Evet annem çocuğa bakar daha önce sen çalışmak istiyorsan çalış ben bakarım demişti ama onlara da yük olmak istemiyorum direk ayrı bir evde oğlumla kendime yeni bir hayat kurma hayali kuruyorum. Tabi bu ekonomide zor bir süre ailemle kalmak zorundayım.Çalışmıyorsunuz geliriniz yok arkanızda aileniz var mı? Ailenizin yanına gidebilir misiniz? Çocuğa bakarlar siz çalışırsınız
Maalesef ev kira araba da yok. Evde kullanılan eşyalar dışında hiçbir malımız yok.İlk avukata gidip eve arabaya tedbir koyduruyorsun
Tabi evi terk ettikten ve artık kesin karar verdikten sonra
Bir süre aile ile kalmak lazım birikim de yaparsınız o süre boyunca ayrıca yük gibi görmeyin evlat bambaşka sizin esas eviniz aile yanı ben böyle düşünüyorum kendi annemde bana kapıyı hep açık tuttuğu için sağolsun evladımın da benim yanımda hep yeri var isterse 50 yaşında olsunEvet annem çocuğa bakar daha önce sen çalışmak istiyorsan çalış ben bakarım demişti ama onlara da yük olmak istemiyorum direk ayrı bir evde oğlumla kendime yeni bir hayat kurma hayali kuruyorum. Tabi bu ekonomide zor bir süre ailemle kalmak zorundayım.
İşin hayırlı olsun panda. Her şey bir bir yerine oturuyor işte ne güzelBen bebegim 10 aylikken bosandim. Issizdim gecen hafta işe basladim, nerdeyse 1 sene sonra is bulabildim diyeyim daha dogrusu. Maddiyatin cok onemli oldugunu soyleyebilirim.
Ben hem babamdan düşükte olsa maas aliyodum hem babaannemler destek oluyodu hemde nafaka iyi meblag idi bide cocugun tum ekstra masraflarini(mevsimlik alisveris, hastane vs) babasi karsiladi.
Eger maddi bi guvenceniz yoksa is bulup oyle ayrilin esinizden
İşiniz hayırlı olsun, sizin adınıza sevindim.Ben bebegim 10 aylikken bosandim. Issizdim gecen hafta işe basladim, nerdeyse 1 sene sonra is bulabildim diyeyim daha dogrusu. Maddiyatin cok onemli oldugunu soyleyebilirim.
Ben hem babamdan düşükte olsa maas aliyodum hem babaannemler destek oluyodu hemde nafaka iyi meblag idi bide cocugun tum ekstra masraflarini(mevsimlik alisveris, hastane vs) babasi karsiladi.
Eger maddi bi guvenceniz yoksa is bulup oyle ayrilin esinizden
İşin hayırlı olsun panda. Her şey bir bir yerine oturuyor işte ne güzel
İşiniz hayırlı olsun, sizin adınıza sevindim.
Boşanan bir kadın olarak sizin şartlarınizda boşanmak çok doğru bı karar değil şimdilik,biraz para biriktirmeye çalisin o arada çocuğunuz biraz büyüsün ailenizin durumu nasılHerkese merhaba sitede yeniyim önceden çok okurdum burda ve çok mantıklı, insana güven ve destek veren cevapları gördükçe buraya yazmaya karar verdim.
Yaklaşık üç yıldır evliyim 10 aylık bir oğlum var. Ve hayat on aydır berbat gidiyor. Eşim doğumdan sonra çok değişti belki bende değiştim ama artık hiçbir şey eskisi değil ve daha da kötüye gidiyor. Sonumuz az çok belli boşanma ve bunun değişmeyeceğini görebiliyorum.
