Hep buradan okurdum sonunda ben de yazıyorum hikayemi kızlar :)
15 ağustosta doğum yaptım. doktorum pazartesiye kadar doğumun olmazsa yatış yapacaksın dediği için çok korkarak bekliyordum. suni sancı ya da sezeryan ikisini de istemiyordum. ben tabi dualar etmeye korkmaya başlamıştım. 15 agustos sabah 4 de uyandım. yatakta altıma yapıyorum zannettim. hemen kalktım hızla lavaboya gidecektim ki kalkmamla bi ton suyun boşalması bir oldu. baktım durduramıyorum aaa diye bir şaşkınlık sesi çıkardım. beklemiyordum çünkü bebek daha aşağı inmemişti. hemen eşim uyandı ne oldu diye korkarak.benim suyum geldi dedim. suyum gelince hemen gitmem gerektiğini duymuştum. bir duş aldım hazırlandım falan sabah 6 da düştük yola. hemen yatış yaptım. açıklığa baktılar 1 cmkadar dediler. benim ilk sordugum soru ne zaman doğururum oldu. öğlene dedi ebe. oh iyi iyi dedim. :) saat 11 e kadar neredeyse sancım çok çok azdı. hafif çoğalmya başladı. bu arada saat başı bir ebe ya da doktorum gelip kontrol ediyor. her seferinde açılma ne kadar diye soruyorum. 1 cm diyorlar. sabah kahvaltı yapmadım.su yasak. lavman yapıldı. bomboşum. sususzluktan öleceğim. ama yok bi yudum bile içmeme izin yok. açılma yok 1 cm de. bekle bekle sıkılıyorum. saat oldu 2 sancılar çoğalmaya başladı doktorum geldi tekrar bir baktı. çekeceğin maksimum sancı bu dedi. oo iyi ya buysa ben bir daha doğururum dedim :) gülümsedi gitti. nereden bilirdim ki sadece korkumu engellemek için dediğini. her neyse öğlen 3 te doktorumun mesaisi bitti ve doğuma gelmek üzere gitti. diğer nöbetçi doktor geldi saat 3 buçuk gibi kontrol için. o kadından hala nefret ediyorum. o zamana kadar ebelere ve doktora ne olur yavaş olun diye diye gayet acısız kontrollerimi yaptırdım ama o beni mahvetti hala düşündükçe kötü oluyorum. elini bir soktu öyle bir eliyle kurcaladı ki alttan zannettim çocuğu çıkarıyor bu kadın. eşim ve kardeşim kontrol sonrası yanıma girdiğinde her yer kan revan ben bitkin. öyle bir sancı başladı ki onsan sonra dayanamıyorum. sancılar daha sıklaştı.ama bu kez o ayaga kalkıp gezip rahatladığım çok da rahatsız etmeyen sancılardan değil. ne yapacagımı şaşırıyorum yatsam dert kalkıp yürüsem dert. otursam dert. işte dedim demek doğum sancıları buymuş. neyse ki rahat nefes alacak kadar arası uzun hala. saat 5 oldu sancılar çoğaldı. gelip kontrol eden ebeye soruyorum açıklık kaç cm. 4 cm kadar diyor. saat 7 oldu artık duramıyorum sancıdan. o nasıl bir acı diyorum. alın artık aşağı diyorum. ebe kontrol ediyor. ıkınma geliyor mu diyor. evet dedim. onlar daha oyalanırken bu kez afedersiniz istifra etmeye başladım. artık ayakta durmaya da halim kalmadı. sabah 6 dan akşam 7 ye kadar ayakta gezdim. midem boş. açım susuzum. meger istifra etmem doğumun başladıgını gösteriomuş. doğumhaneye indik. hala bekletiyorlar beni.doktorum yokmuş meğer ortada. doktoru gidip alacak şoföre ulaşamamışlar. tabi ben bunu doğumdan sonra eve geldiğimde eşimden öğrendim. her neyse doğumhanede ebeler yürü ıkınma gelince duvara dayanıp ıkın dedi. sancılarım iyice sıklaştı. deli gibi ağlıyorum. kayınvalideme anne ne olur dua et dayanamıyorumm diye yalvardığımı hatırlıyorum gözyaşları içinde. o da garibim dudaklar kıpır kıpı dua ediyor