- 9 Ocak 2022
- 13
- 13
- 32
Merhaba yaklasik 1bucuk ay once erkek arkadasimla ayrildik. Ayriligimizi biraz detaylica anlatmak isterim. Ama asil sormak istedigim su ki ben bu kisinin anlatacagim karakterinin degismeyecegini de biliyorum, bir iliskiye devam etsek yine ayni sekilde yorulacagimi da biliyorum, artik zor animda yalniz birakilma ihtimalimin de farkindayim, fotograflarina baktigimda kanim kaynamiyor bile, eskisi gibi sevmiyorum. Yine de uzulmekten, yeni biriyle olmasindan korkmaktan, profilini acip bakmaktan kendimi alamiyorum bu konuda ne yapabilirim nasil uzaklasabilirim bu durumdan buna cozum ariyorum.
Merak edenler icin ayriligimiz: Buyuk bir sehirde yasiyoruz ve ikimizin de kisisel araci yok. Evlerimiz de maalesef 1 saat mesafede. Uzun zamandir asamadigimiz bi konu var ki ben onun yasadigi yere gittigim zamanlarda, vardigim metro duragi ile evi arasinda 10 dakikalik bir mesafe var, yer yer yokus olmasina ragmen bu hatta minibus otobus filan calisiyor, yine de gelip beni almak ona zor geliyor. Bu konuda daha once 3-4 kere sorun yasamistik, ilk seferkinde cok mahcup olup cok ozur dilemisti ama 1-2 kez gercekten cok yorgun oldugu zamanlarda ben hosgorulu davraninca hep yorgunluk, yogunluk bahanelerini one surmeye basladi. Ama ben 1 saat yol gitmisken onun beni karsilamaya gelmeyisi, bana sanki misafirlige gittigim bi evde ev sahibinin salon koltugundan kalkmamasi gibi geliyor.
Neyse. Iliskimiz 7-8 aylikti. Yine ayrildigimiz hafta ben onun yasadigi yere gitmistim ama yolun ortasindayken yorgun oldugunu soyledi. Benim gercekten yogun oldugum 3-4 gundu, surekli bir yerden cikip bir yere gitmistim dursuz duraksiz 4 gun gecirmistim bu 4 gun icinde ardindan istirahat imkani bulamadigim bir nobet de vardi. Yorgunluk bahanesini duyunca yine benim devrelerim atti ve metrodan indigim yerdeki meydana gecip oturdum. Beni defalarca aradi ama reddettim, kafamdan bi saat belirledim (40 dk sonrasina denk geliyordu) ve o vakte kadar gelmezse geri donmeye karar verdim. Whatsapptan yazdi ama dusunecegimi soyledim, neyi dusuneceksin dedi gelip gelmeyecegimi dedim. Kendisine dogrudan gel demedim ama o kadar sure boyunca sadece gelmesini umdum ve bekledim. Gelmedi. Surekli aradi. Ben de o saat gelince geri metroya binip 1 saatlik yola ciktim. Metroya binince telefon cekmediginden donus yolunda oldugumu anlamistir. Sonra ne o aksam ne de takip eden 2 gunde bana yazmadi, aramadi.
(Bunu yasamamizdan 1 hafta kadar once soyle bir olay olmustu: Saglik alaninda calisiyorum ve bir hastayla ciddi sayilabilecek bir problem yasamistim. Ama olayin oldugu gunlerde erkek arkadasimla aramiz limoni oldugundan o gun erkek arkadasimla olayi paylasmamistim. Bikac gun sonra aramiz duzeldiginde baska aklina takilan birkac seyi daha sayarak, benimle hayatindaki onemli olaylari paylasmiyorsun hayatinda miyim degil miyim belli degil diyerek sitem etmisti.) Bu kuslugu takip eden 2. gunde hastanin cimer sikayetinden ve olayi buyuteceginden haberdar olunca 2 gunluk sessizligimize ragmen durumu onunla paylastim, mesajimin sonunda "umarim bu konu daha fazla uzamaz" yazmistim ve tum yazdiklarima karsilik soyle cevap verdi: "Umarim"
Bunun uzerine destegin icin tesekkur ederim dedim ve tum o stresime ve yasadigim tatsiz durumlara ragmen nasil onun yasadigi yere gitmisim de geri donmusum tartismasina dondu ve ayrildik. O zor vakitlerimde beni yalniz birakmis olmasi beni ayrica hayal kirikligina ugratti ve uzdu, zoruma gitti.
Bi ozur degilse bile oz elestiri beklemistim, seni yanlis bi zamanda yalniz biraktim ya da ayip ettim filan gibi ama asla boyle bisey olmadi. Aksine 1 kere sonradan iletisim kurmak zorunda kaldigimiz bir ortam olustu ve oyle tavirli oyle sertti ki belli ki hala gidip geri dondugum noktada ve kendisini cok hakli buluyor. Genel olarak hak etmedigim bu seyleri yasamis olmak da bu konuyu kapatip ardimda birakmama engel oluyor gibi dusunuyorum cunku her seyi olmasi gerektigi gibi yapip nasil yine mutlu olamadigimin hayreti icindeyim.
