zamanında eşimin bir duası vardı. keşke sen memur olsaydın ben her türlü iş bulur çalışırdım derdi. her duanın bir zamanı vardır. belki de Rabbim duasını bu şekilde kabul edecektir. ben memuriyeti kazansam o kaybetse ne olurdu.Aynen bizim mevzuda otle oldu sirkette isi yukseldi altina araba verdiler bir kac kisi kendisini ovecek laf ettu sonra baktim vebi ezmeye kucuk girmeye ve hic biise yaramiyosun demeye basladi ne evi nede kizima iyi bakamadigimi soyleyip durdu.megerse baska biri varmis felan filan....yazsam roman olur.
Sonra noldu on yillik calistigi bahsettigimden sirketten kovuldu(ben istifa ettim desene) ne mevki nede araba nede etrafindaki insanlar ne karisi nede kizi kaldi. Allah kimseei tepeden baktirmasin.
Sende sabret oluruna birak muhakkak seviyodur bence oglunu bi problemi var heralde zorla gotrun dojtora
egerki hatayinda baskasi yojsa
once yazacagım bır baskası var hayatında demektı..ama sonrasında...cocugunu da sevmedıgını soyluyorsa..kuranda bile gecen hatta peygamber efendımıze bıle yapılmıs bır kotuluk aklıma gelıyor..ama burada yazmak yasak...çok uzuldum umarım yapılan kotulugu anlamıssındır..felak nas-ayetel kursı bunları sureklı oku evdekı suya yemege ne bılıyım aklıma baska bırsey gelmıyorKızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
İnsan olan o günleri unutmazdı. 2 güne ne oldum budalası olmuş. Aklım almıyor bir insan nasıl bu kadar vefasız olur. İnanın sonu hiiç parlak değil, hatasını anlar inşallah çok geç olmadan. Anneniz nerede? Siz çalışınca bebeğnize o bakabilir mi acaba? Baba evine dönmeyin. Bi de üvey abiyle uğraşmayın.yaşadığımız onca güzel seneleri düşünüyorum bir de şimdiki durumu. ne kadar acı. nasıl bu hale geldi. daha önce benden uzaklaştığını hissettiğimde nedeni sordum. bir sorun yok sen kendin abartıyorsun dedi. söylediği sevgi dolu sözler ettiği yeminler, hepsi yalan oldu şimdi. asla ama asla böyle bir insan olacağı aklıma gelmezdi. hiç kimsenin aklına gelmezdi. herkes tarafından sevilen bir insandı. büyükşehre taşındık adam adamlıktan çıktı. Rabbim bir insana bir şeyi nasip etmiyorsa, gerçekten onun hakkında hayırlı olmadığındandır. eşim memuriyeti çok istedi Rabbim de verdi ama sonuca bak ne haldeyiz. üç kuruşa çalıştığı zamanlar ben de kendi de çok mutluyduk. şimdi üç kuruşluk nafakadan yırtmaya çalışıyor. hele de çocuğu olmasına rağmen.
ailesiyle de görüşmüyor. benim de görüşmemi yasakladı. zaten ailesinin hiç bir şey umurlarında değil. bu zamana kadar ne ilgi ne sevgi görmüş anne babadan. o yüzden görüşmüyor. hiç bir zaman sahiplenmediler. zaten boşanırsak annemi yanıma çağırıcam evde zaten abim rahat vermiyor. gelir benim yanıma torununa bakar. ben de ayrıca bakıcı parası vermemiş olurum.İnsan olan o günleri unutmazdı. 2 güne ne oldum budalası olmuş. Aklım almıyor bir insan nasıl bu kadar vefasız olur. İnanın sonu hiiç parlak değil, hatasını anlar inşallah çok geç olmadan. Anneniz nerede? Siz çalışınca bebeğnize o bakabilir mi acaba? Baba evine dönmeyin. Bi de üvey abiyle uğraşmayın.
Birde aklıma takılan bi şey var onun ailesi yok mu? Onlar ne diyor bu işe, uyarmıyorşar mı?
Kızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
Kendisi yaşamış görmüş. Şimdide aynı şeyleri evladına yaşatacak. Dua edin belki düzelir, ama siz geri adım atmayın. Şartlar be kadar zor görünürse görünsün çaresiz değilsiniz. Evinizden gidecek biri varsa o gitsin. Nafakanızı alırsınız. Allah ın izniyle işte bulursunuz. Annenizde destek olur. Oğlunuzla çok daha mutlu olursunuz. Zamanla sevginiz azalacaktır, şu yaptıklarını düşününce hiç kalmayacak.a
ailesiyle de görüşmüyor. benim de görüşmemi yasakladı. zaten ailesinin hiç bir şey umurlarında değil. bu zamana kadar ne ilgi ne sevgi görmüş anne babadan. o yüzden görüşmüyor. hiç bir zaman sahiplenmediler. zaten boşanırsak annemi yanıma çağırıcam evde zaten abim rahat vermiyor. gelir benim yanıma torununa bakar. ben de ayrıca bakıcı parası vermemiş olurum.
En düşündüklerinden hakli çıktım iste adam senin hala ona iyi davranmani hiçbirşey yokmuş gibi o evde tepkisiz bu şekilde yaşamanın basit ve gurursuzca buluyor ki bu normal sizin neden nasıl ince düşünerek bu şekilde davrandiginuzi bilmez bu tipler sadece sizi pasif ve belaymis gibi görür inanın benim dediğim gibi yapsaydiniz en azından gururunuzu kurtarmış olarak kendinize olan güvenini tekrar kazanır güçlü olursunuz bu adamın karşısında hala iyi ve tepkisiz durusunuzla kendinizi uzuyorsun kendine olan saygıni ve guveni kaybedip güçsüz çaresiz hissediyorsun aslında en büyük kötülüğü su an bu tavrinla kendine sen yapiyisun güçlü dur zaten bu olanlardan sonra bu adamla sen mutlu olamazsın duzelse bile bu zor duyguları sana yaşattığı için onu hic affetmeyecksun içinde hep ona öfke duyacaksin mutlu olamazsın ve guvenemezsun artik yeter be de seni cekemiyorum bende artik madem boşanmak istiyorsun çocuğunu da saygın yok istemiyorsun çek git bu evden haklarımi ver de durma bu evde dersin kapının önüne koyarsin yüzünü de bir daha gormek istemediğini şöyle çocuğuna yalniz mutlu olmaya çalış gururunu kurtardı güçlü kalasın kendine saygini daha fazla kaybetme bu adam karşısında kim ki neki bi düşün hatta bu insanların en yüz karası diye düşün ben onsuz mu yapamiyicam de kendine güçlu ol dusupte ölebilir insan bu kadar aciz olma o yokken de yaşıyordun boyle bi adam bu yaptıklarından sonra hic olmazsa daha da güzel yaşarsınız düşün bunları güçlü yeni hayatına odaklan çocuğuna beraber oğlun için güçlü ol mutlu ol ki oğlunda mutlu olsun bırak oda ne hali varsa görsün elbet onunda gururyla oynayıp kolunu kanadını kıracak biri çıkacak karşısına Allah insan bulsunilk zamanlar boşanmıyorum nasıl devam ederse etsin ben böyle yaşarım dedim. bana etmediği hakaretler kalmadı. ezikmişim gurur yokmuş bende, hala onunla nasıl yaşarmışım, fiilen olmasa da psikolojik olarak şiddet uyguluyordu. kendime olan saygımı yitiriyorum onunla beraber, kendimi düşürüyomuşum gibi hissediyorum, bu aralar kendimi aptal gibi hissediyorum. beni ne hale getirdi. bir zamanlar arkadaşlarım bana dertlerini anlatır çözüm bulmaya çalışırdım. şimdi kendime hayrım yok. kaç zamandır kimseye belli etmeden eski mutlu günlerimizdeymiş gibi başkalarının yanında evlilik oyunu oynuyorduk. kimseye derdimi anlatamadım. hep içimde tuttum. dört duvar içinde kimsem yok. ne ailem ne başkası içinde bulunduğumuz durumdan kimsenin haberi yok. hep güçlü olmaya çalıştım oğlum için dayandım ama artık ben de tükendim.
