Arkadaşlar selam,
Bu bir dert mi değil mi bilmiyorum ama ''boşvermişlik'' sorunu yaşıyorum.Dışardan nasıl görünğyor bilmiyorum ama bu tamamen hayatımı etkilemeye başladı.Mesela bir toplantı mı var,erteliyorum.
Arkadaşlarımla mı görüşmem gerekiyor,bahaneler üretiyorum.O an ne yapmam gerekiyorsa ben o şeyin üzerini örtmeye başladım.
Aşk acısını dibe kadar yaşayan ben 5 dakika düşünüp sonra onca şeyi hiç düşünmemiş gibi boşveriyorum.Elektrik faturası ödemem gerekiyor mesela,önunden geçiyorum ama içeri girmiyorum.
Ben önceden böyle değildim gerçekten ve bu durum iş hayatımı bitirme noktasına geldi.Epeydir evdeyim ve dışarı çıkmıyorum,şuanda halledebildiğim işlerimi mail yoluyla hallediyorum ama bir çok işi görüşmeye gitmedim diye kaçırdım.
Ailemle yaşamadıgım için onlar pek farkında değiller olayı,mesela babamı arıyayım diyorum telefonu elime alıyorum boşver birazdan ararım diyorum,ben evden dışarı 1 saat çıkmazsam kafayı yerdim şimdi umrumda değil.
Kızlar acaba benim psikolojim mi bozuluyor?Sizede oldu mu hiç böyle bir dönem.
Niye böyle oldum ben bir anda gerçekten anlamadım.
Benim çok iyi bir işim var zaten fakat kendi kafama göre ofise canım ister giderim istemez gitmem..Bazen çok yogun oluyor işlerim gunlerce eve ugrayamıyorum suan o dönemden cıktım ama öyle oluncada mesela sürekli benim yapmam gereken işleri başkalarına devrettim.1-2 aydır devamlı böyle kendi içimde mücadele ediyorum ama başa çıkamıyorum ve gececek gibi de görünmüyorBenzer durumdayım...
Sadece işim kurtarıyor beni.
O da kocam sağolsun sabahları beni nazlandırmasa,tüm gün evde televizyonun karşısında sabit bir şekilde yatabilirim.
Tavsiyem iş bulun,çalışmak en azından hayata bağlayan bir sebep.
Aynı ben5 dakika takiyorum birşeye sonra ammannn herkese olabilir ne üzülüyorum diyorum. Biri hakkımda konuşsa hic umrumda olmuyor mesela. Ağzı torba değil ki buzeyim konuşsun Dursun diyorum. Kocama kızıyorum huyu bu naapayim karalar mı baglicam diyorum. 2 cocuğum var çalışmıyorum gecen gece ikisi aynı anda ağladı çıktık balkona bende ağladım sonra içeri girdim cocuk bu aglaarrr ne diye dert ediyorsun diyorum.
Sanırım benimde psikologa gitmem gerek. Catlaktim iyice kırıldım galiba
Bilmiyorum ki iste. Ablam hep bana dünya yansa hasırın tutmaz der. Ne akarım ne kokar ne bulasirim öyle bir tipim isteBiz mi doğruyuz,diüerlerimi acaba
Bilmiyorum ki iste. Ablam hep bana dünya yansa hasırın tutmaz der. Ne akarım ne kokar ne bulasirim öyle bir tipim istebelki de ben bu hayatta çok acılar çektim ve zamanla boyle oldum. Çok depresyon tedavisi gördüm ilac ictim. Gecende gittim ilac verdi ama ise yaramadı bu sefer. Sonra anlatmak istedim esım bana anlat dedi. Ne ağladım ama hem anlattım hem ağladım. Baktım bu iyi oldu bana. İyice gevşedim. Sonunda kocam terapi parasını alayım diyene kadar
Suan evi supurmem lazım mesela ama ben bosverr süpürgen sessiz gece oturuyorsun nasıl olsa o zaman yaparsın iç kahveni diyorum :) supursem de aynı supurmesem de cocuklar sagolsun.
