Boşluk hissi , yaşam amacını bulma yolculuğu, gelecek kaygısı , insanlara olan güvensizlik

Istanbulluhatun .!.:

Her şeyi boşvermişlik var içimde. Eskisi kadar umursamıyorum, kızmıyorum,tepki vermiyorum. Hislerim duygularım durgun. İnsanlar başka bir insana nasıl güveniyor, yakınlık ve bağ kuruyor bilmiyorum. Kaygısız stressiz hayat yok bunun farkındayım. Bu dünya zaten imtihan yeri. Allah için sabrediyorum ve her halime şükrediyorum. Ama nasıl anlatsam bilemiyorum . Sanki çoğu insandan geride kalmış, hayatı kaçırıyorum gibi bir hissiyat var içimde. Zihnim hep dolu ve karmaşık. Geceleri meditasyon dinliyorum, Allah'a da dua ediyorum. Zihnimi sakinleştirmek için kendime zaman ayırıyorum. Dünya içinde olup bitenler, gördüğüm haberler de psikolojimi etkiliyor o yüzden daha az izlemeye başladım. Yemek yiyorum, evi temizliyorum, yürüyüş yapıyorum ama aklım bir karış havada. Minnoş kedime sarılırken onu severken, beslerken kendimi daha iyi hissediyorum , anın farkında oluyorum. Nereye kadar böyle gider bilmiyorum ama genel olarak tat alamıyorum hayattan. Siz de bunu hissediyor musunuz? Benim gibi hisseden var mı?

Genişletmek için tıkla...

Istanbulluhatun .!.:

Her şeyi boşvermişlik var içimde. Eskisi kadar umursamıyorum, kızmıyorum,tepki vermiyorum. Hislerim duygularım durgun. İnsanlar başka bir insana nasıl güveniyor, yakınlık ve bağ kuruyor bilmiyorum. Kaygısız stressiz hayat yok bunun farkındayım. Bu dünya zaten imtihan yeri. Allah için sabrediyorum ve her halime şükrediyorum. Ama nasıl anlatsam bilemiyorum . Sanki çoğu insandan geride kalmış, hayatı kaçırıyorum gibi bir hissiyat var içimde. Zihnim hep dolu ve karmaşık. Geceleri meditasyon dinliyorum, Allah'a da dua ediyorum. Zihnimi sakinleştirmek için kendime zaman ayırıyorum. Dünya içinde olup bitenler, gördüğüm haberler de psikolojimi etkiliyor o yüzden daha az izlemeye başladım. Yemek yiyorum, evi temizliyorum, yürüyüş yapıyorum ama aklım bir karış havada. Minnoş kedime sarılırken onu severken, beslerken kendimi daha iyi hissediyorum , anın farkında oluyorum. Nereye kadar böyle gider bilmiyorum ama genel olarak tat alamıyorum hayattan. Siz de bunu hissediyor musunuz? Benim gibi hisseden var mı?

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Olmaz mı? Şahane anlatıp, hislerime tercüman olmuşsun.ben şuan idare ediyorum dediğin gibi sakin bir ruh halim var ama ölene kadar ne halde olurum onun kaygısı var bende de.30 yaşındayım bir de bunun 40'ı 45'i 60'ı falan var.o zaman nasıl hayata tutunacağım çok endişeleniyorum.

Genişletmek için tıkla...

matmazelvera .!.:

kız sen mi sakinsin günde 3-4 devirdiğin heriflere noldu

Genişletmek için tıkla...

Istanbulluhatun .!.:

Her şeyi boşvermişlik var içimde. Eskisi kadar umursamıyorum, kızmıyorum,tepki vermiyorum. Hislerim duygularım durgun. İnsanlar başka bir insana nasıl güveniyor, yakınlık ve bağ kuruyor bilmiyorum. Kaygısız stressiz hayat yok bunun farkındayım. Bu dünya zaten imtihan yeri. Allah için sabrediyorum ve her halime şükrediyorum. Ama nasıl anlatsam bilemiyorum . Sanki çoğu insandan geride kalmış, hayatı kaçırıyorum gibi bir hissiyat var içimde. Zihnim hep dolu ve karmaşık. Geceleri meditasyon dinliyorum, Allah'a da dua ediyorum. Zihnimi sakinleştirmek için kendime zaman ayırıyorum. Dünya içinde olup bitenler, gördüğüm haberler de psikolojimi etkiliyor o yüzden daha az izlemeye başladım. Yemek yiyorum, evi temizliyorum, yürüyüş yapıyorum ama aklım bir karış havada. Minnoş kedime sarılırken onu severken, beslerken kendimi daha iyi hissediyorum , anın farkında oluyorum. Nereye kadar böyle gider bilmiyorum ama genel olarak tat alamıyorum hayattan. Siz de bunu hissediyor musunuz? Benim gibi hisseden var mı?

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Ruh halim sakın dedim.eskiden çok farklı birşey yapmış gibi gelirdi şimdi normalleşti.

