- Konu Sahibi benim_olan
- #1
Bazen düşünüyorum bunları yaşayan benmiyim diye..?* inanamıyorum yaşadıklarıma ve şu günlere geldiğime..bir mevsim döndü geçti sanki hayatımdan ve bana belkide farkında olmadan baharı getirdi...Ben aslında aşkı hiç aramazken aşkı ocağına düşenlerdenim.2 yılımı verdiğim çok çok umutlar beslediğim bir ilşkim vardı.Ama öyle böyle değil tabiri caizse köpekler gibi seviyordum onu.o çok sevdiğim ve kesin bunun la evleneceğim deyip Aileme bile rest çektiğim adam zamanla değişmeye ve tanıdığım sevdiğim adam olmamaya başladı.sürekli kavga eder sürekli didişir olmuştuk.artık beni anlama bile anlamıyor sen benden daha iyilerine layıksın beni boşuna bekleme benim daha askerliğim var demesine bile hayretle bakıyordum 17 yaşında tanıdığım bu aşkıma.yada bu oyuncağı olduğum adama..artık içimdeki sevgisinin körelmeye başladı sıralarda noktayı koydum bu iişkinin bitmesi en iyisiydi.tabi bitmesi 20 yaşımdayken oldu.çok ayrılıp barıştık ama iyikide olmamış diyorum şimdi.çünkü şimdi anlıyorum hem zor bir insan olduğumu hemde asla şimdide olsa anlaşamayacağımızı..
aradan 2 ay gibi bir zaman geçti.Hayatımda aşk yokken sanki bomboştu hayat benim için.sevilmeye çok muhtaç kaldığımı hissediyordum.o sıralar okul bitmiş bir fotoğrafçıda çalışmaya başlamıştım.işime adamıştım kendimi.artık erkeklere yüz vermez kimseyle ilgilenmez olmuştum.çünkü son ilişkimde çok yıpranmıştım.çok ciddi bir ilişkinin içinden çıkmış,hayal kırıklığına uğramıştı.yine bana teklif etmek için can atanlar vardı ama görmemezlikten geliyordum.bir sabah her sabah olduğu gibi arkadaşlara kahvaltılık almak için dışarı çıktım.iş yerimizin yanındada bir iş yeri vardı.tam oranın önünden geçerken yanımdan gözleri yeşil esmer uzun boylu gözlerimi adete büyüleyen bir delikanlı geçtiopuyorumnanaktan.şöyle bir baktım.ALLAHIM dedim; bu ne güzel gözler böyle tabi o duymadı.daha sonra yoluma devam ettim ama aklım orda kaldı.:asigim: ilk görüşte aşka oysaki hiç inanmazdım.sonra günler geçti hep onunla karşılaşır olmuştum yolda.bazen arkadaşların işi varsa dışarda ben giderim siz zahmet etmeyin diyordum.onu görebilmek için.oysa bana bakıyor ama pek bişey belli etmiyordu.içimde fırtınalar kopmaya başlamış.aşk şarkıları dinler olmuştum.eve gidincede artık uyku tutmuyor.geceler sabah olmuyordu.izin günüm bile gelsin istemiyordum.çünkü bütün gün iş yerim evime yakın olmasına rağmen onu göremiyordum. ozaman gülşenin son çıkan bir albümü vardı.onu dinleyip işimede konsantre olamıyodum.vsk yanlış kesiyor.albümleri yanlış yapıştırıyordum.patronla zıt düşmek bile artık umrumda olmuyordu.oysaki onu tanımadan önce herşeye alınıyor.üzülüyordum.ne çabukta unutturmuştu ama 2 senelik ilişkimi.beynim resmen uğuşuk gibiydi.çok zayıflamıştım.daha sonra oda bana bakar ama tedirgin davranır olmuştu.anlamını çözemiyor? ya evliyse ya nişanlı? falansa diye çekinir olmuştum.birgün dayanamadım ve bir kargo poşetini aldım ona olan duygularımı mektup yazarak iş yerine gönderdim.artık içim rahattı.en azından onu seven biri olduğunu biliyordu.oysaki ben her zaman ilk cesareti erkek atmalı hep derdim.büyük konuşmamalı insan.hayatta herşey bizler içinmiş.tabi o önce kim olduğumda tedirgin olmuş.