Bundan önce de konu açtım.Bir düştüm bir kalktım ama yine istediğim insan olamadım.Kendimi de sorguladım çok.Belki yine kaybettim ama hikayemi okumadan söyleyeyim.Asla pes etmeyeceğim!Çünkü biliyorum,giden günlerim geri gelmeyecek.
Bu sene okul başkadığında kendime yeni bir sayfa açmaya karar verdim.Kendimi de fiziki ve içsel olaral yavaş yavaş toparlama yolunda gidiyordum.Sonra bir çocuktan hoşlanmaya başladım.Bizim sınıfımızdaydı ama bunun yanlış olduğunu,zaten beni sevmeyeceğini hadi sevdi diyelim ilerlemeyeceğini,onun beni zaten beğenmeyeceğini düşünüyordum.Ortak noktalarımızın olmadığını ve onun da mükemmel olmadığını biliyordum ama gözümde büyütmüştüm işte.İlk defa böyle bir şey yaşadığım için içime de sığamaz hale geldim ve bir ay kadar sonra kendisine güvendiğim ve halimden anlayacağını düşündüğüm bir kız arkadaşıma anlattım.Gayet olağan karşıladı ve kendimi onun yanında kötü bulmamam gerektiğini gayet oluru olacağını falan zırvaladı ve bu durum bir kaç hafta daha devam etti ama kızın hal ve tavırlarında değişmeler vardı.Yani nasıl desem beni ondan uzaklaştırmaya ve onun iyi bir insan olmadığına inandırmaya çalışıyordu.Bu arada bu kız da benimle yaşıt ama farklı sınıflardayız.Kız ve çocuk da arkadaşlar,sohbetleri var yani.Bense uzaktan seyrediyordum genel olarak.Ara ara konuşuyorduk çocukla da.Kız arkadaşım ben ona bunları anlattıktan sonra çocukla wp üzerinden mesajlaşmaya başladı.Sebebini sordum,benim içinse yapma dedim,amacın ne dedim.Senin için değil biz arkadaşız,ne ima ediyorsun,ben öyle bir insan mıyım diye de günlerce bana soğuk davrandı.Bu arada bir kaç yakın arkadaşım daha bu hoşlantı durumunu öğrenmişti.Kız arkadaşımın da hal ve hareketleri yüzünden soğumaya başladım.Eskisi kadar anlatmıyordum pek fazla.Her şeyi de salmıştım,kafamı toplayamıyordum.Bu platoniklik olayına son vermeye karar verdim.Onu unutmak için elimden geleni yaptım.Tabi o kızın hal ve hareketleri aynıydı hala.Bu süreç devam ederken "Sen hala onu seviyor musun?" diye bir mesaj geldi kızdan.Hayır dedim ben de.Gerçekten bitmişti içimde çünkü hak etmediğini anladım.Çok etmen var ama uzun oldu anlatamıyorum o yüzden.Artık kızla da eskisi gibi değildim ve yine her şey alt üst olmuştu.Aylarım gitti.Yenı yıl geldi.Koskoca 4 ay geçmiş.Tabi bu yeni yıla girmeden önceki günlerde benimle daha çok iletisime gecer oldu bu kız.Nedenini anlayamamistim.Iste yeni yila girdik.Birkac gun sonra bu seninle bir sey konusacagim diye yanıma geldi ve bana onunla sevgili olduklarını kendinden duymamin daha dogru oldugunu soyledi.O an dondum kaldım ve daha sonrasinda kizla arkadaslik iliskime son verdim.Her seyi suratına acik acik soyledim.Ben ondan hoşlanırken ondan hoşlandığını biliyordum ama yalanladin dedim.Ben sana bunu anlatmadan once boyle bir durum yoktu dedim.Sen anlattıkca onu fark ettim dedi,şaka gibi.Senin güvenini kiracak bir sey yapmadım,hak veriyorum sana ama iki seven insan bir araya geldi dedi.Zırvaladı işte.Sonuc olarak su an gozumun önünde cocukla sarmas dolaslar.Kıskanmıyorum sadece üzülüyorum.Güvendigim insanin beni boyle yaralamasına,ona inanmaya calistigima.Onda olup da ben de olmayan ne var diyorum.Biliyorum o ben o çocuğa karsi olan hislerimi anlattiktan sonra goz koydu.Bir insan nasil boyle karaktersiz olur?Su an bana da akli sıra gövde gosterisi yapiyor onunla konusmadigim icin.Senin tavlayamadigini ben kaptim misali.O kadar karisigim ki.Belki cok sacma illa ki asacagim uzun oldu ama bana "takilma" demekten baska verebileceginiz tavsiyelerinize ihtiyacim var.Bu arada gerçekten cocuga karsi bi hissim yok artik goz goze gelmekten bile kaciyorum.