sadece. eşim çaresiz kardeşim çaresiz beni izliyorlar. ben ebeye soruyorum daha çok mu doğuma. daha var diyor. ama ben dayanamıyorum artık. meğer ben telaş yapmayım diye dr bekliyoruz dememişler. neredeyse sancı odasında doğuracakmışım haberim yokmuş :)) artık ebeye yalvarmaya başadım gözyaşları içinde alın doğuma beni bebek geliyor ıkınma geliyor bu sancılara daha fazla dayanamıycam. daha gelmiyorsa da sezeryana alın ben bu sancılara 1 saat aha katlanamam öleceğim diye ağlıyorum. ebe güldü ne sezeryanı bu kadar sancıdan sonra dedi. o zaman doğuma alın dedim. tamam deyip doğumhaneye aldılar. artık doktor gelmeyince bebek gelene kadar nasıl olsa gelir doktor diye doğumhaneye alıp çatala çıkardılar. ebe aman doğumu zaten yaptıran biziz ıkınmaya başla dedi. tabi bnm aklıma gelmiyor bile doktor nerede dr olmadan olacak mı vs diye. kayınbabamlar fln dışarıda kavga ediyorlarmış neredeyse meğer dr nerede diye. benim haberm yok ki hiçbir şeyden. neyse ebeyle doğumhaneye girdik başladım ıkınmaya ki canım dr um geldi. ıkın dedi. ıkınıyorum bağırmıyorumn aslında ama güçü ıkınmaya calısırken meğer ıııh diye bagırıyomuşum. dr bağırma zeynep sultan ıkın dedi.devam ettim ıkınmaya geliyor ıkın derken ben pek iyi ıkınamadım galiba ki bayagı ugrastım hatta herhalde doğuramıycam diye düşündüm yani. sonra içimden birşeyin kayıp çıktıgını hissettim baktım simsiyah saçları gördüm önce.:) öyle rahatladım ki. bebeğimi vermediler ama bana. hani göğsüme falan verecekler diye bekliyordum ama. dikişlerim çok uzun zaman aldı. doktorum sürekli kanama durmuyor deyip durdu. ondan çok korktum gerekirse ameliyat dedi. parçalanmış rahim tamamen dedi. kuzum biraz da iri dğdu maşallah. çok ugrastıktan sonra dikişler de tamam oldu. odama çıktım. ben sanıyordum ki en büyük acıyı doğum esnasında yaşıyorum bitiyor bebek çıkınca. hep öyle anlatılmıştı. ama bana kimse gelip ebe içini iyice temizleyecek demedi. bana göre en büyük acıyı da bu esnada cektim. ebe elini bir daldırdı içimdekileri bir boşalttı ki ben öyle bir acı yaşamadım. gece rüyamda bile o nı gördüm sıçrayarak uyandım. şimdi bebeğim bugün 82 günlük çok şükr ikimiz de sağlıklıyız. ve bir daha doğursam yine normal doğururum sanırım. doğumu akşam yaptım. sabah işlerden dolayı kimse yanımda kalamadı kardeşim dışında. sabah kalktım kahvaltımı yaptım bebeğime hastane odasında tek başıma kendim baktım.herşeyi kendim yaptım. hatta doktorum öğleden sonra beni taburcu etmek için geldiğinde dün doğum yapan sen miydin diye şaka yaptı :) eve gelir gelmez tüm işimi yaptım. hiç yatmadım. dikişler vs bi süre az az acıyor dikkat ediyorsunuz tabi ama 3 hafta sonra tüm acılar bitti çok şükür. zaten çok büyük acılar da değil yani.sancılar zaten dayanamıyorum dediğiniz zaman doğumun başladığı an oluyor. onun dışında çok çok büyük değil aslında. o yüzden kesinlikle imkanı olan herkese normal doğum tavsiye ederim. bence annelik fedakarlıksa zaten sağlıkla ilgili bir sorun yoksa bebeğimiz için o acıya dayanacak kadar fedakarlık edebiliriz. zaten doğduktan sonra çok daha büyük acılara degeceğini anlıyor insan. Allah tüm annelere yavrularını bagıslasın. bebek bekleyen herkesi de Rabbim sağlıkla tek avazda kurtarsın. okudugunuz için teşekkürler.
