Eşimin işinden dolayı hep yanlızım sadece gece görebiliyorum ve izinli günlerinde bazen o izinde yok bu hamilelik ile birlikte zaten görme isteğim onunla yaşama isteğim yok bunun sebebini daha çözemedim anlam veremiyorum çok huzursuzum bağırmak istiyorum beynime gelip beni yoran düşüncelerin içimde boşluk yaratan şeylerin haddi hesabı yok eski hayatimi çok özledim bu anksiyete denen illet sanki herşeyimi aldı sanki geleceğim olmayacakmis yaşama amacım yokmus hissizim günlük rutinlerden sıkıldım hep yanlız olduğum için o düşünceler içinde daha da boğuluyorum ve kimsem yok ailemden çok uzaktayım eşimin ailesinden kimsede gelip kalamiyor işlerden dolayı çok bunaliyorum hep böyle yaşayacakmisim hissi öldürüyor beni bunları yaşayıp atlatan varmı bu hisler kalıcı mı doktor ilaç vermiyor gittim dayanicaksin diyor kendi kendini iyilestir diyor benim daha kötü olmaktan ödüm kopuyor kontrolümu kaybedersem diye