- 21 Mart 2014
- 423
- 219
-
- Konu Sahibi caykolik88
- #621
ben de evliyim kpssye hazırlanıyorum birbirimize destek olabiliriz.konuma gelebilirsiniz kpss gercekten en büyük sansımız
Lütfen anlaşmalı boşanma. Eşine hidip dava acabileceğini söyle. Bir avukat bul ve sana cocuğuna nafaka bağlanmasını saglasın. Yasal haklarına sahip çık. Boş gurur yapma. İlk etapta aldığın nafaka biraz destek olur ayakta durmana. Allah yar ve yardımcın olsun.Kızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
niye kimse bılmıyecekmış? akıl veren olup nafaka ıstermısın dıye... o evdem o cıksın bu bır ıkımcısı kesın hayatında biri var 20 aylık cocukla bırakmaz kımse kımseyı. aldatıyor senı emınımKızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
Eşim davayı çektiğini söylemişti ama bugün aile mahkemesinden duruşma gününü bildiren tebligat geldi. Eşimi aradım, davayı çekmedin mi diye. Bana, davayı çektiğini fakat tebligat gönderildikten sonra dilekçe verdiğini, gelen tebligattan kendisinin haberi olmadığını söyledi. Tebligatın gönderildiği tarihe baktım, dilekçe verdiği gün gönderilmiş. Artık paranoyak oldum. Acaba gerçekten davayı çekti mi yoksa bana yalan mı söylüyor bilemedim. Akşam gelirken de hediye almış, ben oğluma kıyamam, sana yalan söylemiyorum dedi.
Eşim davayı çektiğini söylemişti ama bugün aile mahkemesinden duruşma gününü bildiren tebligat geldi. Eşimi aradım, davayı çekmedin mi diye. Bana, davayı çektiğini fakat tebligat gönderildikten sonra dilekçe verdiğini, gelen tebligattan kendisinin haberi olmadığını söyledi. Tebligatın gönderildiği tarihe baktım, dilekçe verdiği gün gönderilmiş. Artık paranoyak oldum. Acaba gerçekten davayı çekti mi yoksa bana yalan mı söylüyor bilemedim. Akşam gelirken de hediye almış, ben oğluma kıyamam, sana yalan söylemiyorum dedi.
ben sevdiğine inanmıyorum. 2 ay önce oğlumu hastaneye yatırdım kusmadan dolayı, doktora götürdüğümde doktor hemen yatış yaptırdı. sonrasında ishal ve ateş başladı. yanımda sadece bebek çantası vardı. evden acil çıktığım için yanıma fazla para alamadım. çocuğun bezi bitti eşimi defalarca aradım bezi bitti bizim burda ihtiyaçlarımız var dedim bana verdiği cevap yıka yıka kullan bezi dedi. hastaneye gelmedi. en son bezi bitince mecbur kaldım çocuğun damar yolunu çıkarttırdım. hemşireler çıldırdın mı çocuğu nasıl hastaneden çıkarırsın dediler. ama ne yapayım yanımda hiç param yok bezi bitti temiz kıyafetleri kalmadı. eve geldim çamaşırlarını yıkadım. ıslak ıslak çantaya koydum. yanıma para alıp tekrar hastaneye yatış yaptırdım. bu sefer damar yolunu bulamadılar. 7 ayrı yerden deldiler çocuğu. canım o kadar yandı ki, o gün yaşadığım acıyı tarif edemem. bu yaştaki çocuğuna ne acılar çektirdi. ama eşim ne yaptı ben hastanede oğlumla ilgilenirken o kuzeniyle beraber memlekete gezmeye gitti. çocuğunu seven hangi baba çocuğu hastanedeyken ne haliniz varsa görün der. zaten o gün karar verdim o istese de istemese ben boşanıcam dedim. hastaneden çıkar çıkmaz memlekete annemlere gittim bir ay kaldım. 2 hafta önce geldim. ben nafaka ve tazminat konusunda anlaşmadan boşanmak istemiyorum.
dün eşim evden çıkarken oğlum arkasından koştu. baba bay bay dedi el salladı. Adam gördüğü halde hiç tınlamadı. Ben kendimi geçtim oğluma yaptıklarına tahammül edemiyorum.
Her geçen gün daha kötüye gidiyor. Çok yıprandım. Anneme mesaj atmış, babamı da telefonla aramış. Çok ağır kelimeler kullanmış. Aileme her şeyi anlatmadım. Sadece borçlardan dolayı bunalımda dedim. Onlar da ısrarla gelmemi istiyorlar. Eşimin de istediği buydu zaten.