şimdi bende yagmurlu333 diye bir üyenin konusunu okuyordum benim yaşadıklarıma çok benziyor. ben de eşime konduramıyorum. o evde olmadığı zamanlarda kendi kendime dik dur karşısında ağlama diyorum. ama onu görünce kendiliğinden akıyor gözyaşlarım çok güçsüz hissediyorum kendimi. neden böyleyim neden o bana bu kadar katıyken ben de ona aynısıyla karşılık veremiyorum. bugün evdeydi. oğlum sanki olanları anlıyormuş gibi. ben mutfaktaydım babasının elini tutmuş yanıma getirdi elimi tutmasını istedi. çok kötü oldum henüz 20 aylık bir bebek bizim birbirimizden uzaklaştığımızı nasıl da anlamış. en çok ona dayanamıyorum. babası bu kadar ilgisizken o babaya o kadar düşkün ki. akşam olduğunda babasının tabağından yemek yer içtiği bardaktan su içer. her haliyle babasını taklit eder. ben nasıl dayanıcam bu duruma. akşam olup da babasını görünce peşinden koşuyor. ama babası uzak durdukça oğlum ona daha çok yakınlaşmak istiyor. nasıl da sevgi bekliyor babasından.Kesinlikle başka birini bulmuştur telefon kayıtlarını falan çıkartıp kendinize delil bulun ne çocuğu alabilir ne de başka şey eşek gibi nafaka vermek zorunda hakim muhakkak verir inş bir an önce kurtulursun çok iyi anlıyorum seni
Baba olmak herkese nasip olabilir ama babalık yapmak adam olana nasip olurşimdi bende yagmurlu333 diye bir üyenin konusunu okuyordum benim yaşadıklarıma çok benziyor. ben de eşime konduramıyorum. o evde olmadığı zamanlarda kendi kendime dik dur karşısında ağlama diyorum. ama onu görünce kendiliğinden akıyor gözyaşlarım çok güçsüz hissediyorum kendimi. neden böyleyim neden o bana bu kadar katıyken ben de ona aynısıyla karşılık veremiyorum. bugün evdeydi. oğlum sanki olanları anlıyormuş gibi. ben mutfaktaydım babasının elini tutmuş yanıma getirdi elimi tutmasını istedi. çok kötü oldum henüz 20 aylık bir bebek bizim birbirimizden uzaklaştığımızı nasıl da anlamış. en çok ona dayanamıyorum. babası bu kadar ilgisizken o babaya o kadar düşkün ki. akşam olduğunda babasının tabağından yemek yer içtiği bardaktan su içer. her haliyle babasını taklit eder. ben nasıl dayanıcam bu duruma. akşam olup da babasını görünce peşinden koşuyor. ama babası uzak durdukça oğlum ona daha çok yakınlaşmak istiyor. nasıl da sevgi bekliyor babasından.
davayı açtığı gün ailemi çağırıcam yanıma. kendisi istediği kadar haber etme desin. diğer arkadaşın da eşi ailelere haber etmeyelim demiş ama adamın aldattığı ortaya çıkmış. of ya of ne kadar zor bir durum. günler hiç geçmiyor. şu günler geçip de güzel günler gelir mi. oğlumla mutlu bir hayat kurabilir miyiz. artık kararlıyım kendi vazgeçse ben vazgeçmicem. anlaşma yapmıcam. inşallah mahkemede çirkinleşmez. çünkü anlaşma yapmam deyince başlıyo hakaretlere. ama kendi ister eziklik gibi görsün ister gurursuz olarak. ben çocuğum ve benim olan tüm hakkımı isticem. madem evlendi bana ve oğluma bakmaya mecbur. boşansak bile mecbur. artık yükü tek başıma almayacağım. arkadaşların başına gelenleri okuyunca erkeklere acımak ahmaklıktır. insan sevme hissini israf etmemeli, kim ne kadar sevilmeye layıksa onu o kadar sevmeli.
