Yarı kirgin yari kizgin bir sekilde acıyorum konuyu. Mobilim hatalarim olursa kusura bakmayın.
Sorunum babamla. Var mi yok mu belli degil gerci. Kucuklugumden beri babam bize karsi hep soguk davrandi. 3 kardesiz ve benden kucuk olanla epey iyiydi aralari ozenirdim. O da buyudu üniversiteye gidiyor suan ve babamla aralari oyle soguk ki hani artik kendimi geçtim babamla kardesimin haline uzuluyorum resmen.
Sürekli azarlar , sürekli soguk bir tavir . biz babamiza oyle isteklerimizi kendimiz bile iletemiyoruz annem aracudir hep. Ben bu durumu garip bile karsilamaz oldum. Bazen dusunuyoeum da babamla bugun kac cümle konuştuk? Ciddi anlamda en fazla üç veya bes kelimedir . ciddi söylüyorum.
Artik gucume gidiyor bu durum. Babam kuzenlerime gelince sıcak ve asiri konuskan biri olurken bize karsi hep soguk oldu.. Gucume digiyor bu durum.sanki istenmeyen evlatlar gibi hissediyorum. Cok içim acıyor.
Resmen baba kiz ilişkilerine ozeniyorum. Annemi aracı yapmadan en az bir saatcik bile olsa muhabbet etmek istiyorum ama mümkün dehil. Babamı gorseniz sizin bile içimizdeki o konuşma isteği soner.
Eskiden bu durum normal gelirdi ama arkadaşlarım bile babanla neden konusmuyorsun diyor. Inanın zorluyorum ama babama karsi dilim donmuyor. Herkese karsi geveze sicakkanli olan ben babama karsi bir iki cümle bile kuramiyoeum. Bunun sebebi psikolojik herhalde. Annemle aram cok iyi mesela. Veya dayimla babamdan daha yakınım dusunun artik bazi amcalarimi habamdan cok. Seviyorum.
Uzun oldu bilmiyorum ama içim yandı gene bi olay oldu demin dedigi laflar icime icime oturdu. Size anlatmak istedim . ne anneme diyebiliyoeum ne başkasına.
siz napabilirsiniz bilmiyorum ama ne biliyim çok mutsuzum . okuyan ve cevaplayan herkese teşekkürler şimdiden icimde tutamadim lutfen kaldirmayin bunu ;(