Detaylar ile kimsenin başını şişirmek istemiyorum sadece nerden başlamalı bilmiyorum önce para mı biriktirmeli yoksa direk ev mi ayırmalı yada evi mi terk etmeli bilmiyorum. Sürekli kavga ediyoruz ve bir çözümü yok her seferinde biraz daha kırmaktan ileri gidemiyoruz. Bugün kesin olarak bitirmenin kararını verdim ama nerden başlamalı bilmiyorum. Durumumuz çok da iyi değil paçamızdan borç akıyor resmen. Oğlum küçük olduğu için onu bırakıp işe giremiyorum. Evde çok iş aradım kimseden bir destek göremedim iş bulamadım.(görümcem ve kv ben evlenmeden birkaç ay öncesine kadar evde süsleme ve paketleme tarzı işler yapıyorlarmış sonra durumları toparlayinca bırakmışlar onlara yalvarmadigim kaldı bir ama sen yapamazsın deyip yardımcı olmadılar)
Şimdi ben ne yapmalıyım a dostlar bana bir yol gösterin oğlumun en azından yaşına kadar emmesini istiyorum o zamana kadar sabret sonra evi bırakıp annemin evine gitmek en mantıklısı gibi geliyor ama emin değilim. Boşanmak dışında hiç bişeyden emin değilim. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Bu arada şiddet yok eşim evinin ihtiyaçlarını ihmal etmez gücü yettiği kadar herşeyi alır. Ama olmayınca da olmuyor. Terapiste gidelim dediğimde ben gelmem sen git dedi sadece benim gitmemle çözüleceğini bilsem kendim giderim ama değil
doğru olan sanırım bu belki kurtarır sizin çabanızı görünce o da adım atar. ya da siz bu süreçte güçlenir bir adım atarsınızYorumlarınız için teşekkürler pazartesi ilk işim kendim için terapiste randevu almak olacak gidişata göre biseyler değişirse ona göre bir yol çizerim.
Bakın kendi hayatımdan örnek vereceğim size. Bana göre direkt boşan demek çok acımasızca çünkü siz boşanınca ne size ne de yavrunuza bir kârım olmayacak. Benim kızımda geçen yıl doğdu kızım 15 günlükken eşimle çok büyük bir kavga ettik boşanmak istedim ama işim yoktu kızım 2 aylıkken kpss ye girdim kızım 9 aylıkken atandm ve evliliğim oturdu eşim çocuğa da bana da alıştı ekonomik olarak rahatlayınca özgüvenim yerine geldi eşim de şuan boşanmak istersem arkama bakmayacağımın farkında bu yüzden kendine çeki düzen verdi şimdi diyorum ki iyi ki boşanmak yerine hayatımı yoluna koymayı tercih ettim umarım hayat size de bir kapı açar.Herkese merhaba sitede yeniyim önceden çok okurdum burda ve çok mantıklı, insana güven ve destek veren cevapları gördükçe buraya yazmaya karar verdim.
Yaklaşık üç yıldır evliyim 10 aylık bir oğlum var. Ve hayat on aydır berbat gidiyor. Eşim doğumdan sonra çok değişti belki bende değiştim ama artık hiçbir şey eskisi değil ve daha da kötüye gidiyor. Sonumuz az çok belli boşanma ve bunun değişmeyeceğini görebiliyorum.
Detaylar ile kimsenin başını şişirmek istemiyorum sadece nerden başlamalı bilmiyorum önce para mı biriktirmeli yoksa direk ev mi ayırmalı yada evi mi terk etmeli bilmiyorum. Sürekli kavga ediyoruz ve bir çözümü yok her seferinde biraz daha kırmaktan ileri gidemiyoruz. Bugün kesin olarak bitirmenin kararını verdim ama nerden başlamalı bilmiyorum. Durumumuz çok da iyi değil paçamızdan borç akıyor resmen. Oğlum küçük olduğu için onu bırakıp işe giremiyorum. Evde çok iş aradım kimseden bir destek göremedim iş bulamadım.(görümcem ve kv ben evlenmeden birkaç ay öncesine kadar evde süsleme ve paketleme tarzı işler yapıyorlarmış sonra durumları toparlayinca bırakmışlar onlara yalvarmadigim kaldı bir ama sen yapamazsın deyip yardımcı olmadılar)
Şimdi ben ne yapmalıyım a dostlar bana bir yol gösterin oğlumun en azından yaşına kadar emmesini istiyorum o zamana kadar sabret sonra evi bırakıp annemin evine gitmek en mantıklısı gibi geliyor ama emin değilim. Boşanmak dışında hiç bişeyden emin değilim. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Bu arada şiddet yok eşim evinin ihtiyaçlarını ihmal etmez gücü yettiği kadar herşeyi alır. Ama olmayınca da olmuyor. Terapiste gidelim dediğimde ben gelmem sen git dedi sadece benim gitmemle çözüleceğini bilsem kendim giderim ama değil
Boşanma kararını vermek en zoru,sizi bu raddeye getirdiyse birşey diyemem,lakin şuan boşanma sürecinde olan biri olarak söylüyorum evliliğiniz icin elinizden gelen herşeyi yapmadan boşanma kararını vermeyin en azından vicdanınız huzurlu olsun .. bence ufakta olsa bir şans daha verin birlikteliğinize..boşanma sürecinden kormkmayin hele anlaşmalı olursa en güzeli..her türlü toparlarsiniz..Herkese merhaba sitede yeniyim önceden çok okurdum burda ve çok mantıklı, insana güven ve destek veren cevapları gördükçe buraya yazmaya karar verdim.