çünkü isim yer falan yazmadım.tam ümidimi yitirdiğim o gün geldi evimin önüne kadar ve karşıma çıktı.sevinçten çıldıracak gibi olduğumu çok iyi hatırlıyorum ama yine tedirgindim ya bana nişanlıyım evliyim,falan derse diye..çünkü yaşı benden 6 yaş büyük.ama o kartvizitini verdi ve uygun zamanda konuşabileceğimizi söyledi.tanıştık 8 KASIMDI..tanışır tanışmak o gece uyuyamadım.artık işe pek bi süslü gidiyor,pek bi hevesle geliyordum.tanışalı 2 gün olmuştu ve bana seni seviyorum sanırım bende dedi.çok mutlu oldum.gerçekten artık daha bi samimi,daha bir içten olmuştuk.kopamaz olmuştuk.Aileme konuyu yaklaşık bir 6 ay sonra falan açtım.Babam delirdi.istemedi.nedeniyse beni kirada oturTMAK için büyütmemiş.yok.fikrini değiştirmenin imkanı yoktu.annem desen zamanla oda katılaştı.oysa eşimi çok beğeniyordu.efendi diyordu.zar zor ağlama sızlama sözümüzü yaptık.30 haziranda..zorla verdiler.eşimin tarafı doğal olarak nişan istediler.babam hep oyalar olmuştu.yok şimdi nişan falan yapamam. o kadar masraf edemem.onlar yapsın.ben hiçbişey yapmam deyip beni evde delirtiyorlardı.amaçları beni bıktırıp sözü attırmak.o zaman niye verdiniz? baştan..ben rencide oluyoırdum arada.aşkımada tam olarak bişey diyemiyordum.kısaca bana sözlülük günlerimi daha bir hevesli olmam gerekirken zindan ettiler.bi gün aşkım gitti bize çok uzak değil çok yakında değil evlenicez deyip ev tuttu.bende gittim beğendim.evi boyattı.annemde gitti gördü. oda beğendi.eşim evlenmeden önce ailesi memlekette olduğu için yanlız yaşıyodu.bi gün OLAY PATLADI; Eşim bize geldi yeni eve taşınacağım ben yavaş yavaşta eşyaları alırım artık dedi.babam tamam oğlum annem için benim için onlarda gelsinler sana yardım edelim.tek başına evi temizleyemezsin falan eşime söz verdi.eşimde anahtarı bize bıraktıki hani biz önceden annemle evi temizlemeye gideceğiz.mutfağı banyoyu falan sileceğiz.neyse gittik evi temizledik.o akşam çok yoruldum ama ev zaten kendi evim gibi geldiği için öf bile demedim.annemden çok işleri ben yaptım.babamla eşimlde geldiler daha sonra kısaca evi o akşam taşıdık yerleştirdik.neyse ertesi gün akşam babam işten geldi.kim beynine girdiyse Rabbim aynısını onada versin.Babam sinirli vay efendim biz daha sözlüymüşüz çoçuğun kendi ailesi varken biz niye? evi temizlemeye gitmişiz.bab dedim sen kendin söz verdin dedin.bizde ayıp olur diye gittik dedim.bana o sırada sen onu savunuyorsun diye bi tane tokat attı.:mymeka: mafoldumbeniçime işiledi o tokat.bide ben zaten haksızlığa uğruyorum.sözüm dinlenmiyor.evlenen benim hayatıma hep müdahale,hem bir bahane,mafoldumben odama kapnadım.belki 3 4 saat ağladım.düşündüm.hayatım gözümün önünden geçti.mafoldumbeno an o sinir ve yaşadıklarımın etkisiyle ki ben odamda ağlarken annem babam hala bir olmuş eşimi suçluyorlardı.:umursamaz:aşkımı aradım ve bu işi ailemin çok uzatacağını bizi birbirimize vermeyecekleri,verselerde hep bir bahane ve olay yaratacaklarını bildiğim için o sabah iş yerine değil eşime kaçtım.ama gözlerim şiş aklım hep başka yerde..hiç pişman olmadım.içimde garip bir huzur vardı.Ailem hatasını anladı ama hiç yapmak istemediğim bişeyi yapmama sebep oldular.hemn 1 ayın içinde ramazan biter bitmez 20 ekim 2007 düğünüm oldu.benimde kaderimde bu varmış.çok şükür ki eşim hiç değişmedi.halen birbirimize çok aşığız.:1hug: o benim yaşam sebebim.şimdi AİLEMİZE GÜNEŞ GİBİ DOĞACAK BİR