15 ağustosta doğum yaptım. doktorum pazartesiye kadar doğumun olmazsa yatış yapacaksın dediği için çok korkarak bekliyordum. suni sancı ya da sezeryan ikisini de istemiyordum. ben tabi dualar etmeye korkmaya başlamıştım. 15 agustos sabah 4 de uyandım. yatakta altıma yapıyorum zannettim. hemen kalktım hızla lavaboya gidecektim ki kalkmamla bi ton suyun boşalması bir oldu. baktım durduramıyorum aaa diye bir şaşkınlık sesi çıkardım. beklemiyordum çünkü bebek daha aşağı inmemişti. hemen eşim uyandı ne oldu diye korkarak.benim suyum geldi dedim. suyum gelince hemen gitmem gerektiğini duymuştum. bir duş aldım hazırlandım falan sabah 6 da düştük yola. hemen yatış yaptım. açıklığa baktılar 1 cmkadar dediler. benim ilk sordugum soru ne zaman doğururum oldu. öğlene dedi ebe. oh iyi iyi dedim. :) saat 11 e kadar neredeyse sancım çok çok azdı. hafif çoğalmya başladı. bu arada saat başı bir ebe ya da doktorum gelip kontrol ediyor. her seferinde açılma ne kadar diye soruyorum. 1 cm diyorlar. sabah kahvaltı yapmadım.su yasak. lavman yapıldı. bomboşum. sususzluktan öleceğim. ama yok bi yudum bile içmeme izin yok. açılma yok 1 cm de. bekle bekle sıkılıyorum. saat oldu 2 sancılar çoğalmaya başladı doktorum geldi tekrar bir baktı. çekeceğin maksimum sancı bu dedi. oo iyi ya buysa ben bir daha doğururum dedim :) gülümsedi gitti. nereden bilirdim ki sadece korkumu engellemek için dediğini. her neyse öğlen 3 te doktorumun mesaisi bitti ve doğuma gelmek üzere gitti. diğer nöbetçi doktor geldi saat 3 buçuk gibi kontrol için. o kadından hala nefret ediyorum. o zamana kadar ebelere ve doktora ne olur yavaş olun diye diye gayet acısız kontrollerimi yaptırdım ama o beni mahvetti hala düşündükçe kötü oluyorum. elini bir soktu öyle bir eliyle kurcaladı ki alttan zannettim çocuğu çıkarıyor bu kadın. eşim ve kardeşim kontrol sonrası yanıma girdiğinde her yer kan revan ben bitkin. öyle bir sancı başladı ki onsan sonra dayanamıyorum. sancılar daha sıklaştı.ama bu kez o ayaga kalkıp gezip rahatladığım çok da rahatsız etmeyen sancılardan değil. ne yapacagımı şaşırıyorum yatsam dert kalkıp yürüsem dert. otursam dert. işte dedim demek doğum sancıları buymuş. neyse ki rahat nefes alacak kadar arası uzun hala. saat 5 oldu sancılar çoğaldı. gelip kontrol eden ebeye soruyorum açıklık kaç cm. 4 cm kadar diyor. saat 7 oldu artık duramıyorum sancıdan. o nasıl bir acı diyorum. alın artık aşağı diyorum. ebe kontrol ediyor. ıkınma geliyor mu diyor. evet dedim. onlar daha oyalanırken bu kez afedersiniz istifra etmeye başladım. artık ayakta durmaya da halim kalmadı. sabah 6 dan akşam 7 ye kadar ayakta gezdim. midem boş. açım susuzum. meger istifra etmem doğumun başladıgını gösteriomuş. doğumhaneye indik. hala bekletiyorlar beni.doktorum yokmuş meğer ortada. doktoru gidip alacak şoföre ulaşamamışlar. tabi ben bunu doğumdan sonra eve geldiğimde eşimden öğrendim. her neyse doğumhanede ebeler yürü ıkınma gelince duvara dayanıp ıkın dedi. sancılarım iyice sıklaştı. deli gibi ağlıyorum. kayınvalideme anne ne olur dua et dayanamıyorumm diye yalvardığımı hatırlıyorum gözyaşları içinde. o da garibim dudaklar kıpır kıpı dua ediyor sadece. eşim çaresiz kardeşim çaresiz beni izliyorlar. ben