Hanımefendi aklıbaşındalığınız bu kadar dertliyken bile bu kadar düzgün, anlaşılır ve uygun noktalamalı yazınızdan belli.Kızlar canım çok yanıyor. Bu akşam eşimle boşanma kararı aldık. Eşimi çok seviyorum ama beni sevmediğini söyleyen bir adam var karşımda. Evliliğimizin ilk yıllarında maddi olarak çok sıkıntı çektik ama ben hiçbir zaman problem etmedim. Hatta bana “şu dünyayı kapı kapı dolaşsam senin gibisini bulamazdım. Allah’a çok şükür seni karşıma çıkardı.” Derdi. Şimdi çok şükür kadrolu bir işe girdi ama her şey değişti. 1,5 yıldır ilgisizdi ama boşanacak kadar problemlerimiz olduğunu düşünmüyordum. 6 ay öncesine kadar boşanma aklımdan bile geçmiyordu. Birgün karşıma geçip boşanmak istediğini söylediğinde şoka girdim hiç beklemiyordum. Öyle kavga eden bir çift de değiliz. Hatta herkes bizim evliliğimize imrenirdi. Şu an kimse bilmiyor öğrenseler herkes için şok olacak. Ben bile henüz kabullenmiş değilim. Bir ay ailemin yanına gittim arayıp sormadı bile. Sonrasında kendisi bir daha deneyelim dedi ama kendi yine ilgisiz yine aynı şeyleri söyleyip durdu.
Bu akşam eve geldiğinde Sevmiyorum dedi ve yüzüğü çıkarıp masaya bıraktı. Ben de ısrarcı olmadım. Kabul ettim boşanmayı ama dilim söylese de kalbim bir türlü kabullenemiyor bu duruma. Çok acı çekiyorum. Boşa geçen 5 yılım ve 20 aylık bir oğlum. Baba evine gidemiyorum. Evde üvey bir abi. Ailem henüz eşimle olan sorunlarımdan habersiz. Geçen ay ziyaret amaçlı gittim abim geldiğim gün beni odaya sokmadı. Misafir olarak bile eve almadı. Babamla sürekli kavga edip durdular. Şimdi kucağımda bir çocukla o eve beni asla sığdırmaz. Bir ay zor dayandım. Ben memlekete ailemin yanına gitmek istemiyorum. Burada oğlumla kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum ama önceki işim başka bir şehirdeydi. Bu şehre yeni taşındık. Kimsem de yok burada. Nasıl ayakta durucam nasıl yeniden hayat kurucam bilmiyorum. Şu an hala boşanma gerçeğini kabullenmiş bile değilken. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Eşim kimse bilmesin boşandıktan sonra söylersin diyor. Bu kadar kolay mı sevmiyorum deyip beni bir çocukla tek başıma bırakıp gitmek. Bir gün de mi anladı sevmediğini. Ya da ben çok sevdiğim için mi hissetmedim sevmediğini. Bilmiyorum ne yapacağımı şu an kendimde bile değilim. Boşanan anneler siz nasıl ayağa kalktınız. Ben şu an kendimi o kadar güçsüz hissediyorum ki. Şu an tek düşündüğüm oğlum. Babası oğlumu bile sevemiyorum diyor. Psikolojik destek al diyorum. Kabul etmiyor. Ailesiyle de görüşmüyor. Bu hayatta en çok seni sevdim ama artık seni de sevmiyorum diyor. Peki ya oğlum. Hiç bu kadar çaresiz hissetmedim kendimi. Kuzenim de boşandı ama eski eşi tekrar dönmek istiyor. Ama ben hiç boşanmak istemiyorum. Evliliği de devam ettirsem birbirimize olan saygımızı yitiriyoruz. Devam ettirmeye kalksam ya beni aldatacak ya da şiddete başvurucak, Ne olur bana bir akıl verin. Nasıl bir yol çizeyim. Boşanmayı istemekle doğru mu yaptım. şu an normal düşünemiyorum. aklımı yitirmiş gibiyim.
İmlalı yazmamın nedeni katiplik sınavlarına hazırlanıyorum. İmlalı çalışıyorum. Aslında çok iyi yazıyorum ama sınava girince bir türlü yazamıyorum. Elim titriyor. Haziran da bir daha sınav var sıralamaya girersem sınava girmeye hak kazanıcam. Sınavı geçsem bir daha sıralama var. O sıralamayı geçsem mülakat var. Anlayacağın devlet memuru olmak zor ama bu sefer oğlum için hazırlanıyorum. Şu sıralamaları bir geçersem bu sefer sınavda daha yüksek yazarım inşallah.Hanımefendi aklıbaşındalığınız bu kadar dertliyken bile bu kadar düzgün, anlaşılır ve uygun noktalamalı yazınızdan belli.
Siz bu aklıbaşındalıkla kendinize çookkk da güzel bir hayat kurup, bir süre sonra da boşanmakla (eğer boşanırsanız) ne kadar iyi yaptığınızı anlar ve gülüp geçersiniz.
