- 24 Ocak 2012
- 1.598
- 1.088
KK değerli kadınları hepinize merhaba!
Bile bile farkında olarak psikolojimi sanırım bozdum. Anlatınca bunlar dert mi diyecek olabilirsiniz evet çözümsüz değil ama çözemiyorum, belki benim gibi olanlar vardır görüşlerinize ihtiyacım var. Herkesin ne güzel genç yaşta atanmışsın öğretmensin çok tatlı bi kızsın seni alan yaşadı modunda yaklaştığı ben iç dünyamda; hiç birşey yapmak istemiyorum kendimden nefret ediyorum neden Z kişisi gibi değilim neden oram buram A kişisi gibi değil modunda yaşayıp dünyayı zehir ediyorum kendime ve bunu aşamıyorum olmuyor.
25 yaşındayım öğretmenim ailemden uzak bir ilçede yaşıyorum 4 senedir. İnşallah bu sene tayin isteyip gideceğim buralardan. Beni çok seven bir erkek arkadaşım var evlilik düşünüyor ama ben nedense düşünmüyorum, bu kafayla evlensem de mutlu olamam diyorum. Evlenmeyi çok istiyorum aslında ama Onunla evlenirsem ''maddi'' olarak şuanki rahatımla yaşayamacağım istediklerimi alıp gezemeyeceğim düşüncesindeyim, seviyorum evet ama evlenmeye yetecek mi diye düşünüyorum, sırf maddiyatı düşündüğüm için kendimi kötü kalpli biri olarak hissediyorum ama değilim bunu da biliyorum kafam çok karışık...
Asıl mevzu kendi dış görünüşümle ilgili.
3 senedir zayıf olmama rağmen deli gibi spor yapıyorum neden ? Kas kütlemi artırırım diye. Ama elde var 0. Bakınca gayet güzel bir vücudum oldugunu görüyorum ama bana yetmiyor. Neden karın kasım yok neden kalçam böyle değil diye diye kendimi yiyorum, 36 34 beden giyiyorum ama çocuk gibi çelimsiz hissediyorum kendimi. Memem de yok üstelik, yaptıramıyorum çünkü ailem karşı geliyor evlenince yaptırırsın diyor ama bunu yaptırmadan asla ve asla evlenmem. bu yüzden de evliliğe yanaşmıyorum beni kimse böyle beğenmez.
Saçlarım beyazlamaya başladı boyatmak istemiyorum eskiden hep boyatırdım beyazlarım yokken şimdi boyatmıyorum aynaya her baktığımda görünce ağlıyorum bu yaşta neden böyle oldum diye, etrafımdaki kızlara ev arkadaşıma bakıyorum hepsinin saçları çok güzel dolgun beyazsız. Benim göze çarpan beyazlarımla insanlara '' beyazlarımı seviyorum'' algısı yaratmaya çalışıyorum yalandan . Boyatmamamın sebebi de ombre istiyorum ama bu saçlara ombre yakışmaz diye yaptırmak istemediğimden.
Yeni kıyafetler almak istiyorum bana bu yakışmaz diyorum almıyorum, dışarı çıksam insanlar beyazlarıma bakacak diyorum çıkmıyorum. İnsanlar çok mutlu ben olamıyorum, bu hayat bu kafada nasıl geçecek ben ne yapacağım..
Bile bile farkında olarak psikolojimi sanırım bozdum. Anlatınca bunlar dert mi diyecek olabilirsiniz evet çözümsüz değil ama çözemiyorum, belki benim gibi olanlar vardır görüşlerinize ihtiyacım var. Herkesin ne güzel genç yaşta atanmışsın öğretmensin çok tatlı bi kızsın seni alan yaşadı modunda yaklaştığı ben iç dünyamda; hiç birşey yapmak istemiyorum kendimden nefret ediyorum neden Z kişisi gibi değilim neden oram buram A kişisi gibi değil modunda yaşayıp dünyayı zehir ediyorum kendime ve bunu aşamıyorum olmuyor.
25 yaşındayım öğretmenim ailemden uzak bir ilçede yaşıyorum 4 senedir. İnşallah bu sene tayin isteyip gideceğim buralardan. Beni çok seven bir erkek arkadaşım var evlilik düşünüyor ama ben nedense düşünmüyorum, bu kafayla evlensem de mutlu olamam diyorum. Evlenmeyi çok istiyorum aslında ama Onunla evlenirsem ''maddi'' olarak şuanki rahatımla yaşayamacağım istediklerimi alıp gezemeyeceğim düşüncesindeyim, seviyorum evet ama evlenmeye yetecek mi diye düşünüyorum, sırf maddiyatı düşündüğüm için kendimi kötü kalpli biri olarak hissediyorum ama değilim bunu da biliyorum kafam çok karışık...
Asıl mevzu kendi dış görünüşümle ilgili.
3 senedir zayıf olmama rağmen deli gibi spor yapıyorum neden ? Kas kütlemi artırırım diye. Ama elde var 0. Bakınca gayet güzel bir vücudum oldugunu görüyorum ama bana yetmiyor. Neden karın kasım yok neden kalçam böyle değil diye diye kendimi yiyorum, 36 34 beden giyiyorum ama çocuk gibi çelimsiz hissediyorum kendimi. Memem de yok üstelik, yaptıramıyorum çünkü ailem karşı geliyor evlenince yaptırırsın diyor ama bunu yaptırmadan asla ve asla evlenmem. bu yüzden de evliliğe yanaşmıyorum beni kimse böyle beğenmez.
Saçlarım beyazlamaya başladı boyatmak istemiyorum eskiden hep boyatırdım beyazlarım yokken şimdi boyatmıyorum aynaya her baktığımda görünce ağlıyorum bu yaşta neden böyle oldum diye, etrafımdaki kızlara ev arkadaşıma bakıyorum hepsinin saçları çok güzel dolgun beyazsız. Benim göze çarpan beyazlarımla insanlara '' beyazlarımı seviyorum'' algısı yaratmaya çalışıyorum yalandan . Boyatmamamın sebebi de ombre istiyorum ama bu saçlara ombre yakışmaz diye yaptırmak istemediğimden.
Yeni kıyafetler almak istiyorum bana bu yakışmaz diyorum almıyorum, dışarı çıksam insanlar beyazlarıma bakacak diyorum çıkmıyorum. İnsanlar çok mutlu ben olamıyorum, bu hayat bu kafada nasıl geçecek ben ne yapacağım..