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Konudan bagimsiz bdv.de birsuru konunuzu gordum. Yorumlar bitince sanirim yeni konu geliyor. Hayirli olsun yeni konunuz deyip kaciyorum.

Genişletmek için tıkla...

milas1625 .!.:

Ben yazmışım gibi hissettim bu yüzden size kocaman sarılıyorum. Eğitimliyim uzun yıllar sonra iş hayatını bıraktım.Bu yaz kısa süreli bi döndüm tekrar bıraktım atanamadm da malesef... özellerin cılkı çıktı az para yoğun çalışma istiyorlar. Kendimi çok işe yaramaz hissediyorum. Eğitim danşmanlığı yaptığım çocuklar var o biraz kafamı dağıtıyor. İki kızım var onların dersleri, ders takipleri beraber aktivitelerimiz ve kedişlerimiz bi nebze nefes aldırıyor ama yine de boğuluyorum.Sizin gibi bana da en iyi gelen şey kedilerim... hayata karşı gitgide artan bi umutsuzluğum var...

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Ne yasadin acaba ki bu kadar dikkat cekmeye calisiyorsun bunu cok merak ediyorum cidden. Kimse mi yuzune bakmiyor? Kimse mi sana saygi duymuyor? Cok mu ezildin? Nedir yani?

Genişletmek için tıkla...

gunces .!.:

Ne yasadin acaba ki bu kadar dikkat cekmeye calisiyorsun bunu cok merak ediyorum cidden. Kimse mi yuzune bakmiyor? Kimse mi sana saygi duymuyor? Cok mu ezildin? Nedir yani?

Genişletmek için tıkla...

Istanbulluhatun .!.:

Çocuğunuz var mı , kaç yıllık evliydiniz? Boşanma sürecinde size ferahlık ve kolaylık diliyorum bu süreci tez zamanda atlatirsiniz umarım

Genişletmek için tıkla...

Istanbulluhatun .!.:

Her şeyi boşvermişlik var içimde. Eskisi kadar umursamıyorum, kızmıyorum,tepki vermiyorum. Hislerim duygularım durgun. İnsanlar başka bir insana nasıl güveniyor, yakınlık ve bağ kuruyor bilmiyorum. Kaygısız stressiz hayat yok bunun farkındayım. Bu dünya zaten imtihan yeri. Allah için sabrediyorum ve her halime şükrediyorum. Ama nasıl anlatsam bilemiyorum . Sanki çoğu insandan geride kalmış, hayatı kaçırıyorum gibi bir hissiyat var içimde. Zihnim hep dolu ve karmaşık. Geceleri meditasyon dinliyorum, Allah'a da dua ediyorum. Zihnimi sakinleştirmek için kendime zaman ayırıyorum. Dünya içinde olup bitenler, gördüğüm haberler de psikolojimi etkiliyor o yüzden daha az izlemeye başladım. Yemek yiyorum, evi temizliyorum, yürüyüş yapıyorum ama aklım bir karış havada. Minnoş kedime sarılırken onu severken, beslerken kendimi daha iyi hissediyorum , anın farkında oluyorum. Nereye kadar böyle gider bilmiyorum ama genel olarak tat alamıyorum hayattan. Siz de bunu hissediyor musunuz? Benim gibi hisseden var mı?

Genişletmek için tıkla...

miss_speranza .!.:

Çocuk yok. 5 yıllık evlilik ve aldatıldığım için boşanıyorum. Yalan söyleyemiyeceğim. Evli olduğum zamanları özlüyorum. Birisi ile hayatı paylaşmak güzel duygu. Ancak çok severken aldatılınca boşanmak durumunda kaldım. Boşluğa düşme nedenim bu. Yine de şükrediyorum halime. Dua ediyorum daha hayırlısı için. Ama boşanma çekişmeli olduğundan hayatta ilerlemiyormuş hissi veriyor. Hani filmlerde herkes hareket halinde ama ana karakter donmuştur ya…tam da öyleyim. Nefes alıp günümü doldurmaya çalışıyorum sanki.

Genişletmek için tıkla...

Nazendeemz .!.:

Tam olarak böyle hissederken Gece Yarısı Kütüphanesini okudum. Kafamdaki sorulaın çoğuna cevap bulabildim. İsterseniz siz de bir göz atın.

Genişletmek için tıkla...

Istanbulluhatun .!.:

O kitap var bende ama henüz okumadım, okurum teşekkür ederim öneri için

Genişletmek için tıkla...

matilda1 .!.:

Boşanma ve hayal kırıklığı ile bu sekilde hissetmeniz çok normal . Şunu bilin ki geçecek. İnsanın anlam arayışı kitabını muhakak okuyun dedikodudan uzak durun çünkü bu dönemlerde boş muhabbetler insanı daha da aşağı çekiyor kendinize iyi gelecek ne varsa onu yapın

Genişletmek için tıkla...