merhabalar, psikologa gitmeden ya da daha kotu bi duruma yol açmadan once bu halimi sizinle paylasmak istiyorum. 1999 depremini yasadıgımda daha cocuktum fakat herseyin de farkındaydım bazı sahneler gozumun onunden hala gitmiyor. Mesela arabaya binip kacmaya calıstıgımız sırada bi adam cama vurup yardım edin kardesimin damarı koptu demisti. Yıllardır insanların damarlarına bakamıyorum cok belirgin olunca kendimi berbat hissediyorum kasılıyorum adeta.. Kan aldıramıyorum serum taktıramıyorum bu yuzden. Bi baska sorun da depremde ve sonrasında defalarca sarsıntılar sallanmalar yasadıgımızdan dolayı ruzgarlı havalara dayanamıyorum agaclar sallanıyor lamba sallanıyor o an ölmek istiyorum tüm yasam amacımı yitiriyorum adeta. Bu arasıra kendini farkettiren bi durumdu daha cok yalnız ve bos kaldıgım zaman. Mesela okulda yurtta kosturma icerisindeyken bunları unutmustum tamamen. Bu yaz basladı ve daha da arttı hicbir seye tahammul edemllyorum ruzgar var dısarı cıkmak ilstemllyorum insanları bile çekemiyorum benim kontrolumde olmayan seyleri de. Otomatik olan benim engelleyemedllgm seyleri çekemllyorum bu nasıl birsey allahım.. Psikologa gitmeyi düsünüyorum artık çıldırıcam yoksa.. Yardımlarınıza ihtiyacım var. Ne yapmalıyım?