Bu benim kitabım

bir kitabım yok ama olsaydı sözleri böyle olurdu.



akılma gelen notlarımı burada tutacağım. bu benim kitabım olsun.

başlıyorum.


"nasıl olur bilirsiniz. bir kitabın kapağını kapattığınızda , hayatınızı düşünür, yazmaya karar verrisiniz. yaşadıklarınız o anda size herkesin bilmesi gereken mucizeler örüntüsü, siz ise herkesin tanıması gereken muhteşem kişilikmişsiniz gibi gelir. bu güne kadar yazmadığınız için hayıflanır, kendinizi insanlardan nasıl mahrum ettiğinizi düşünrüsünüz. kelimler kafanızda uçuşur, olaylar "film kareleri" gibi gözünüzün önünden akar . (o anki düşünülen kelimeler aslında daha demin kapağını kapattığınız kitabın yazarına aittir. kenidinizi hayal ettiğiniz kahraman aslında ,bir hafta, bir gün belki bir ay (kitabı bitirme sürenize bağlı) süreyle birlikte oturup, birlikte kalktığınız "o" dur. ama siz bunu farkedemeyecek kadar ben cilsinizdir o anda.)
o an elinizde bir kalem olsa kitabı bir solukta bitirecekmişsiniz gibi heyecanlısınızdır. ama o ikl cümle. ahhh o ilk cümle .
ne zordur başlamak. ilk cümleyi kurmak. ara vrilir. sonra biraz ara daha. yazar nasıl başlamıştı acaba. hımm. sıradan bir cümle işte.
aralar gün olduğunda , bunu aslında iyi bir fikir olmadığına karar vermişsizindir.

zaten sıradan bir hayattı işte.......

sıradan bir gün. sıradan işler. sıradaki.......

herşey o kadar sıradan ki. aldatmak bile.

hayatıma hiç bir zaman düzen vermeyi başaramayan biri olarak, sıra sıra , yaptıklarımı anlatamayacağım. benim hayatım tesadüflerin, kaderselleştirildiği kutsal bir örümcek ağıdır. bir örümcek ne kadar kutsal olabilirse bende o kadar kutsalım işte.
32 yaşındayım ve "beni" hep beş yıl arkadan takip eden bir ruhum var. hemen sevinmeyin. ne güzel, kendini genç hissediyorsun işte, diye.bu ben doğduğumdan beri böyleydi . doğduğumda aslında 5 yıl geç kalmıştım. matematiğe vuracak olursanız,hayatı hep eksiden götrüyorum. pozitif bir olamadım hiç bir zaman.