Ondan ya. Artık oyle bir hale geldim ki ne yapayım sadece dert çeken ben miyim beterin beteri var diyorum.Aynı benn :)) şuan hala keyif yapıyorum ama evide toplamam lazım bosever yine dagılcak dıyorum ama
bende mesela çok sıkıntı yasadım ondan
sonra böyle oldu galiba
anlamadım
o bende önceden vardı şimdi agrasifilik ve fevrilik başladı :))Ondan ya. Artık oyle bir hale geldim ki ne yapayım sadece dert çeken ben miyim beterin beteri var diyorum.
Mesela birde ben çok ince düşünürüm. Kimseyi kırmaya cesaret edemem. Biri bana küfür etse aaa haklisin derim ama kimseye küfür edemem. Ne tuhafmisim ben ya
Kafana taktığın bir sorunun varsa kafan sürekli oradaysa evet psikolojin biraz bozulmuş diyebilirim.Bu durumun aynısı bende var kafamda deli sorular var çünkü :) Öyle bir boşverdim ki aslında bakıyorum bazen çok iyi yapmışım diyorum.İş görüşmelerine gitmemişsin ama ihtiyacın varsa bir silkelen kendine gel.Arkadaşlar selam,
Bu bir dert mi değil mi bilmiyorum ama ''boşvermişlik'' sorunu yaşıyorum.Dışardan nasıl görünğyor bilmiyorum ama bu tamamen hayatımı etkilemeye başladı.Mesela bir toplantı mı var,erteliyorum.
Arkadaşlarımla mı görüşmem gerekiyor,bahaneler üretiyorum.O an ne yapmam gerekiyorsa ben o şeyin üzerini örtmeye başladım.
Aşk acısını dibe kadar yaşayan ben 5 dakika düşünüp sonra onca şeyi hiç düşünmemiş gibi boşveriyorum.Elektrik faturası ödemem gerekiyor mesela,önunden geçiyorum ama içeri girmiyorum.
Ben önceden böyle değildim gerçekten ve bu durum iş hayatımı bitirme noktasına geldi.Epeydir evdeyim ve dışarı çıkmıyorum,şuanda halledebildiğim işlerimi mail yoluyla hallediyorum ama bir çok işi görüşmeye gitmedim diye kaçırdım.
Ailemle yaşamadıgım için onlar pek farkında değiller olayı,mesela babamı arıyayım diyorum telefonu elime alıyorum boşver birazdan ararım diyorum,ben evden dışarı 1 saat çıkmazsam kafayı yerdim şimdi umrumda değil.
Kızlar acaba benim psikolojim mi bozuluyor?Sizede oldu mu hiç böyle bir dönem.
Niye böyle oldum ben bir anda gerçekten anlamadım.
Kafana taktığın bir sorunun varsa kafan sürekli oradaysa evet psikolojin biraz bozulmuş diyebilirim.Bu durumun aynısı bende var kafamda deli sorular var çünkü :) Öyle bir boşverdim ki aslında bakıyorum bazen çok iyi yapmışım diyorum.İş görüşmelerine gitmemişsin ama ihtiyacın varsa bir silkelen kendine gel.
bende de 17-18 yaşlarındayken olmuştu bu.
her şeyi erteliyordum
sürekli uyuyordum
okul sınavlarına çalışmıyordum
hatta bi kere notumu yükseltmek için ek ödev almıştım hocadan
onu bile yapmamıştım son teslim günü okulda karalamıştım bi şeyler hocaya vermiştim
paramı harcıyordum yarın ne yapıcam diye düşünmüyordum
şimdi diyorum nasıl yapıyormuşum öyle..
Bana da oluyo bazen kendimle kavga ederek kalkip yapiyorum ama sunu fark ettim yaptiktan sonra kendimi daha iyi hissediyorum hatta keske daha once yapsaymisim diyorum :) sorumluluk hic bitmiyoki en iyisi kendimize dinlenme vakitleri ayirarak cok yormadan biktirmadan halletmek