Ve bir zamanlar sizi bu kadar sevdiyse ben eşinizin bir buhranda olarak bunları söylediğini sezinledim.
Sanki bir süre birbirinizi özleseniz herşey yoluna girer diye umut ediyorum
Gerçekten hala mı konduramıyosun aldatmak bile son derece insani bir tavır kalır oğlunu bebeğini sevmeyen yıllarca bir şekilde birlikte yaşadığı kadına bu kadar gaddarca davranan bir insan müsvettesi içinşimdi bende yagmurlu333 diye bir üyenin konusunu okuyordum benim yaşadıklarıma çok benziyor. ben de eşime konduramıyorum. o evde olmadığı zamanlarda kendi kendime dik dur karşısında ağlama diyorum. ama onu görünce kendiliğinden akıyor gözyaşlarım çok güçsüz hissediyorum kendimi. neden böyleyim neden o bana bu kadar katıyken ben de ona aynısıyla karşılık veremiyorum. bugün evdeydi. oğlum sanki olanları anlıyormuş gibi. ben mutfaktaydım babasının elini tutmuş yanıma getirdi elimi tutmasını istedi. çok kötü oldum henüz 20 aylık bir bebek bizim birbirimizden uzaklaştığımızı nasıl da anlamış. en çok ona dayanamıyorum. babası bu kadar ilgisizken o babaya o kadar düşkün ki. akşam olduğunda babasının tabağından yemek yer içtiği bardaktan su içer. her haliyle babasını taklit eder. ben nasıl dayanıcam bu duruma. akşam olup da babasını görünce peşinden koşuyor. ama babası uzak durdukça oğlum ona daha çok yakınlaşmak istiyor. nasıl da sevgi bekliyor babasından.
Oğlum şu an 20 aylık olmasına rağmen yediği meyve tabağını getirip mutfağa bana verir. Biberonlarını ortaya atmaz. Mutfak masasının üstüne koyar. Şimdiden ufak tefek sorumluluklar veriyorum. Dağıtır ama sonra tekrar beraber toplarız. Ev işi yaparken bile oyun haline getirip işlerimi yaparım. Bazen eline bir şeyler veririm bunu da sen yerine koy derim onun da hoşuna gidiyor. Güzel şeyler yaptığında takdir ederim onu heveslendiririm. Çok şükür özgüveni yüksek bir çocuk. Ben biraz pasif bir insanım ama oğlum oldukça aktif. İnşallah hayırlı bir evlat olur.cnm üzgünüm senin adına , hatta bunu yaşayan o kadar çok kadın var ki tüm kadınlarımız için üzgünüm.. Erkekler maalesef ki bizim kadar bu hayatta dik duramıyorlar. Kötü bir ailede yetişmiş diyoruz anlamaya çalışıyoruz ama o kötü ailelerde kız çocukları da yetişiyor fakat erkekler kadar sorumsuz olmuyorlar. Bak sende bir annesin ve erkek annesisin lütfen çocuğunu kadınlara karşı saygılı vicdanlı yetiştirmek için elinden geleni yap. çünkü erkeklerin değişmesi için biz annelerin değişmesi gerekiyor. onlara erkek olmak yerine insan olmayı öğretelim ki erkek nesli artık değişsin..Senin eşinin psikolejisi bozulmuş ve psikolejisi bozuk olan bir insanla yaşamak çok zor ve senin eşin daha 27 yaşında.. 27 yaşında bir erkek bana göre aslında daha çocuk çünkü erkekler maalesef büyümüyor. zor biliyorum çok zor fakat ALLAH bir kapıyı kapatıp öbürünü açar bunu unutma. Senin için dua edeceğim. Bende bir anneyim ve çocuğunu anlattığın yazıları okuyunca içimde bir şey cızz etti canım acıdı. yazık bu çocuklara etrafta baba kurbanı olan milyonlarca çocuk hatta yetişkin var. Nesilden nesile geçen sorumsuzluklar var. Biz anneler çocuklarımızı el bebek gül bebek değilde sorumluluk duygusu vererek yetiştirelim ki zinciri kıralım. Çünkü sorumluluk sahibi olan bir insan seni hiç ama hiç sevmese bile sırf o duyguyu taşıdığı için sana tüm olanakları sağlar. RABBİM SANA YARDIM ETSİN CNM..