İSTİYORUZ.darısı tüm sevenlerin başına..umarım herkes sevdiğine kavuşur.Aileler biraz daha anlayışlı olsada,bizlerde böyle hatalar yapıp yuvamızı kurmasak..iyiki o çıkmış karşıma..o benim herşeyim şimdi.Ailemlede altlı üstlü oturuyoruz.çok şükür o defterleri kapatalı 2 buçuk sene oldu..darısı tüm mutlu olmak isteyenlerin başına..14 sonra 2Cİ YILIMIZ biticek.canım benim yaaa,İnşallah sizlerle bir gün bebeğim hikayesinide paylaşmak nasip olur.opuyorumnanaktan:asigim::1hug:
aradan 2 ay gibi bir zaman geçti.Hayatımda aşk yokken sanki bomboştu hayat benim için.sevilmeye çok muhtaç kaldığımı hissediyordum.o sıralar okul bitmiş bir fotoğrafçıda çalışmaya başlamıştım.işime adamıştım kendimi.artık erkeklere yüz vermez kimseyle ilgilenmez olmuştum.çünkü son ilişkimde çok yıpranmıştım.çok ciddi bir ilişkinin içinden çıkmış,hayal kırıklığına uğramıştı.yine bana teklif etmek için can atanlar vardı ama görmemezlikten geliyordum.bir sabah her sabah olduğu gibi arkadaşlara kahvaltılık almak için dışarı çıktım.iş yerimizin yanındada bir iş yeri vardı.tam oranın önünden geçerken yanımdan gözleri yeşil esmer uzun boylu gözlerimi adete büyüleyen bir delikanlı geçtiopuyorumnanaktan.şöyle bir baktım.ALLAHIM dedim; bu ne güzel gözler böyle tabi o duymadı.daha sonra yoluma devam ettim ama aklım orda kaldı.:asigim: ilk görüşte aşka oysaki hiç inanmazdım.sonra günler geçti hep onunla karşılaşır olmuştum yolda.bazen arkadaşların işi varsa dışarda ben giderim siz zahmet etmeyin diyordum.onu görebilmek için.oysa bana bakıyor ama pek bişey belli etmiyordu.içimde fırtınalar kopmaya başlamış.aşk şarkıları dinler olmuştum.eve gidincede artık uyku tutmuyor.geceler sabah olmuyordu.izin günüm bile gelsin istemiyordum.çünkü bütün gün iş yerim evime yakın olmasına rağmen onu göremiyordum. ozaman gülşenin son çıkan bir albümü vardı.onu dinleyip işimede konsantre olamıyodum.vsk yanlış kesiyor.albümleri yanlış yapıştırıyordum.patronla zıt düşmek bile artık umrumda olmuyordu.oysaki onu tanımadan önce herşeye alınıyor.üzülüyordum.ne çabukta unutturmuştu ama 2 senelik ilişkimi.beynim resmen uğuşuk gibiydi.çok zayıflamıştım.daha sonra oda bana bakar ama tedirgin davranır olmuştu.anlamını çözemiyor? ya evliyse ya nişanlı? falansa diye çekinir olmuştum.birgün dayanamadım ve bir kargo poşetini aldım ona olan duygularımı mektup yazarak iş yerine gönderdim.artık içim rahattı.en azından onu seven biri olduğunu biliyordu.oysaki ben her zaman ilk cesareti erkek atmalı hep derdim.büyük konuşmamalı insan.hayatta herşey bizler içinmiş.tabi o önce kim olduğumda tedirgin olmuş.çünkü isim yer falan yazmadım.tam ümidimi yitirdiğim o gün geldi evimin önüne kadar ve karşıma çıktı.sevinçten çıldıracak gibi olduğumu çok iyi hatırlıyorum ama yine tedirgindim ya bana nişanlıyım evliyim,falan derse diye..çünkü yaşı benden 6 yaş büyük.ama o kartvizitini verdi ve uygun zamanda konuşabileceğimizi söyledi.tanıştık 8 KASIMDI..tanışır tanışmak o gece uyuyamadım.artık işe pek bi süslü gidiyor,pek bi hevesle geliyordum.tanışalı 2 gün olmuştu ve bana seni seviyorum sanırım bende dedi.