- 18 Şubat 2008
- 431
- 173
-
- Konu Sahibi caykolik88
- #561
caykolik88 nasılsın umarım birşeyleri yola koymussundur bebişini öpüyorum sağlıkla kal
Kızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
Çaykolik ne yaptın var mı bir gelişme? Döndün mü Ankaraya?Hala annemlerdeyim. Hiç aramadı. Evladını bile sormadı. Eniştem benimle konuştu. Boşanmamızın saçma olduğunu, eşimle konuşup orta yolu bulmamızı söyledi. Ben de artık her için çok geç bitti dedim.
Adım geçmiş buradaAyrıca eeyla, hanzade_87 ve mihribanbalık ne yapıyor acaba?
Bana da yazar mısın lütfen?canım sana daha uzun yazmak isterdim ama uyumalıyım.
boşandıktan sonra neler olacağını merak ediyorsan sana iki tane blog tavsiye edicem.
burda reklam olur yasak diye yazamıyorum aslında bir çok kişi okusa epey faydalı olurdu.
caykolik88 nasılsın umarım birşeyleri yola koymussundur bebişini öpüyorum sağlıkla kal
Çaykolik ne yaptın var mı bir gelişme? Döndün mü Ankaraya?
Hemen hemen bir ay oldu geleli. Davayı açmak için Eylülü bekledik. Bu arada kendime iş aradım. İş buldum fakat en fazla bin lira maaş veriyorlar. Oğlum henüz iki yaşında. Öz bakım gerektirdiği için kreş fiyatları çok yüksek. En ucuz kreş 600 lira. 150 lira yol parası. Kalan paraya oğlumun ilaç ve bakım masrafları evin ihtiyaçları yetiştirmem mümkün değil. Bakıcılar da 700 altına bakan yok. İşe başlayamadım.
Eylülün ilk haftası Eşim boşanma davası açtı, bana getirdiği dava dilekçesinde kendisinden maddi manevi bir beklenti içine girmeyeceğimi hiçbir şey talep etmeyeceğimi yazmış. Ben de kabul etmedim. Ertesi günü yakın bir akrabası geldi. Bizim durumları duymuş. Eşimle yalnız konuştular. Oldukça olgun aklı başında ve sözü etkili bir insan. Eşimin de değer verdiği biri. Ona hatasını yaptıklarının yanlış olduğunu ve sonrasında olacakları söylemiş. Bana "seninle bir problemi yok anne ve babasına olan öfkesini senden ve oğlundan çıkarıyor. Kendisi de baba olunca kendi babasına olan öfkesi daha da artmış. Onlara olan kızgınlığını söyleyemediklerini sizden çıkarmaya çalışmış. Ciddi anlamda psikolojik rahatsızlığı var. Boş yere yuvanı yıkma. Onunla konuştum hatasını anladı. Sen de biraz ona destek olmaya unutturmaya çalış" dedi. Ama ben de çok kırıldım parçalandım bana kim destek olacak. Benim kırılan kalbimi kim onaracak. Bana yaşattığı söylediği şeylerin hangisini unutmaya çalışayım.
Şu bir haftadır sürekli oğluyla vakit geçiriyor. Benimle ilgilenmek istiyor ama ben unutamıyorum. Oğlum için dayanmaya çalışıyorum. Yeniden kpss ye hazırlanıyorum. Oğlumun üç yaşına gelmesini bekliyorum. Oğlumun metabolik bir rahatsızlığı var. Aldığım maaşla ona bakmam mümkün değil. Üç yaşına geldiğinde hem kendini toplamış olur. Ben de bu sefer iyi bir şekilde kpss ye hazırlanıp yoluma bakarım. Şimdi onu affetsem bile birkaç hafta sonra karşıma çıkıp bana aynı şeyleri yaşatmayacağı belli değil. O yüzden mesafeli davranıyorum.
Bilmiyorum çok yoruldum çok yıprandım. Kpss benim için iyi bir fırsat. Kendimi derslere verip en azından biraz unutmaya çalışırım. Zaman ne gösterir bilemem. Bildiğim tek bir şey var o da bir an önce memur olup kendi ayaklarımın üzerinde durmak...
Size gerçekten çok üzülüyorum konuyu başından beri takip ediyorum Allah yardımcınız olsun,eşinizi de ıslah etsin...Hemen hemen bir ay oldu geleli. Davayı açmak için Eylülü bekledik. Bu arada kendime iş aradım. İş buldum fakat en fazla bin lira maaş veriyorlar. Oğlum henüz iki yaşında. Öz bakım gerektirdiği için kreş fiyatları çok yüksek. En ucuz kreş 600 lira. 150 lira yol parası. Kalan paraya oğlumun ilaç ve bakım masrafları evin ihtiyaçları yetiştirmem mümkün değil. Bakıcılar da 700 altına bakan yok. İşe başlayamadım.
Eylülün ilk haftası Eşim boşanma davası açtı, bana getirdiği dava dilekçesinde kendisinden maddi manevi bir beklenti içine girmeyeceğimi hiçbir şey talep etmeyeceğimi yazmış. Ben de kabul etmedim. Ertesi günü yakın bir akrabası geldi. Bizim durumları duymuş. Eşimle yalnız konuştular. Oldukça olgun aklı başında ve sözü etkili bir insan. Eşimin de değer verdiği biri. Ona hatasını yaptıklarının yanlış olduğunu ve sonrasında olacakları söylemiş. Bana "seninle bir problemi yok anne ve babasına olan öfkesini senden ve oğlundan çıkarıyor. Kendisi de baba olunca kendi babasına olan öfkesi daha da artmış. Onlara olan kızgınlığını söyleyemediklerini sizden çıkarmaya çalışmış. Ciddi anlamda psikolojik rahatsızlığı var. Boş yere yuvanı yıkma. Onunla konuştum hatasını anladı. Sen de biraz ona destek olmaya unutturmaya çalış" dedi. Ama ben de çok kırıldım parçalandım bana kim destek olacak. Benim kırılan kalbimi kim onaracak. Bana yaşattığı söylediği şeylerin hangisini unutmaya çalışayım.
Şu bir haftadır sürekli oğluyla vakit geçiriyor. Benimle ilgilenmek istiyor ama ben unutamıyorum. Oğlum için dayanmaya çalışıyorum. Yeniden kpss ye hazırlanıyorum. Oğlumun üç yaşına gelmesini bekliyorum. Oğlumun metabolik bir rahatsızlığı var. Aldığım maaşla ona bakmam mümkün değil. Üç yaşına geldiğinde hem kendini toplamış olur. Ben de bu sefer iyi bir şekilde kpss ye hazırlanıp yoluma bakarım. Şimdi onu affetsem bile birkaç hafta sonra karşıma çıkıp bana aynı şeyleri yaşatmayacağı belli değil. O yüzden mesafeli davranıyorum.
Bilmiyorum çok yoruldum çok yıprandım. Kpss benim için iyi bir fırsat. Kendimi derslere verip en azından biraz unutmaya çalışırım. Zaman ne gösterir bilemem. Bildiğim tek bir şey var o da bir an önce memur olup kendi ayaklarımın üzerinde durmak...
Kader kismet kardes ne yapalimYazıkkk çok yazıkkk insanlar ne hayallerle evleniyorlar ve neler oluyo
Aynen ya insanlar bazen evlilikten sogutuyolarKader kismet kardes ne yapalim