- Konu Sahibi cemrebebek
- #1
Merhabalar;
Ben 20 yaşındayım.Benim sorunum ailemle yada çevremdeki insanlarla kötü bir konuşma yapmam gerektiği zaman aşırı geriliyorum kalp atışlarım hızlanıyor o konuşmadan kaçmak istiyorum sürekli eleştiri alacağım korkusu olduğunu anladım ben bunun.Hani yaptığım işten sürekli eleştirilecek ters tepki görecek azarlanacakmışım gibi hissediyorum kendime telkinde bulunmama rağmen sakinleşemiyorum elim ayağım titriyor kalbimin ne kadar hızlı attığını duyuyorum.Bu sebepten dolayı sorunlarımı çözmektense beni aşırı rahatsız eden durumlar karşısında konuşamadığım için sessiz kalmak durumunda kalıyorum.Böyle bir durumda kalıncada uyku bile uyutmayacak derecede bir iç sıkıntım oluyor.O kişiyle iyi bir knu hakkında konuşmayı istemeyi bırakın selam dahi verip almak istemiyor ondan tiksiniyorum hemen çevremden uzaklaşmasını istiyorum ben konuşmadan kendi gitsin benimle muhattap olmasın diye dua ediyorum resmen.yaklaşık olarak 1 yıldır bu durumun farkındayım okurken felsefe hocama bu konuyu danışmıştım oda yaşım gereği karakter çatışması yaşadığımı ve kendi yanlışlarımı kendime itiraf ederek kendi karakterimin bilincinde olmamı istedi benden.2 hafta kadar vaktimi aldı.bir konuşma esnasında kurduğum cümleden karşımdaki insanı nasıl o cümleden değerlendiriyorsam öyle değerlendirdim bu ilk başta çok ama çok zor oldu aslında sahip olmak istemediğim bir kişiliğe sahip olduğumu anladım hareketlerimi düzeltme yoluna gittim daha sonra bu mevzuyu unutmuşum.yaklaşık 2 haftadır tekrar oluyor.bu bir panik atak mıdır? buna nasıl KALICI bir çözüm bulabilirim.Yaşım gereği sağlıkı bir karakterim olabilmesi için psikoloğa gitmelimiyim?Bu sorunu kendim çözemezmiyim?
Ben 20 yaşındayım.Benim sorunum ailemle yada çevremdeki insanlarla kötü bir konuşma yapmam gerektiği zaman aşırı geriliyorum kalp atışlarım hızlanıyor o konuşmadan kaçmak istiyorum sürekli eleştiri alacağım korkusu olduğunu anladım ben bunun.Hani yaptığım işten sürekli eleştirilecek ters tepki görecek azarlanacakmışım gibi hissediyorum kendime telkinde bulunmama rağmen sakinleşemiyorum elim ayağım titriyor kalbimin ne kadar hızlı attığını duyuyorum.Bu sebepten dolayı sorunlarımı çözmektense beni aşırı rahatsız eden durumlar karşısında konuşamadığım için sessiz kalmak durumunda kalıyorum.Böyle bir durumda kalıncada uyku bile uyutmayacak derecede bir iç sıkıntım oluyor.O kişiyle iyi bir knu hakkında konuşmayı istemeyi bırakın selam dahi verip almak istemiyor ondan tiksiniyorum hemen çevremden uzaklaşmasını istiyorum ben konuşmadan kendi gitsin benimle muhattap olmasın diye dua ediyorum resmen.yaklaşık olarak 1 yıldır bu durumun farkındayım okurken felsefe hocama bu konuyu danışmıştım oda yaşım gereği karakter çatışması yaşadığımı ve kendi yanlışlarımı kendime itiraf ederek kendi karakterimin bilincinde olmamı istedi benden.2 hafta kadar vaktimi aldı.bir konuşma esnasında kurduğum cümleden karşımdaki insanı nasıl o cümleden değerlendiriyorsam öyle değerlendirdim bu ilk başta çok ama çok zor oldu aslında sahip olmak istemediğim bir kişiliğe sahip olduğumu anladım hareketlerimi düzeltme yoluna gittim daha sonra bu mevzuyu unutmuşum.yaklaşık 2 haftadır tekrar oluyor.bu bir panik atak mıdır? buna nasıl KALICI bir çözüm bulabilirim.Yaşım gereği sağlıkı bir karakterim olabilmesi için psikoloğa gitmelimiyim?Bu sorunu kendim çözemezmiyim?
Son düzenleme:
