlıyoruz hepsi bu. Ev kira vs. Başka saçmalıklar da var soran olursa söylerim şimdi bu yazıyı onlarla uzatmayalım iyice diye bu kısmı kısa kesiyorum.
Hanımlar, benim şu an kenarımda 15 bin lira param var biriktirdiğim. İşimden memnunum, 2750 maaşım. (3 sene daha Kyk kredisi ödeyeceğim için elime kalan 2450 olacak) İşim, gerektiğinde ek iş yapmaya el verişli bir meslek.(tabii ki de ek işe güvenip yola çıkamam) Sorunlar da böyle tavan yapmışken, ben mesela 3-5 ay sonra kendi evime çıksam geçinebilir miyim çok merak ediyorum. Mutlaka içinizde bunu deneyen, tek başına yaşayan, idare eden vardır. Nasıl cesaret edebilirim? Yani belli yaştan sonra insan kendi düzenini kurmalı. Bana ne tavsiye verirsiniz? Ailemle sakince de konuşsam, kavga da etsem fayda etmiyor.
Not: annen ve kardeşinle ayrı eve çık diyecek olanlara: annem bu öneriye sıcak bakmadı.
Not2: ufukta evlilik yok yani kendi yolumda tamamen tek başımayım.
Not 3: ev arkadaşı bulsam bile anlaşamam, bu yüzden buna sıcak bakmıyorum
İzmir'de yaşıyorum.
Bazıları o fiyata gecinemez bazıları, bir başkası da kardeşim gibi 1300kredi odeyip bir bebek karı koca geçinirYaklaşık 2500 liraya hem kira ödeyip hep geçinemezsin. Kenardaki 15 bin’e güvenme çünkü eşya falan da alman gerekecek. Eşyalı ev tutmaya kalksan kirasına gücün yetmez. Yani bu şartlarda gerçekçi olmak gerekirse ayrı ev pek uygun görünmüyor senin için.
Bazıları o fiyata gecinemez bazıları, bir başkası da kardeşim gibi 1300kredi odeyip bir bebek karı koca geçinir
Her şeyden kısarsan; her şeyi hesaplarsan belki. Kıyafeti falan geçtim; yiyecek içicek alırken bile çok çok ince hesap yapman lazım. Bir çok şeyin ucuzuna kaçman lazım vb.Ya bunlar bana çok inandırıcı gelmiyor kusura bakmayın. Açlık sınırının altında bir paraya çoluklu çocuklu geçinmek mümkün değil. Aileler yardım ediyordur, başka gelirleri vs vardır.
Ne tavsiye edersiniz peki? Ayrı eve çıkmak dışında?Yaklaşık 2500 liraya hem kira ödeyip hep geçinemezsin. Kenardaki 15 bin’e güvenme çünkü eşya falan da alman gerekecek. Eşyalı ev tutmaya kalksan kirasına gücün yetmez. Yani bu şartlarda gerçekçi olmak gerekirse ayrı ev pek uygun görünmüyor senin için.
Peki ne tavsiye edersiniz? Mesela ben şu anda tamamen mecburiyetten ayrı eve çıkacak olsaydım ve elimde sadece 15 bin ve aylık 2500 maaşım olsaydı, ne tavsiye ederdiniz? Ve bir sorum daha var. Bu kadar insan yalnız yaşıyor, tek başına. Bunların hepsi ayda 5000 falan mı kazanıyor? Sizce nasıl yaşıyor olabilir bu insanlar?Evlenmeden önce uzun süre yalnız yaşadım. 2500 maaşla çok zor olur sizin için çünkü evin her şeyi sana bakacak. Geçenlerde bir market alışverişi yaptık 200 küsür tuttu. Tek kişi hadi 100 küsür tutsun ve bu bir aylık değil. Bunun interneti var; elektriği, suyu ve doğalgazı var. Elinde harcamaya; gidip bir cafede oturup kahve içmeye paran kalmaz. Hiç almasan da buzdolabı, çamaşır makinası, ütü, yatak ve dolap alman gerecek. Tabak,çatal,masa gerekecek. Bunları taksite bağlasan birikiminden yiyeceksin. Sen bilirsin ama bence pek mantıklı değil.
Pekala, ne tavsiye edersiniz eğer bu yazdıklarınız gibiyse? Misal ben tamamen mecburiyetten artık şu anki evimden ayrılmak zorunda kalsaydım ya da ailem toptan mesela ölmüş olsaydı, aileden bana kalacak bir maaş ya da mal mülk de yok. Elimde sadece 15 bin ve aylık 2500 maaş var olsaydı. Ne tavsiye ederdiniz?Her şeyden kısarsan; her şeyi hesaplarsan belki. Kıyafeti falan geçtim; yiyecek içicek alırken bile çok çok ince hesap yapman lazım. Bir çok şeyin ucuzuna kaçman lazım vb.
Apart gibi 1+1 eve çok. Rahat çıkarsınız. Ek olarak sizi zorlamayan bir iş olursa daha güzel olurHanımlar merhaba, öncelikle sağlıklı günler dilerim. Belki bilenler vardır, evimde ailemle olan sorunlarım bitmek bilmiyor. 27 yaşına bastım, iki senedir iş hayatındayım. Şu an çalışıyorum özel sektörde. Aile hayatımdan bahsedecek olursam, bekarım ama ailem beş kişilik, anne, kardeş, anneanne ve bekar dayı şeklinde yaşıyoruz yıllardır. Ve ben bu düzenden çok sıkıldım. Ayrı eve çıkmak, tek başıma bir yaşam düzeni inşa etmek eskiden beri hayalim ama hiç cesaret edemedim. Hep böyle bir, ya işsiz kalırsam, parasız kalırsam, geçinemezsem ne yaparım? Korkusu var. Yani sanki aç ve açıkta kalacakmış gibi hissedip güvenip de ev falan tutamadım. Aile içindeki sorunlar ciddi anlamda artık huzur bırakmadı. 35 yaşında okulunu sakız gibi uzatan, çalışmayan, annesinin toz kondurmadığı dayımın da benimle aynı evde yaşadığını çevreme söylemeye utanıyorum. Evin geçimini annemin kazancı (esnaf), anneannemin yetim maaşı ve benim verdiğim 300 TL aylıkla sağlıyoruz hepsi bu. Ev kira vs. Başka saçmalıklar da var soran olursa söylerim şimdi bu yazıyı onlarla uzatmayalım iyice diye bu kısmı kısa kesiyorum.
Hanımlar, benim şu an kenarımda 15 bin lira param var biriktirdiğim. İşimden memnunum, 2750 maaşım. (3 sene daha Kyk kredisi ödeyeceğim için elime kalan 2450 olacak) İşim, gerektiğinde ek iş yapmaya el verişli bir meslek.(tabii ki de ek işe güvenip yola çıkamam) Sorunlar da böyle tavan yapmışken, ben mesela 3-5 ay sonra kendi evime çıksam geçinebilir miyim çok merak ediyorum. Mutlaka içinizde bunu deneyen, tek başına yaşayan, idare eden vardır. Nasıl cesaret edebilirim? Yani belli yaştan sonra insan kendi düzenini kurmalı. Bana ne tavsiye verirsiniz? Ailemle sakince de konuşsam, kavga da etsem fayda etmiyor.
Not: annen ve kardeşinle ayrı eve çık diyecek olanlara: annem bu öneriye sıcak bakmadı.
Not2: ufukta evlilik yok yani kendi yolumda tamamen tek başımayım.
Not 3: ev arkadaşı bulsam bile anlaşamam, bu yüzden buna sıcak bakmıyorum
İzmir'de yaşıyorum.