Bu sene okul başkadığında kendime yeni bir sayfa açmaya karar verdim.Kendimi de fiziki ve içsel olaral yavaş yavaş toparlama yolunda gidiyordum.Sonra bir çocuktan hoşlanmaya başladım.Bizim sınıfımızdaydı ama bunun yanlış olduğunu,zaten beni sevmeyeceğini hadi sevdi diyelim ilerlemeyeceğini,onun beni zaten beğenmeyeceğini düşünüyordum.Ortak noktalarımızın olmadığını ve onun da mükemmel olmadığını biliyordum ama gözümde büyütmüştüm işte.İlk defa böyle bir şey yaşadığım için içime de sığamaz hale geldim ve bir ay kadar sonra kendisine güvendiğim ve halimden anlayacağını düşündüğüm bir kız arkadaşıma anlattım.Gayet olağan karşıladı ve kendimi onun yanında kötü bulmamam gerektiğini gayet oluru olacağını falan zırvaladı ve bu durum bir kaç hafta daha devam etti ama kızın hal ve tavırlarında değişmeler vardı.Yani nasıl desem beni ondan uzaklaştırmaya ve onun iyi bir insan olmadığına inandırmaya çalışıyordu.Bu arada bu kız da benimle yaşıt ama farklı sınıflardayız.Kız ve çocuk da arkadaşlar,sohbetleri var yani.Bense uzaktan seyrediyordum genel olarak.Ara ara konuşuyorduk çocukla da.Kız arkadaşım ben ona bunları anlattıktan sonra çocukla wp üzerinden mesajlaşmaya başladı.Sebebini sordum,benim içinse yapma dedim,amacın ne dedim.Senin için değil biz arkadaşız,ne ima ediyorsun,ben öyle bir insan mıyım diye de günlerce bana soğuk davrandı.Bu arada bir kaç yakın arkadaşım daha bu hoşlantı durumunu öğrenmişti.Kız arkadaşımın da hal ve hareketleri yüzünden soğumaya başladım.Eskisi kadar anlatmıyordum pek fazla.Her şeyi de salmıştım,kafamı toplayamıyordum.Bu platoniklik olayına son vermeye karar verdim.Onu unutmak için elimden geleni yaptım.Tabi o kızın hal ve hareketleri aynıydı hala.Bu süreç devam ederken "Sen hala onu seviyor musun?" diye bir mesaj geldi kızdan.Hayır dedim ben de.Gerçekten bitmişti içimde çünkü hak etmediğini anladım.Çok etmen var ama uzun oldu anlatamıyorum o yüzden.Artık kızla da eskisi gibi değildim ve yine her şey alt üst olmuştu.Aylarım gitti.Yenı yıl geldi.Koskoca 4 ay geçmiş.Tabi bu yeni yıla girmeden önceki günlerde benimle daha çok iletisime gecer oldu bu kız.Nedenini anlayamamistim.Iste yeni yila girdik.Birkac gun sonra bu seninle bir sey konusacagim diye yanıma geldi ve bana onunla sevgili olduklarını kendinden duymamin daha dogru oldugunu soyledi.O an dondum kaldım ve daha sonrasinda kizla arkadaslik iliskime son verdim.Her seyi suratına acik acik soyledim.Ben ondan hoşlanırken ondan hoşlandığını biliyordum ama yalanladin dedim.Ben sana bunu anlatmadan once boyle bir durum yoktu dedim.Sen anlattıkca onu fark ettim dedi,şaka gibi.Senin güvenini kiracak bir sey yapmadım,hak veriyorum sana ama iki seven insan bir araya geldi dedi.Zırvaladı işte.Sonuc olarak su an gozumun önünde cocukla sarmas dolaslar.Kıskanmıyorum sadece üzülüyorum.Güvendigim insanin beni boyle yaralamasına,ona inanmaya calistigima.Onda olup da ben de olmayan ne var diyorum.Biliyorum o ben o çocuğa karsi olan hislerimi anlattiktan sonra goz koydu.Bir insan nasil boyle karaktersiz olur?Su an bana da akli sıra gövde gosterisi yapiyor onunla konusmadigim icin.Senin tavlayamadigini ben kaptim misali.O kadar karisigim ki.Belki cok sacma illa ki asacagim uzun oldu ama bana "takilma" demekten baska verebileceginiz tavsiyelerinize ihtiyacim var.Bu arada gerçekten cocuga karsi bi hissim yok artik goz goze gelmekten bile kaciyorum.