Uzun lafin kisasi bu ardimda birakamayisi nasil halletmeliyim iliski sonrasi normal hayata donus icin tavsiyeleriniz nelerdir fikirlerinizle tecrubelerinizle yol gosterebilirseniz cok memnun olurum.
Simdiden tesekkur ederim
Merak edenler icin ayriligimiz: Buyuk bir sehirde yasiyoruz ve ikimizin de kisisel araci yok. Evlerimiz de maalesef 1 saat mesafede. Uzun zamandir asamadigimiz bi konu var ki ben onun yasadigi yere gittigim zamanlarda, vardigim metro duragi ile evi arasinda 10 dakikalik bir mesafe var, yer yer yokus olmasina ragmen bu hatta minibus otobus filan calisiyor, yine de gelip beni almak ona zor geliyor. Bu konuda daha once 3-4 kere sorun yasamistik, ilk seferkinde cok mahcup olup cok ozur dilemisti ama 1-2 kez gercekten cok yorgun oldugu zamanlarda ben hosgorulu davraninca hep yorgunluk, yogunluk bahanelerini one surmeye basladi. Ama ben 1 saat yol gitmisken onun beni karsilamaya gelmeyisi, bana sanki misafirlige gittigim bi evde ev sahibinin salon koltugundan kalkmamasi gibi geliyor.
Neyse. Iliskimiz 7-8 aylikti. Yine ayrildigimiz hafta ben onun yasadigi yere gitmistim ama yolun ortasindayken yorgun oldugunu soyledi. Benim gercekten yogun oldugum 3-4 gundu, surekli bir yerden cikip bir yere gitmistim dursuz duraksiz 4 gun gecirmistim bu 4 gun icinde ardindan istirahat imkani bulamadigim bir nobet de vardi. Yorgunluk bahanesini duyunca yine benim devrelerim atti ve metrodan indigim yerdeki meydana gecip oturdum. Beni defalarca aradi ama reddettim, kafamdan bi saat belirledim (40 dk sonrasina denk geliyordu) ve o vakte kadar gelmezse geri donmeye karar verdim. Whatsapptan yazdi ama dusunecegimi soyledim, neyi dusuneceksin dedi gelip gelmeyecegimi dedim. Kendisine dogrudan gel demedim ama o kadar sure boyunca sadece gelmesini umdum ve bekledim. Gelmedi. Surekli aradi. Ben de o saat gelince geri metroya binip 1 saatlik yola ciktim. Metroya binince telefon cekmediginden donus yolunda oldugumu anlamistir. Sonra ne o aksam ne de takip eden 2 gunde bana yazmadi, aramadi.
(Bunu yasamamizdan 1 hafta kadar once soyle bir olay olmustu: Saglik alaninda calisiyorum ve bir hastayla ciddi sayilabilecek bir problem yasamistim. Ama olayin oldugu gunlerde erkek arkadasimla aramiz limoni oldugundan o gun erkek arkadasimla olayi paylasmamistim. Bikac gun sonra aramiz duzeldiginde baska aklina takilan birkac seyi daha sayarak, benimle hayatindaki onemli olaylari paylasmiyorsun hayatinda miyim degil miyim belli degil diyerek sitem etmisti.) Bu kuslugu takip eden 2. gunde hastanin cimer sikayetinden ve olayi buyuteceginden haberdar olunca 2 gunluk sessizligimize ragmen durumu onunla paylastim, mesajimin sonunda "umarim bu konu daha fazla uzamaz" yazmistim ve tum yazdiklarima karsilik soyle cevap verdi: "Umarim"
Bunun uzerine destegin icin tesekkur ederim dedim ve tum o stresime ve yasadigim tatsiz durumlara ragmen nasil onun yasadigi yere gitmisim de geri donmusum tartismasina dondu ve ayrildik. O zor vakitlerimde beni yalniz birakmis olmasi beni ayrica hayal kirikligina ugratti ve uzdu, zoruma gitti.
Bi ozur degilse bile oz elestiri beklemistim, seni yanlis bi zamanda yalniz biraktim ya da ayip ettim filan gibi ama asla boyle bisey olmadi. Aksine 1 kere sonradan iletisim kurmak zorunda kaldigimiz bir ortam olustu ve oyle tavirli oyle sertti ki belli ki hala gidip geri dondugum noktada ve kendisini cok hakli buluyor. Genel olarak hak etmedigim bu seyleri yasamis olmak da bu konuyu kapatip ardimda birakmama engel oluyor gibi dusunuyorum cunku her seyi olmasi gerektigi gibi yapip nasil yine mutlu olamadigimin hayreti icindeyim.
Uzun lafin kisasi bu ardimda birakamayisi nasil halletmeliyim iliski sonrasi normal hayata donus icin tavsiyeleriniz nelerdir fikirlerinizle tecrubelerinizle yol gosterebilirseniz cok memnun olurum.
Simdiden tesekkur ederim
iyi fikir
