Bu da benim oğluma mektubum.

realist

Nirvana
Kayıtlı Üye
3 Aralık 2006
3.073
132
63
Ben seni öylesine sevdim ki!...
Ben senin inadına yaşama tutunduğun anki çırpınışını sevdim.
Ben seni gelecekteki teminatım olarak görmeden büyüttüm içimde ve yaşamımda!...
İstedim ki zor günlerimde başımı yasladığım omuz olasın!...
İstedim ki ''annem dediğinde'' içim titresin.
Ama!..İşte sözün bittiği yerdeyim şimdi
Şimdi annene olan sevginden bile emin değilim.
Hatayı nerede yaptığımı düşünüyorum.Çünkü ben yıllardır,önce kendimi suçlamayı öğrendim.
En son bana hediye verdiğin anneler gününü hatırlıyorum:İçimi acıtmıştın.
Elinde harçlıklarından biriktirip aldığın küçük bir çerçeve vardı.Hoşuma gitmişti.
''Al!...dedin bu çerçeveye kızının resmini koyarsın.''
Yıktın beni!:..Oysa ben kıskanmaman adına bebeğimi içimden geldiğince sevememiştim bile!..
İnanıyordum ki çevredeki insanlar neden oldular buna.''Bak işte iki erkekten sonra bir kız evlat,kız çocuğu başka olur, iyi ki doğurdun'' deyişlerini duymuş olmalıydın.Ama sana yıllardır bunun yanlışlığını anlatmaya çalıştım.Üstelik tam on yıldır hem sözle hem davranışlarımla bunları anlaman için uğraş veriyorum.
Olmadı beceremedim!...Derken bir uzmandan yardım almak istedim.Seni kaybetmemek için elimden gelen herşeyi yaptım.Ve hala da yaparım.
Sen beni kırsan da,en acı sözü söylesen de,senin saçının bir teli için dünyayı yakarım.
Ama ne yapayım içimin acımasına engel olamıyorum.
Bbekliğin geliyor aklıma!...Beş yıl boyunca yatağımda yatamadığım!..
Tam iki yıl kucağımda hoplatıp sabahladığım günler!...
Sadece güne mutlu başlaman adına daha henüz 6 yaşındayken,ranzanın üst katından sırtımda inişin ve seni öpücüklere boğmam.Gülüşüp,oynaşmamız!..Hepsi bir film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden.
Ben sana geleceğimin teminatı olasın diye değil,sevebilmek için emek verdim.SADECE SEVEBİLMEK!...
Ve sen bana öyle söz söyledin ki!...Yıktın geçtin.İçim feci şekilde acıyor!...
Annen olarak bir söz söyleme hakkımı kullandım sadece!...Karşılığında aldığım cevap''dilimin yılan gibi ''olduğu idi!...
Evet belki seni üzdüm affedersin.Ama benim modelim yoktu!...
Ben anne olmayı kitaplardan öğrendim.Ben anne olmayı içgüdüyle öğrendim.Hatalarım olabilir.
AMA BUNA RAĞMEN BEN BU SÖZÜ HAKETMEDİM.
Biliyorum gün gelecek bu sözlerinden dolayı pişmanlık duyacaksın.Ama inan bana o gün ben, bugünü unutmuş olacağım.
Bugün sadece içim acıyor o kadar!...
İnanıyorum yarın bu acı geçecek.
Ve inanıyorum izi bile kalmayacak.
Neden mi yazıyorum o halde.Çünkü ben bu davranışı haketmediğime inanıyorum.Sadece bu kadar!....
 
Ve sen bana öyle söz söyledin ki!...Yıktın geçtin.İçim feci şekilde acıyor!...
Annen olarak bir söz söyleme hakkımı kullandım sadece!...Karşılığında aldığım cevap''dilimin yılan gibi ''olduğu idi!...


bu sözü bende duydum her ne kadar hiç bir anne istemesede,ama söyledi günlerce ağladım...özürde diledidiği halde içime öyle bir oturduki unutamıyorum.
parçadaki tüm yazılanları bilmiyorlar,sanırlarki bu halleriyle oluştular.gecenlerdede kızım öyle bir laf ettiki dondun kaldım ;
-sen sadece doğurup,büyütensin...
o kadar basite indirgediki şok oldum.ne emeklerle doğub,büyüdüklerini,ançak anne ve baba olunça anlıcaklar.anlayana kadarda iş işten gecmez umarım,çünkü ömür kısa.
beklediğimiz minnet değil aslında,sadece biraz sevgi biraz saygı
yazı beni ağlattı biliyonmu realist,ama üzülme iyi geldi.a.s.
 
Sağol canım.Ben de yazarken ağlamıştım.Ama inan yazdığım kadarki kadar acı çekmiyorum şu an.Evlatlarım gerçekten toplumda saygı gören sevilen insanlardır.Ama neye yarar.Ben isterdim ki önce beni saysınlar.Gerçekten beklentim yok onlardan.Takdir de etmesinler.Ama beni de üzmesinler.
 
Akşam eve gelen sanki sen değildin!..Sanki beni bu denli inciten de başkasıydı!..
Dedin ki:'anneciğim birşey istiyor musun?Dilediğin arzu ettiğin birşey varsa hemen alıp geleyim!..
Hayır oğlum derken,senden hiçbir beklentim olmadığını vurgulamaya çalıştım.
Eğildin yanağıma uzun zamandır kondurmadığın en güzel öpücüklerinden birini kondurdun.Ve bir de makas aldın.Hadi!.. dedin. Gerçekten söyle yok mu istediğin birşey!...
Hayır dedim.Ben sana kıyabilir miydim hiç.Ben senin emeğini bu kadar ucuz şeylere harcayabilir miydim!...
Dememiş miydim ''yarın acım geçecek'' diye!..Ama biliyorum artık.Her biten acı, başlayacak yeni acılara gebe!...
Yanılabilmeyi ne çok isterdim oğlum!..Yanılabilmeyi ne çok isterdim!....

 
X