İşyerindeki bir kadın sürekli beni arıyor. O da boşanmam konusunda sürekli bana baskı yapıyor. Güya benim yanımda olduğunu söylüyor ama telefonda benim ne ezikliğimi ne gurursuzluğumu koydu. Kendin iş bul çalış kendin kazan. Eşine niye muhtaçsın. Hakim bu istediklerini sana vermez, öylece ortada kalırsın deyip durdu. Kadın annem yaşında olmasa başka bir niyeti var derdim. Ya ben nafaka ve tazminat isteyince ezik ve gurursuz mu oluyorum. Bunca yıl bu evliliği sürdürmek için çok fedakarlıklar yaptım. 3 yıl buz gibi evde kışları suyu donan çatısı akan evde, aylarca kara bata çıka buz tutmuş merdivenlerden su taşıdım, odun kırdım sobasını yaktım, ne getirdiyse razı oldum, evde televizyonumuz bile yoktu. O zamanlar senin gibisini asla bulamazdım, herşeyimsin derdi. Ben de beni seviyor ya o bana yeter diyordum. Benim bunca zaman yaşadıklarımın bir bedeli olmayacak mı? Kendim çalışsam çalıştığım paraya kira mı vereyim bakıcı parası mı vereyim yola mı vereyim geçineyim mi? Madem sevmiyordu neden benden çocuk istedi zaten olmuyordu. İğneyle hamile kaldım.
Şimdi adam memur olunca, cebi para görünce sevmediğini anlamış. Sürekli beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ediyor. Artık dayanamıyorum. Oğluma bir zarar vermesinden korkuyorum. Aslında elimde beni ve oğlunu öldürmekle tehdit ettiğini söyleyen ses kaydı ve bana hakaret dolu mesajları da var. Ama uğraşmak istemiyorum. Haftaya ailemin yanına gitmeyi düşünüyorum. Evi de satışa çıkarıyor. Ben daha dayanırım ama ya oğluma zarar verirse... Çok korkuyorum, çünkü oğlumun yanına yaklaştığında sürekli onun canını yakıyor, pencereye çıkarıp camı açıyor. Oğlum zaten çok meraklı, hemen camı açıp dışarı bakıyor. Bir kaç kez bu hareketlerine şahit oldum. O yüzden artık gitmenin zamanı geldi. Allah'a bırakıyorum. Bu yaşadıklarımı hak etmedim. Rabbim yarına kor, yanına koymaz. Elimden geleni yaptım, buraya kadarmış.
Geri mi döndün yani anlamadım ben, bu adam senin boğazına yapışmadı mı, herkes psikolojik sıkıntısı var diyo ama tedavinin diyen var mı, ya da oluyor mu, sana ya da oğluna birsey yapmayacağının garantisi var mı boğazına yapışmış adamın
Ayrıca o nasıl anne babadan hınç almakmış onlara hıncı varsa onlarla görüşmesin ailesine sarılsın mantıklı değil, seni ikna etmek için söylenmiş, ayrıca şu nedir; anneme babama hıncım var benden para isteme,psikolojik sıkıntısı olan adam para derdine düşmez bu kadar
Sen zaten boşansan nafakanı falan alıcaksın ama barışmak istiyosun sanırım
Yuh bunlar ne böyle!Tekrar bir okursan
Tekrar bir okursan
Aileme haber versem evdeki ortam daha çok gerilecek oğlumun daha fazla etkilenmesini istemiyorum. Birkaç gündür evde eline ne alsa kırmaya başladı. Önceden eşyalara zarar vermezdi. Birkaç gündür hırçın. Bir de üzerine azı dişlerini çıkarmaya başladı. Günde birkaç saatlik uykuyla ayakta duruyorum.
Yargıtay katip alımları için başvurular başladı. Ben kendisine avukata gidip vekalet verdiğimi, bana ve oğluma gelecek en ufak bir zararda kendisinin sorumlu olduğunu söylesem olur mu ki? Sürekli o bana gözdağı veriyor. Bu aralar onunla çekişmek istemiyorum. Aramızdaki durum artık savaşa dönüştü. Ve bu savaş git gide daha da yıpratıyor. Bir haftada yaşadıklarıma inanamıyorum. Daha geçen hafta salı günü benden özür dileyip bir daha üzmeyeceğini söylemişti. Sonraki gün kesin olarak boşanmak istediğini söyledi. Bir günde bir insanın ruhu bu kadar yaralanabilir mi? Bir insanı boşanmaya götüren bir süreç olur. Ben süreci yaşamadan direk kendimi boşanma kararının içinde buldum. Bir ara vazgeçti. Son bir hafta da kararında diretti. Bir kereden indirdi bana darbeyi, çok ağır yaraladı.
Sınavlara çalışmam lazım. Bu adamdan kurtulmanın en kısa yolu katiplik sınavlarını kazanmam. Kendisiyle belki şöyle bir anlaşma yapabilirim. Eğer sınavları kazanırsam dediği gibi kendisinin şu anki şartlarını kabul edip tek celsede boşanırım. Bu süreç de benden uzak durmasını, bana maddi manevi daha fazla zarar vermemesi gerektiğini, aksi halde hukuki haklarımı kullanacağımı söylerim.
Bana dua edin, şu sınavı hayırlısıyla kazanayım kendime ve oğluma yepyeni ve güzel bir hayat kurayım.