ebeye soruyorum daha çok mu doğuma. daha var diyor. ama ben dayanamıyorum artık. meğer ben telaş yapmayım diye dr bekliyoruz dememişler. neredeyse sancı odasında doğuracakmışım haberim yokmuş :)) artık ebeye yalvarmaya başadım gözyaşları içinde alın doğuma beni bebek geliyor ıkınma geliyor bu sancılara daha fazla dayanamıycam. daha gelmiyorsa da sezeryana alın ben bu sancılara 1 saat aha katlanamam öleceğim diye ağlıyorum. ebe güldü ne sezeryanı bu kadar sancıdan sonra dedi. o zaman doğuma alın dedim. tamam deyip doğumhaneye aldılar. artık doktor gelmeyince bebek gelene kadar nasıl olsa gelir doktor diye doğumhaneye alıp çatala çıkardılar. ebe aman doğumu zaten yaptıran biziz ıkınmaya başla dedi. tabi bnm aklıma gelmiyor bile doktor nerede dr olmadan olacak mı vs diye. kayınbabamlar fln dışarıda kavga ediyorlarmış neredeyse meğer dr nerede diye. benim haberm yok ki hiçbir şeyden. neyse ebeyle doğumhaneye girdik başladım ıkınmaya ki canım dr um geldi. ıkın dedi. ıkınıyorum bağırmıyorumn aslında ama güçü ıkınmaya calısırken meğer ıııh diye bagırıyomuşum. dr bağırma zeynep sultan ıkın dedi.devam ettim ıkınmaya geliyor ıkın derken ben pek iyi ıkınamadım galiba ki bayagı ugrastım hatta herhalde doğuramıycam diye düşündüm yani. sonra içimden birşeyin kayıp çıktıgını hissettim baktım simsiyah saçları gördüm önce.:) öyle rahatladım ki. bebeğimi vermediler ama bana. hani göğsüme falan verecekler diye bekliyordum ama. dikişlerim çok uzun zaman aldı. doktorum sürekli kanama durmuyor deyip durdu. ondan çok korktum gerekirse ameliyat dedi. parçalanmış rahim tamamen dedi. kuzum biraz da iri dğdu maşallah. çok ugrastıktan sonra dikişler de tamam oldu. odama çıktım. ben sanıyordum ki en büyük acıyı doğum esnasında yaşıyorum bitiyor bebek çıkınca. hep öyle anlatılmıştı. ama bana kimse gelip ebe içini iyice temizleyecek demedi. bana göre en büyük acıyı da bu esnada cektim. ebe elini bir daldırdı içimdekileri bir boşalttı ki ben öyle bir acı yaşamadım. gece rüyamda bile o nı gördüm sıçrayarak uyandım. şimdi bebeğim bugün 82 günlük çok şükr ikimiz de sağlıklıyız. ve bir daha doğursam yine normal doğururum sanırım. doğumu akşam yaptım. sabah işlerden dolayı kimse yanımda kalamadı kardeşim dışında. sabah kalktım kahvaltımı yaptım bebeğime hastane odasında tek başıma kendim baktım.herşeyi kendim yaptım. hatta doktorum öğleden sonra beni taburcu etmek için geldiğinde dün doğum yapan sen miydin diye şaka yaptı :) eve gelir gelmez tüm işimi yaptım. hiç yatmadım. dikişler vs bi süre az az acıyor dikkat ediyorsunuz tabi ama 3 hafta sonra tüm acılar bitti çok şükür. zaten çok büyük acılar da değil yani.sancılar zaten dayanamıyorum dediğiniz zaman doğumun başladığı an oluyor. onun dışında çok çok büyük değil aslında. o yüzden kesinlikle imkanı olan herkese normal doğum tavsiye ederim. bence annelik fedakarlıksa zaten sağlıkla ilgili bir sorun yoksa bebeğimiz için o acıya dayanacak kadar fedakarlık edebiliriz. zaten doğduktan sonra çok daha büyük acılara degeceğini anlıyor insan. Allah tüm annelere yavrularını bagıslasın. bebek bekleyen herkesi de Rabbim sağlıkla tek avazda kurtarsın. okudugunuz için teşekkürler.
Allah analı babalı büyütsün 
her gun aklimda....