Yaklaşık üç yıldır evliyim 10 aylık bir oğlum var. Ve hayat on aydır berbat gidiyor. Eşim doğumdan sonra çok değişti belki bende değiştim ama artık hiçbir şey eskisi değil ve daha da kötüye gidiyor. Sonumuz az çok belli boşanma ve bunun değişmeyeceğini görebiliyorum.
Detaylar ile kimsenin başını şişirmek istemiyorum sadece nerden başlamalı bilmiyorum önce para mı biriktirmeli yoksa direk ev mi ayırmalı yada evi mi terk etmeli bilmiyorum. Sürekli kavga ediyoruz ve bir çözümü yok her seferinde biraz daha kırmaktan ileri gidemiyoruz. Bugün kesin olarak bitirmenin kararını verdim ama nerden başlamalı bilmiyorum. Durumumuz çok da iyi değil paçamızdan borç akıyor resmen. Oğlum küçük olduğu için onu bırakıp işe giremiyorum. Evde çok iş aradım kimseden bir destek göremedim iş bulamadım.(görümcem ve kv ben evlenmeden birkaç ay öncesine kadar evde süsleme ve paketleme tarzı işler yapıyorlarmış sonra durumları toparlayinca bırakmışlar onlara yalvarmadigim kaldı bir ama sen yapamazsın deyip yardımcı olmadılar)
Şimdi ben ne yapmalıyım a dostlar bana bir yol gösterin oğlumun en azından yaşına kadar emmesini istiyorum o zamana kadar sabret sonra evi bırakıp annemin evine gitmek en mantıklısı gibi geliyor ama emin değilim. Boşanmak dışında hiç bişeyden emin değilim. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Bu arada şiddet yok eşim evinin ihtiyaçlarını ihmal etmez gücü yettiği kadar herşeyi alır. Ama olmayınca da olmuyor. Terapiste gidelim dediğimde ben gelmem sen git dedi sadece benim gitmemle çözüleceğini bilsem kendim giderim ama değil
Çocuk sorumluluğu ağır gelebiliyor eşlere eğer ilişki temelis saglam degilse başlıyor catirti yorgunluk uykusuz geceler sinir gerginlik yapıyor birde çocuk hastalanirsa eyvah eyvah bunu atlatmak zor bir süreç ama biraz sabretmek lazım herşey yoluna girer zamanla oturur maddi imkan yoksa boşanmak çözüm değil hemenHerkese merhaba sitede yeniyim önceden çok okurdum burda ve çok mantıklı, insana güven ve destek veren cevapları gördükçe buraya yazmaya karar verdim.
Yaklaşık üç yıldır evliyim 10 aylık bir oğlum var. Ve hayat on aydır berbat gidiyor. Eşim doğumdan sonra çok değişti belki bende değiştim ama artık hiçbir şey eskisi değil ve daha da kötüye gidiyor. Sonumuz az çok belli boşanma ve bunun değişmeyeceğini görebiliyorum.
Detaylar ile kimsenin başını şişirmek istemiyorum sadece nerden başlamalı bilmiyorum önce para mı biriktirmeli yoksa direk ev mi ayırmalı yada evi mi terk etmeli bilmiyorum. Sürekli kavga ediyoruz ve bir çözümü yok her seferinde biraz daha kırmaktan ileri gidemiyoruz. Bugün kesin olarak bitirmenin kararını verdim ama nerden başlamalı bilmiyorum. Durumumuz çok da iyi değil paçamızdan borç akıyor resmen. Oğlum küçük olduğu için onu bırakıp işe giremiyorum. Evde çok iş aradım kimseden bir destek göremedim iş bulamadım.(görümcem ve kv ben evlenmeden birkaç ay öncesine kadar evde süsleme ve paketleme tarzı işler yapıyorlarmış sonra durumları toparlayinca bırakmışlar onlara yalvarmadigim kaldı bir ama sen yapamazsın deyip yardımcı olmadılar)
Şimdi ben ne yapmalıyım a dostlar bana bir yol gösterin oğlumun en azından yaşına kadar emmesini istiyorum o zamana kadar sabret sonra evi bırakıp annemin evine gitmek en mantıklısı gibi geliyor ama emin değilim. Boşanmak dışında hiç bişeyden emin değilim. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Bu arada şiddet yok eşim evinin ihtiyaçlarını ihmal etmez gücü yettiği kadar herşeyi alır. Ama olmayınca da olmuyor. Terapiste gidelim dediğimde ben gelmem sen git dedi sadece benim gitmemle çözüleceğini bilsem kendim giderim ama değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?