çok mutlu oldum.gerçekten artık daha bi samimi,daha bir içten olmuştuk.kopamaz olmuştuk.Aileme konuyu yaklaşık bir 6 ay sonra falan açtım.Babam delirdi.istemedi.nedeniyse beni kirada oturTMAK için büyütmemiş.yok.fikrini değiştirmenin imkanı yoktu.annem desen zamanla oda katılaştı.oysa eşimi çok beğeniyordu.efendi diyordu.zar zor ağlama sızlama sözümüzü yaptık.30 haziranda..zorla verdiler.eşimin tarafı doğal olarak nişan istediler.babam hep oyalar olmuştu.yok şimdi nişan falan yapamam. o kadar masraf edemem.onlar yapsın.ben hiçbişey yapmam deyip beni evde delirtiyorlardı.amaçları beni bıktırıp sözü attırmak.o zaman niye verdiniz? baştan..ben rencide oluyoırdum arada.aşkımada tam olarak bişey diyemiyordum.kısaca bana sözlülük günlerimi daha bir hevesli olmam gerekirken zindan ettiler.bi gün aşkım gitti bize çok uzak değil çok yakında değil evlenicez deyip ev tuttu.bende gittim beğendim.evi boyattı.annemde gitti gördü. oda beğendi.eşim evlenmeden önce ailesi memlekette olduğu için yanlız yaşıyodu.bi gün OLAY PATLADI; Eşim bize geldi yeni eve taşınacağım ben yavaş yavaşta eşyaları alırım artık dedi.babam tamam oğlum annem için benim için onlarda gelsinler sana yardım edelim.tek başına evi temizleyemezsin falan eşime söz verdi.eşimde anahtarı bize bıraktıki hani biz önceden annemle evi temizlemeye gideceğiz.mutfağı banyoyu falan sileceğiz.neyse gittik evi temizledik.o akşam çok yoruldum ama ev zaten kendi evim gibi geldiği için öf bile demedim.annemden çok işleri ben yaptım.babamla eşimlde geldiler daha sonra kısaca evi o akşam taşıdık yerleştirdik.neyse ertesi gün akşam babam işten geldi.kim beynine girdiyse Rabbim aynısını onada versin.Babam sinirli vay efendim biz daha sözlüymüşüz çoçuğun kendi ailesi varken biz niye? evi temizlemeye gitmişiz.bab dedim sen kendin söz verdin dedin.bizde ayıp olur diye gittik dedim.bana o sırada sen onu savunuyorsun diye bi tane tokat attı.:mymeka: mafoldumbeniçime işiledi o tokat.bide ben zaten haksızlığa uğruyorum.sözüm dinlenmiyor.evlenen benim hayatıma hep müdahale,hem bir bahane,mafoldumben odama kapnadım.belki 3 4 saat ağladım.düşündüm.hayatım gözümün önünden geçti.mafoldumbeno an o sinir ve yaşadıklarımın etkisiyle ki ben odamda ağlarken annem babam hala bir olmuş eşimi suçluyorlardı.:umursamaz:aşkımı aradım ve bu işi ailemin çok uzatacağını bizi birbirimize vermeyecekleri,verselerde hep bir bahane ve olay yaratacaklarını bildiğim için o sabah iş yerine değil eşime kaçtım.ama gözlerim şiş aklım hep başka yerde..hiç pişman olmadım.içimde garip bir huzur vardı.Ailem hatasını anladı ama hiç yapmak istemediğim bişeyi yapmama sebep oldular.hemn 1 ayın içinde ramazan biter bitmez 20 ekim 2007 düğünüm oldu.benimde kaderimde bu varmış.çok şükür ki eşim hiç değişmedi.halen birbirimize çok aşığız.:1hug: o benim yaşam sebebim.şimdi AİLEMİZE GÜNEŞ GİBİ DOĞACAK BİR
İSTİYORUZ.darısı tüm sevenlerin başına..umarım herkes sevdiğine kavuşur.Aileler biraz daha anlayışlı olsada,bizlerde böyle hatalar yapıp yuvamızı kurmasak..iyiki o çıkmış karşıma..o benim herşeyim şimdi.Ailemlede altlı üstlü oturuyoruz.çok şükür o defterleri kapatalı 2 buçuk sene oldu..darısı tüm mutlu olmak isteyenlerin başına..14 sonra 2Cİ YILIMIZ biticek.canım benim yaaa,İnşallah sizlerle bir gün bebeğim hikayesinide paylaşmak nasip olur.opuyorumnanaktan:asigim::1hug: Son düzenleme:
