Boşanmak zor mu?

Sanki ben bunlari yazmişim. Bende hep alttan almaktan tükendim. Hep küslüklerinden. Asla benim tarafimdan bakmamasindan,..

Ha iyi bir baba felan fakat yetmiyor. Sürekli hep bir olayin patlamasi, hayal kirikliklar,..

Sonuç, bende boşanmaya karar verdim. Bunu bir 10 yil daha yapamam.
Arya üzüldüm bunu yazmana. Uzun zamandır da evliymişsiniz, hep mi böyleydiniz de boşanmaya niyet ettin? Bazen ilişkilerin tıkandığı zamanlar olur ama geçer, yeter ki saygısızlık ve güvensizlik olmasın.
 
Yanı adamın freelance çalışmasını bile sorun etmişsiniz. Ben eşinizin öfkesinin ,hırçınlığnin sizin onu surekli yetersiz gören enerjiniz olduğunu düşündüm bu yazdiklarinizdan.

Sorun etmek benim hakkım.

Bazı şirketlerden iş teklifi aldım yüksek maaşa ama istemedi. Kendi ülkemde kalsaydım kendi ihtiyaçlarımı rahat rahat karşılardım. O, ailesi burada diye bu ülkedeysem, daha iyi bir işte çalışmak varken sabahları erken kalkmayı sevmediği ve baskı altında çalışmadığı için az maaşla çalışıyor ve ihtiyaçlarımı karşılayamiyorsa sorun ederim. Ben onunla evlenmek için sabah ezanından önce kalkıp işe gidip para biriktirdim. O ise benim kadar dertli değil bu konuda.
 
Sorun etmek benim hakkım.

Bazı şirketlerden iş teklifi aldım yüksek maaşa ama istemedi. Kendi ülkemde kalsaydım kendi ihtiyaçlarımı rahat rahat karşılardım. O, ailesi burada diye bu ülkedeysem, daha iyi bir işte çalışmak varken sabahları erken kalkmayı sevmediği ve baskı altında çalışmadığı için az maaşla çalışıyor ve ihtiyaçlarımı karşılayamiyorsa sorun ederim. Ben onunla evlenmek için sabah ezanından önce kalkıp işe gidip para biriktirdim. O ise benim kadar dertli değil bu konuda.
Ama hic bir zaman değilmiş .
Bunu bile bile evlenmişsiniz?
 
Ama hic bir zaman değilmiş .
Bunu bile bile evlenmişsiniz?

Bir yıldır Freelance çalışıyor. Öncesinde evlenmeye öyle hevesliydi ki, benim için öyle riskler aldı ki ben onunla iş konusunda böyle bir sorun yaşayacağımızı hiç düşünmedim.
 
Arya üzüldüm bunu yazmana. Uzun zamandır da evliymişsiniz, hep mi böyleydiniz de boşanmaya niyet ettin? Bazen ilişkilerin tıkandığı zamanlar olur ama geçer, yeter ki saygısızlık ve güvensizlik olmasın.

Bazen benimde kafam karişiyor, hepmi böyleydik yoksa ben yenimi uyandim?

Ve düşündükçe, biz hep böyleymişiz. Hep ben alttan almişim yada kendimi suçlamiştim. Geçtiğimiz yil psikologada gittik, ilk başta fayda etsede, artik etmiyor. Ve bende enerjide artik tükendi. Hep ite kaka ilişkide istemiyorum. Savaşmak istemiyorum. Yoruldum.

Küslügü sürdürmek, partnerini kirmakta saygisizlik değil mi? Öfkeyi idare edememek, negatif duygular ile nasil baş etmesini bilmiyor. Benim üstüme kusuyor (fiziksel şiddet yok ama). Ciddi derecede artik biktim. Huzur istiyorum sadece.
 
Bir yıldır Freelance çalışıyor. Öncesinde evlenmeye öyle hevesliydi ki, benim için öyle riskler aldı ki ben onunla iş konusunda böyle bir sorun yaşayacağımızı hiç düşünmedim.
Anlıyorum ben yinede dediğime direkt öyle değil demek yerine bir düşünmenizi tavsiye ederim.
Çalışan o yani nasıl ne şekilde çalışacağına kendisinin karar vermesi daha doğru değil mi ? Evlenince insan fikir danışır evet ama kendi rahatı neyse yine onu seçer ben böyle bakıyorum .
Ayrıca ihtiyaçlarımı karşılayamıyor bence hiç bir kadının kullanmaması gereken bir cümle . Evlilik ihtiyaç karşılama kurumu olmamalı bir kadın için.
Umarım hayırlısı neyse o olur .
 
Öyle ne mahkemeler kurdum ben kafamda, kaç kez boşadım.
Ama sonuçta arada hala sevgi varsa- ki bunu anlamak zor değil- ayrılmak zor gelir,
özlersiniz, özleyeceğim korkusu ile ilişkinize can verebilir miyim umudu ile mücadeleye devam
edersiniz.
Yıllar insanları değiştirir.
İki taraf birbirinin dilini çözer.
Kavga konuları değişir ya da azalır.
Bakış açınız değişir.
Onunla olmak istiyorsanız, kabul etmeyi öğrenirsiniz.
Veya zaman size aslında herkesin eksiklerle dolu olduğunu öğretir, tahammül gücünüz artar böylelikle.

Ama ne olursa olsun tek bir tarafın desteği ile ayakta kalmaz bir evlilik.
İnsanız, kusurlarla doluyuz.
Herkes zaman zaman yorulur, bırakmayı düşünür.
Biri güçten düştüğünde diğeri tutacak evliliği.
Bu kişi hep aynı kişi olmayacak..

Evlilik ancak böyle yürür.
Eğer karşınızda evlilik devamını hep sizin omuzunuza yükleyen birisi var ise
çok yıpratmayın kendinizi..

Bunun dışında mücadeleye değer..
 
Anlıyorum ben yinede dediğime direkt öyle değil demek yerine bir düşünmenizi tavsiye ederim.
Çalışan o yani nasıl ne şekilde çalışacağına kendisinin karar vermesi daha doğru değil mi ? Evlenince insan fikir danışır evet ama kendi rahatı neyse yine onu seçer ben böyle bakıyorum .
Ayrıca ihtiyaçlarımı karşılayamıyor bence hiç bir kadının kullanmaması gereken bir cümle . Evlilik ihtiyaç karşılama kurumu olmamalı bir kadın için.
Umarım hayırlısı neyse o olur .

Biliyor musunuz evlenmeden önce eşimin maddoyatinin alışmadigim bir sekilde olduğunun farkındaydim ama o zamanlar azimliydi. Ailem zorlanirsin dedi, ama ben hayat müşterek bir kadın değil erkeğe kimseye dayanmamali dedim. Kendim çalıştım, didindim. Buraya onun ülkesine geldim, burada kendime iş imkanları oluşturdum, onun istemediği işte çalışmadım, kabul ettiği iste ise çok gelirimiz yok ama olsun kariyerime katkısı var diye onun da desteğiyle çalıştım severek.

Ama sonuç olarak ihtiyaçlar bir şekilde birikiyor. Evet şimdilik idare ediyorum, ama ileride ne olacak? Hayat müşterek diye çıktığım yolda onu bazı zamanlar yanımda göremedim. En basitinden aileme ziyarete gittiğimde biletlerimi hep ben aldım. Tamam sorun değil, alayım. Ama ailemin fark ettiği ihtiyaçlarımı onun fark etmemesi ailemin almayı teklif etmesi ve benim utanmalarim ne olacak?

Karışık yazıyorum, kusura bakmayın. Çok doluyum, zihnim şu an da olumlu ve olumsuz her şeyi karıştırmış bir durumda. Ama zannettiğiniz gibi biri değilim, aksine maddi olarak.daha çok fedakarlık yapan taraf benim.
 
Bazen benimde kafam karişiyor, hepmi böyleydik yoksa ben yenimi uyandim?

Ve düşündükçe, biz hep böyleymişiz. Hep ben alttan almişim yada kendimi suçlamiştim. Geçtiğimiz yil psikologada gittik, ilk başta fayda etsede, artik etmiyor. Ve bende enerjide artik tükendi. Hep ite kaka ilişkide istemiyorum. Savaşmak istemiyorum. Yoruldum.

Küslügü sürdürmek, partnerini kirmakta saygisizlik değil mi? Öfkeyi idare edememek, negatif duygular ile nasil baş etmesini bilmiyor. Benim üstüme kusuyor (fiziksel şiddet yok ama). Ciddi derecede artik biktim. Huzur istiyorum sadece.

Galiba dediğiniz gibi aynı şeyleri yaşıyoruz... Sizin için de kendime de üzüldüm...

İnsan öyle arada kalıyor ki... Yani eşim için ak ya da kara diyemiyorum, gri diyebiliyorum. Böyle bir durumda da insan karar veremiyor, ben de.cogu zaman kendimi sucladim. Ama şu an baktığımda kim gerçekten haklı/haksız ayırt edemiyorum..
 
Biliyor musunuz evlenmeden önce eşimin maddoyatinin alışmadigim bir sekilde olduğunun farkındaydim ama o zamanlar azimliydi. Ailem zorlanirsin dedi, ama ben hayat müşterek bir kadın değil erkeğe kimseye dayanmamali dedim. Kendim çalıştım, didindim. Buraya onun ülkesine geldim, burada kendime iş imkanları oluşturdum, onun istemediği işte çalışmadım, kabul ettiği iste ise çok gelirimiz yok ama olsun kariyerime katkısı var diye onun da desteğiyle çalıştım severek.

Ama sonuç olarak ihtiyaçlar bir şekilde birikiyor. Evet şimdilik idare ediyorum, ama ileride ne olacak? Hayat müşterek diye çıktığım yolda onu bazı zamanlar yanımda göremedim. En basitinden aileme ziyarete gittiğimde biletlerimi hep ben aldım. Tamam sorun değil, alayım. Ama ailemin fark ettiği ihtiyaçlarımı onun fark etmemesi ailemin almayı teklif etmesi ve benim utanmalarim ne olacak?

Karışık yazıyorum, kusura bakmayın. Çok doluyum, zihnim şu an da olumlu ve olumsuz her şeyi karıştırmış bir durumda. Ama zannettiğiniz gibi biri değilim, aksine maddi olarak.daha çok fedakarlık yapan taraf benim.
Onun istemediği yerlerde çalışmadım diyorsunuz , bakin bu fedakârlık degil . Bu karşınızdaki patron koltuğuna oturtmaktir. Ve bunu yine siz isteyerek yapmışsınız.
Kendi isiginizi ( iş maddiyat vs ) anlamında o istediği diye sondurmeyi seçen sizsiniz .
Ailem ihtiyaçlarımı anlıyor diyorsunuz , haklisiniz bu utanç verici bir şeydir ama bunlar olurken bebek konusu asanda sizsiniz 1 hafta önce . Sizi üzmek için söylemiyorum, sizde bunları görün istiyorum.
Size tavsiyem daha duygusal degil daha mantıksal ilerlemeniz ilişkinizde.
 
Öyle ne mahkemeler kurdum ben kafamda, kaç kez boşadım.
Ama sonuçta arada hala sevgi varsa- ki bunu anlamak zor değil- ayrılmak zor gelir,
özlersiniz, özleyeceğim korkusu ile ilişkinize can verebilir miyim umudu ile mücadeleye devam
edersiniz.
Yıllar insanları değiştirir.
İki taraf birbirinin dilini çözer.
Kavga konuları değişir ya da azalır.
Bakış açınız değişir.
Onunla olmak istiyorsanız, kabul etmeyi öğrenirsiniz.
Veya zaman size aslında herkesin eksiklerle dolu olduğunu öğretir, tahammül gücünüz artar böylelikle.

Ama ne olursa olsun tek bir tarafın desteği ile ayakta kalmaz bir evlilik.
İnsanız, kusurlarla doluyuz.
Herkes zaman zaman yorulur, bırakmayı düşünür.
Biri güçten düştüğünde diğeri tutacak evliliği.
Bu kişi hep aynı kişi olmayacak..

Evlilik ancak böyle yürür.
Eğer karşınızda evlilik devamını hep sizin omuzunuza yükleyen birisi var ise
çok yıpratmayın kendinizi..

Bunun dışında mücadeleye değer..

Teşekkür ederim... Çok güzel yazmışsınız... Benim şu an duygularım çok olumsuz çünkü bugün çok korktum ve çok üzüldüm... Onu olduğu gibi kabullenmeye çalıştım, eskiye kıyasla ilişkimiz çok çok iyiydi, kavgalarimiz azalmıştı. Ama bugün onu eskisi gibi çok fevri ve sert görünce ben ne yapıyorum dedim kendi kendime.

Bana da yazık, bu hayat benim. Ve kimse benden daha değerli değil... Ondan gelmeyecek adım için bende gidecek bir adım yok, şimdilik tek bildiğim bu...
 
Galiba dediğiniz gibi aynı şeyleri yaşıyoruz... Sizin için de kendime de üzüldüm...

İnsan öyle arada kalıyor ki... Yani eşim için ak ya da kara diyemiyorum, gri diyebiliyorum. Böyle bir durumda da insan karar veremiyor, ben de.cogu zaman kendimi sucladim. Ama şu an baktığımda kim gerçekten haklı/haksız ayırt edemiyorum..

Yani işin içinde aldatma, şiddet felan olsa karar vermesi daha kolay olurdu değil mi?

Benim eşimde insan olarak iyi bir insan, harika bir baba ve gülüp eğlenebiliyoruz da. Ancak bu küslük huyu herşeyi götürüyor. Ne desem fayda etmiyor. Ve en kücük sey icin bir hafta sürebilir bu. Bu şekilde yilbaşim mahv oldu mesela. Ve ben artik direnemiyorum.

Artik inceldiği yerden kopsun modundayim şimdi.
 
Neden olcak muhtemelen cocuk bu evliliği kurtarır mı diye düşünmüştür.

Ne kadar acımasızsınız. Beni tanımadan etmeden bu yorumu nasıl yaparsınız.

Ben asla bir varlığı, bir bebeği yarabandı olarak kullanacak bir kadın değilim!

O konumu okusaydiniz eşimle çok mutlu zamanlarimi yaşıyorum ve artik bebek düşünmeye başladım dediğimi görürdünüz. Konumu bilip yazanlar da iki haftada ne oldu acaba boyle büyük bir karar vermek.icim diye yazdılar.

Çok yazık..
 
Aslında son yazdığınızı okuyunca daha iyi anladım sizi. Başka ne yönleri var sorunlarınızın sabaha kadar anlatsanız yine de biz bilemeyiz, anladık deriz ama siz ne hissetiniz, kendi hissettiklerimix kadar biliriz çünkü onlarla karşılaştırırız. Ve anlattığınız şeyler evet üzücü. Empati kurmaya çalışıyorum. Evet zor. Ama her şeyi yaptım diyorsanız bu evlilik için, zor gelmez diye düşünüyorum boşanmak. Ama hakkaten her şeyi yaptınız mı? Bırakın bir evliliğin bitmemesi için gerekli çabayı göstermeyen taraf o olsun. Siz üzerinize düşeni yapın, o yapmadığı için de biterse bu evlilik vebal onun olsun. Ama lütfen bir uzmanla görüşün. Sizi bazı anlattıklarınızdan kendime benzettim. Dogruya sırf onun gönlü olsın diye yanlış diyemem. Ondan çok çekiyor insan maalesef.. Kolaylıklar diliyorum. Ben de çok karışık yazdım. Afedersiniz. Kendimce size yardımcı olmaya çalıştım. Kolaylıklar diliyorum
 
Ne kadar acımasızsınız. Beni tanımadan etmeden bu yorumu nasıl yaparsınız.

Ben asla bir varlığı, bir bebeği yarabandı olarak kullanacak bir kadın değilim!

O konumu okusaydiniz eşimle çok mutlu zamanlarimi yaşıyorum ve artik bebek düşünmeye başladım dediğimi görürdünüz. Konumu bilip yazanlar da iki haftada ne oldu acaba boyle büyük bir karar vermek.icim diye yazdılar.

Çok yazık..
Yapmayın lütfen ya.çocuk için uygun zaman ne zamam diye sormak demek beklemeli miyim evliliğin oturmasını beklememelimiyim diye sormaktır.bunun iki sebebi olur ya eşinle mutlu degilsindir ya da maddi acıdan sıkıntın vardır ondan sorarsın bu soruyu.maddi açıdan zaten iyi kötü idare ettigini söylüyosun o zaman geriyede eşinle arandaki problem kalıyor.sadece sen degil cogu kadın bunu düşünüyor ve bu yanlış bir düşünce degil.kimi zaman cocuk yuva kurtarıyor kimi zaman ortada kalan bir madur oluyor.bazı erkekler aile olduklarını baba olduklarında anlayabilir.bunu bu kadar hakaret olarak algılamanız saçma? Ne için sordunuz o zaman madem o kadar iyiydiniz evlendiğiniz günden beri iki haftada nası bosanmayı kafaya koydunuz.yada iki haftada dediginiz gibi neden cok doldum diyorsunuz?
 
Boşanacak bir durum da olmadı bu zamana kadar, hep küçücük seyler büyüdü de büyüdü. Bugün de beni sokak ortasında bırakıp gidecek kadar bir olay bile değildi konuştuğumuz konu. Ben ona haklısın deyip sessiz kalıp konuyu kapatabilirdim de, ama doğru bildiğim bir şeyden bilerek feragat etmek istemedim, hatalisin dedim, sinirlendiğinde de ağır konuştum.

Bilmiyorum evlilik bana çok zor geldi. Zaten kiminle evlense insan muhakkak anlaşmazlık olur farkındayım, ama aklı başında bir insan olarak ondan sakinlik ve bana karşı naif olmasını bekliyorum. Bunu göremediğim zamanlarda evliliği sorguluyorum.
Evlilik zor degıl de Kocanız zor.
Sorun cokmaması icin kendiniz olmayın istiyor, her kadının yapacagi sey degıl bu. Sizinde degılmıs. Simdi bosanmasanız bile yeniden yeniden olur bunlar. Cunku adamın fıtratı bu
 
Yapmayın lütfen ya.çocuk için uygun zaman ne zamam diye sormak demek beklemeli miyim evliliğin oturmasını beklememelimiyim diye sormaktır.bunun iki sebebi olur ya eşinle mutlu degilsindir ya da maddi acıdan sıkıntın vardır ondan sorarsın bu soruyu.maddi açıdan zaten iyi kötü idare ettigini söylüyosun o zaman geriyede eşinle arandaki problem kalıyor.sadece sen degil cogu kadın bunu düşünüyor ve bu yanlış bir düşünce degil.kimi zaman cocuk yuva kurtarıyor kimi zaman ortada kalan bir madur oluyor.bazı erkekler aile olduklarını baba olduklarında anlayabilir.bunu bu kadar hakaret olarak algılamanız saçma? Ne için sordunuz o zaman madem o kadar iyiydiniz evlendiğiniz günden beri iki haftada nası bosanmayı kafaya koydunuz.yada iki haftada dediginiz gibi neden cok doldum diyorsunuz?

Ben sizin o düşündüğünüz, hakaret olarak algılamadığınız kısmı temsil etmiyorum o halde.

Eşimle aram uzun zamandır iyiydi, maddi açıdan cekincelerim vardı ama eşimin işine dair umutlarım da vardı.

İki haftada her şey değişir. Fikirler değişir, duygular da degisir. Doldum evet, iki haftada dolmadim, ama bugun aslında değiştiğini zannettigim seylerin değişmediğini anladım. Bu da bence yeterli bir sebep böyle bir konu açmam için..
 
Bazen benimde kafam karişiyor, hepmi böyleydik yoksa ben yenimi uyandim?

Ve düşündükçe, biz hep böyleymişiz. Hep ben alttan almişim yada kendimi suçlamiştim. Geçtiğimiz yil psikologada gittik, ilk başta fayda etsede, artik etmiyor. Ve bende enerjide artik tükendi. Hep ite kaka ilişkide istemiyorum. Savaşmak istemiyorum. Yoruldum.

Küslügü sürdürmek, partnerini kirmakta saygisizlik değil mi? Öfkeyi idare edememek, negatif duygular ile nasil baş etmesini bilmiyor. Benim üstüme kusuyor (fiziksel şiddet yok ama). Ciddi derecede artik biktim. Huzur istiyorum sadece.
Elbette eşinin davranışının elle tutulur tarafı yok. Saygısızlıktan kastım, onurunu incitecek şekilde bel altı vurma teşebbüsleri gibiydi mesela. Bazı insan edepsiz oluyor, benim ex gibi.

Eşinin tavrı ise bende şu izlenimi uyandırdı, alttan almaktan bıktım diyorsun, yani idare etmişsin genelde. Davranışı sağlıksız insanın en sevdiği şey bu, kişi nasılsa çekecek biri var deyip davranışını düzeltmeye yanaşmaz çünkü değişmek çok zordur üstelik gerek de yok çünkü tolere eden biri var. Özellikle kendi iç dünyalarıyla bağlantısı zayıf olanlar kişilik bozuklukları olduğunu anlayamıyorlar bile. Madem bu evliliği gözden çıkardın, kararını uygula ve kendini mutlu huzurlu edecek şeylere yönel. Belki ailesini kaybetme tehlikesi tedaviye yönlendirir ve ikinizin de mutlu olduğu bir denge kurarsınız, bu imkansız değil. Fakat olmazsa da boşanırsın elbet, ben evliliğe her koşulda zulüm de görülse sürmesi gereken bir yapı olarak bakmıyorum. Senin ve dolayısıyla evladının huzuru herşeyden önemli, üç günlük dünya sonuçta.

Ne yapmalıyım diye sormadın aslında, belki haddime değildi bunları söylemek ama mutlu olmanı isterim o yüzden dışarıdan bir gözle gördüğümü yazmak istedim.
 
Sanki ben bunlari yazmişim. Bende hep alttan almaktan tükendim. Hep küslüklerinden. Asla benim tarafimdan bakmamasindan,..

Ha iyi bir baba felan fakat yetmiyor. Sürekli hep bir olayin patlamasi, hayal kirikliklar,..

Sonuç, bende boşanmaya karar verdim. Bunu bir 10 yil daha yapamam.
Aryacım cok uzuldum sana , bu duygular ıcınde olmana. Rabbım en kısa zamanda hayırlı bir cıkıs yolu göstersin sana ınsallah 💓
 
X