çok kararsız kaldım bunları yazmak için..ama anlatabilceğim kimsenin olmadığını gördüm hayatımda... yazmak istedim.. içimi dökmek.. bi kaç tavsiye almak.beni rahatlatıcı şeyler duymaya bi dost omzunda ağlamaya ihtiyacım var belkide...
şöyle başliyim...
ben tek çocuğum.. annemle hiç dost gibi olamamış dertleşememiştik.. ne zaman üniversiteye gittim o zaman iyi oldu aramız.. ama ne fayda.. gitmiştim ben o evden artık.. en uzun kalma sürem yaz tatilleriydi.
arkadaşlarım vardı benim çok vardı hemde.. bir gün yalnızlık çekiceğimi hiç tahmin etmezdim.dershaneden okuldan liseden ordan burdan.. zamanında popülerdim ben. herkes bilirdi tanırdı beni.. herksle muhabbetimde çok iyiydi.. hep iyi niyetli ara düzeltici olan oldum ben.. herkes bunları söylerdi bana..liseden 2 tane dostum vardı en güvendiğim dediğim insanlar..hiç bi şeyimiz ayrı gitmedi bizim.yedik içtik birbirimizde kaldık herşey çok güzeldi ta ki üniversite sonuçlarına kadar...
ben ilk senemde tercih yapmamayı düşünmüştüm.diğer iki arkadaşımdan brinin puanı çok iyidi. istemediği bi yer istemediği bi bölüm olsada gitti. diğeri öylesine tercih yaptı ve tuttu..herkes üniversiteli oldum havasını atarken çok boşlukta kaldım. ek tercihlerde neresi olursa gidicem dedim.. çok aptalca bi tercih yaptım.. allahım beni cezalandırdı galiba..sonradan sonraya soğuduğum nefret ettiğim kabuslarım olan yere gittim...
ben havamı atmadım kimseye.. herkes birbirinden koptu..erkek arkadaşım oldu benim sonra.hala devam da eden ciddi bi ilişkim var.o biraz kıskanç olduğu için arkadal konusunda seçici olmamı istedi. önceleri tepki göstersemde sonradan artık liseli olmadığımı ve herkesle öyle gezemiyceğimi ciddi bi ilişkim olduğunu fark ettim.. çoğu insanla görüşmeyi kestim.. dostum dediğim o iki kız kaldı hayatımda ve bikaç görüştüğüm konuştuğum insanlar..bi elin parmağını geçmiycek kadar azdılar onlarda..
ama sonradan o iki kızla da aram bozuldu.. biri gittiği yerin delisi oldu sonradan sayko bi sevgili yaptı evden çıkmasına bile izin vermeyn.. onunla iletişimsizlikten koptuk.diğeride beni ve erkek arkadaşımı arkamdan vurdu.eski erkek arkadaşımı bana yeniden yamamaya kalktı! ve benim yüzüme haksızlık bu yaptığım onunla konuşmamam bile lazım derken sürekli benim muhabbetim benim konum döner olmuş..eskisi gibi samimi olmuşlar hemen.. kaç kez uyardım.yapma dedim. konuşma bunları dedim. haksızlık bu dedim..dinlemedi.. tavrımı koydum.. doğru düzgün konuşmadık. sonra kavga ettik olaylar sarpa sardı şimdi 2 düşmanız...önceleri çok üzülürdüm dert ederdim.. artık takmamaya başladım..
ama artık insanlarin beni bu iyi niyetimi kullandıklarını düşünüyorum ve elimden hiç bişey gelmiyo bana yardım edin!
üniversiteden ev arkadaşlarıma hep iyi niyetle yaklaşıyorum. ki normalde asabi bi insanım.. yeri geliyo gün aşırı yemeği bulaşığı ben yıkıyorum sırf nolcak diye..onlar ne derse uymaya çalıştım ses etmedim sorun çıkmasın diye. ama benim çoğu şeyim battı. ki bu konuda yapmacık olduğum bile düşünüldü iyi niyetim sorgulandı.sen gerçekten iyi misin rol mü yapıyosun bile dendi bana. nasıl üzüldüm. bunları duymayı hak etmeyen bi yapım var. çok çabuk kırılan ve üzülen.aynı zamanda boşveremeyipte dert eden...
evde çoğu zaman dışlandığımı hissediyorum 3 kız kalıyoruz biz.ne kdar kötü zamanlarımda ve son zamanlarda bana destek olsalarda işin içine ev muhabbeti girdi mi herkes kendi çıkarı derdine. 1 liralık tahta kaşık bile almaya aciziz..kimse kılını kıpırdatmıyo çok para gitcek diye.ben öyle bişeyleri çok çabuk söyeyiveren bi yapıda da değilim.. 1 kere söyledim zorla kırmadan biraz düzeldi gibi yeni dönemde ne olur bilmiyorum...
kendimi bi iş yaparken sürekli kullanılıyo hissediyorum artık..diğer arkadaşımın eline ulaşması gereken bi belge var şimdi. o gitmemiş. bunun yüzünden bana denmedik şey kalmadı. gitmemiş ya o. neden gitmemiş. neden böyle göndermedin. neden şöyle yapmadın...sürekli hesap sorar tarzda. sürekli iş yap tarzında..
inanın anlatabildiysem ne mutlu o kadar karışık duygular içindeyim ki... neler yazıcağımı bilemedim. çok yalnızım ve yardımlarınıza yazıcaklarınıza ihtiyacım var...
okuduğunuz için teşekkür ederim kızlar...yorumlarınızı bekliyorum..
şöyle başliyim...
ben tek çocuğum.. annemle hiç dost gibi olamamış dertleşememiştik.. ne zaman üniversiteye gittim o zaman iyi oldu aramız.. ama ne fayda.. gitmiştim ben o evden artık.. en uzun kalma sürem yaz tatilleriydi.
arkadaşlarım vardı benim çok vardı hemde.. bir gün yalnızlık çekiceğimi hiç tahmin etmezdim.dershaneden okuldan liseden ordan burdan.. zamanında popülerdim ben. herkes bilirdi tanırdı beni.. herksle muhabbetimde çok iyiydi.. hep iyi niyetli ara düzeltici olan oldum ben.. herkes bunları söylerdi bana..liseden 2 tane dostum vardı en güvendiğim dediğim insanlar..hiç bi şeyimiz ayrı gitmedi bizim.yedik içtik birbirimizde kaldık herşey çok güzeldi ta ki üniversite sonuçlarına kadar...
ben ilk senemde tercih yapmamayı düşünmüştüm.diğer iki arkadaşımdan brinin puanı çok iyidi. istemediği bi yer istemediği bi bölüm olsada gitti. diğeri öylesine tercih yaptı ve tuttu..herkes üniversiteli oldum havasını atarken çok boşlukta kaldım. ek tercihlerde neresi olursa gidicem dedim.. çok aptalca bi tercih yaptım.. allahım beni cezalandırdı galiba..sonradan sonraya soğuduğum nefret ettiğim kabuslarım olan yere gittim...
ben havamı atmadım kimseye.. herkes birbirinden koptu..erkek arkadaşım oldu benim sonra.hala devam da eden ciddi bi ilişkim var.o biraz kıskanç olduğu için arkadal konusunda seçici olmamı istedi. önceleri tepki göstersemde sonradan artık liseli olmadığımı ve herkesle öyle gezemiyceğimi ciddi bi ilişkim olduğunu fark ettim.. çoğu insanla görüşmeyi kestim.. dostum dediğim o iki kız kaldı hayatımda ve bikaç görüştüğüm konuştuğum insanlar..bi elin parmağını geçmiycek kadar azdılar onlarda..
ama sonradan o iki kızla da aram bozuldu.. biri gittiği yerin delisi oldu sonradan sayko bi sevgili yaptı evden çıkmasına bile izin vermeyn.. onunla iletişimsizlikten koptuk.diğeride beni ve erkek arkadaşımı arkamdan vurdu.eski erkek arkadaşımı bana yeniden yamamaya kalktı! ve benim yüzüme haksızlık bu yaptığım onunla konuşmamam bile lazım derken sürekli benim muhabbetim benim konum döner olmuş..eskisi gibi samimi olmuşlar hemen.. kaç kez uyardım.yapma dedim. konuşma bunları dedim. haksızlık bu dedim..dinlemedi.. tavrımı koydum.. doğru düzgün konuşmadık. sonra kavga ettik olaylar sarpa sardı şimdi 2 düşmanız...önceleri çok üzülürdüm dert ederdim.. artık takmamaya başladım..
ama artık insanlarin beni bu iyi niyetimi kullandıklarını düşünüyorum ve elimden hiç bişey gelmiyo bana yardım edin!
üniversiteden ev arkadaşlarıma hep iyi niyetle yaklaşıyorum. ki normalde asabi bi insanım.. yeri geliyo gün aşırı yemeği bulaşığı ben yıkıyorum sırf nolcak diye..onlar ne derse uymaya çalıştım ses etmedim sorun çıkmasın diye. ama benim çoğu şeyim battı. ki bu konuda yapmacık olduğum bile düşünüldü iyi niyetim sorgulandı.sen gerçekten iyi misin rol mü yapıyosun bile dendi bana. nasıl üzüldüm. bunları duymayı hak etmeyen bi yapım var. çok çabuk kırılan ve üzülen.aynı zamanda boşveremeyipte dert eden...
evde çoğu zaman dışlandığımı hissediyorum 3 kız kalıyoruz biz.ne kdar kötü zamanlarımda ve son zamanlarda bana destek olsalarda işin içine ev muhabbeti girdi mi herkes kendi çıkarı derdine. 1 liralık tahta kaşık bile almaya aciziz..kimse kılını kıpırdatmıyo çok para gitcek diye.ben öyle bişeyleri çok çabuk söyeyiveren bi yapıda da değilim.. 1 kere söyledim zorla kırmadan biraz düzeldi gibi yeni dönemde ne olur bilmiyorum...
kendimi bi iş yaparken sürekli kullanılıyo hissediyorum artık..diğer arkadaşımın eline ulaşması gereken bi belge var şimdi. o gitmemiş. bunun yüzünden bana denmedik şey kalmadı. gitmemiş ya o. neden gitmemiş. neden böyle göndermedin. neden şöyle yapmadın...sürekli hesap sorar tarzda. sürekli iş yap tarzında..
inanın anlatabildiysem ne mutlu o kadar karışık duygular içindeyim ki... neler yazıcağımı bilemedim. çok yalnızım ve yardımlarınıza yazıcaklarınıza ihtiyacım var...
okuduğunuz için teşekkür ederim kızlar...yorumlarınızı bekliyorum..