ilk zamanlar boşanmıyorum nasıl devam ederse etsin ben böyle yaşarım dedim. bana etmediği hakaretler kalmadı. ezikmişim gurur yokmuş bende, hala onunla nasıl yaşarmışım, fiilen olmasa da psikolojik olarak şiddet uyguluyordu. kendime olan saygımı yitiriyorum onunla beraber, kendimi düşürüyomuşum gibi hissediyorum, bu aralar kendimi aptal gibi hissediyorum. beni ne hale getirdi. bir zamanlar arkadaşlarım bana dertlerini anlatır çözüm bulmaya çalışırdım. şimdi kendime hayrım yok. kaç zamandır kimseye belli etmeden eski mutlu günlerimizdeymiş gibi başkalarının yanında evlilik oyunu oynuyorduk. kimseye derdimi anlatamadım. hep içimde tuttum. dört duvar içinde kimsem yok. ne ailem ne başkası içinde bulunduğumuz durumdan kimsenin haberi yok. hep güçlü olmaya çalıştım oğlum için dayandım ama artık ben de tükendim.