Boşanmak zor mu?

benneyanginlargordum .!.:

Tek bildigim keske bosanmasaydım demeyeceğin.
23 aralıkta ne zaman cocuk yapmalı diye konu acmıssınız?

Genişletmek için tıkla...

socialscientist .!.:

2 haftada bu kadar kötüye nasıl gider bir ilişki? Öfkeyle hareket ediyor olmayın

Genişletmek için tıkla...

Gurbuzanne .!.:

Kimine Kolay gelir derken şunu kast ettim. Kadın zaten cehennemi yaşıyor. Yani o kadın rahata anca boşanarak erer. Haklı da buluyorum bu rahatını ce destekliyorum da böyle boşanmaları. Ama aksi sonuçlar da olabilir. Ben detayı bilmiyorum evliliğinizde. Bilsem de size ağır gelen bana ağır gelmeyebilir. Size dokunmayan davranışını ben boşanma sebebi olarak görebilirim. Her evlilik ayrı bir alem bence. Nolur bir uzmanla görüşün. Üzüldüm sizin adınıza.

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Boşanmak psikolojik açıdan ne kadar zor?
- Kararlıysanız ve psikolojik anlamda güçlüyseniz korktuğunuz kadar zor değil. En azından mutsuz evlilikten daha zor değil, fakat evliliğin yürümeyeceğine ikna olmanız gerek.
Çevremin, arkadaşlarımın yorumları çok yaralar mı?
- Çevrenizde sizin iyiliğinizi isteyen size iyi gelen insanları tutmalısınız, sizi yaralayan yorumlar yapıyorsa o kişi pek de dosttur diyemeyiz. Ama yakınız olmasa da illa ki konuşan olacaktır, siz verdiğiniz karardan eminseniz ve boşanmaya dünyanın sonu gibi bakmıyorsanız fazla yaralamıyor. Dik durur gibi yapmak değil gerçekten dik durmak önemli. Bana da eşiyle çocuğuyla nispet yapmaya çalışan tek tük kişi oldu, onların yerinde olmak gibi bir isteğim olmadığından ve aslında komplekslerinden dolayı bunu yaptıklarını bildiğimden pek de yaralanmadım. Sadece insanlar niye böyle diye üzülüyorsunuz. Yaralandığınız zaman da olur elbet, bu hislerden korkmayın.
İş hayatına dönünce boşanırsam bir zorluk yaşar mıyım?
- Tutucu bir ilde sanayi bölgesinde çalışmama rağmen büyük sorunlar yaşamadım. Sadece iş yerinde beni dışlamaya çalışan oldu ve bu da ne hikmetse bir kadındı. Çoğunlukla problem yaşamadım, yine dönüp dolaşıp aynı yere geliyorum ama verdiğim karardan çok emindim ve arabeske bağlamadan normal hayatıma devam ettim. Üzüldüm de mutlu da oldum ama her durumda rutinime devam ettim.
Ne kadar sürede normal hayata dönerim?
- Ortalama bir sene.
Ara sıra eşimi özler miyim?
- Tek bir saniye bile özlemedim çünkü verdiğim karardan emindim.
Keşke boşanmasaydım der miyim?
- Bkz bir önceki cevap. Pişman olmadım, never yani.
Evli insanları görünce içimde bir burukluk veya keşkeler olur mu?
- Arada oluyor, yani aile kurmak güzel birşey bence, bazen acaba karşıma uyumlu olduğum düzgün biri çıkar mı diye düşünüyorum. Ama nasip yani, sürekli bu hisle yaşamıyorum hayatımda bir eksiklik hissetmiyorum.

Hakkınızda hayırlısı olsun, ben boşanırken çok kararlıydım ve eski eşimi ahlaken ve karakter olarak sevmemeye, evladımın babası diye hayal edememeye başlamıştım. Toyca bir kararla hızlıca evlenince bilememişim işte böyle nasipmiş. O yüzden boşanmak evet kolay bir karar olmasa da beni aman aman sarsmadı. Hayatım da iniş çıkışlarım olsa da genel olarak iyiye gitti. Herkesin şartları farklı tabi, belki de eşiniz iyi bir insan ve siz fevri karar veriyorsunuz, o zaman boşandıktan sonraki hisleriniz anlattıklarımdan farklı olacaktır misal. Bunu en iyi kendiniz bilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Boşanmak psikolojik açıdan ne kadar zor?
- Kararlıysanız ve psikolojik anlamda güçlüyseniz korktuğunuz kadar zor değil. En azından mutsuz evlilikten daha zor değil, fakat evliliğin yürümeyeceğine ikna olmanız gerek.
Çevremin, arkadaşlarımın yorumları çok yaralar mı?
- Çevrenizde sizin iyiliğinizi isteyen size iyi gelen insanları tutmalısınız, sizi yaralayan yorumlar yapıyorsa o kişi pek de dosttur diyemeyiz. Ama yakınız olmasa da illa ki konuşan olacaktır, siz verdiğiniz karardan eminseniz ve boşanmaya dünyanın sonu gibi bakmıyorsanız fazla yaralamıyor. Dik durur gibi yapmak değil gerçekten dik durmak önemli. Bana da eşiyle çocuğuyla nispet yapmaya çalışan tek tük kişi oldu, onların yerinde olmak gibi bir isteğim olmadığından ve aslında komplekslerinden dolayı bunu yaptıklarını bildiğimden pek de yaralanmadım. Sadece insanlar niye böyle diye üzülüyorsunuz. Yaralandığınız zaman da olur elbet, bu hislerden korkmayın.
İş hayatına dönünce boşanırsam bir zorluk yaşar mıyım?
- Tutucu bir ilde sanayi bölgesinde çalışmama rağmen büyük sorunlar yaşamadım. Sadece iş yerinde beni dışlamaya çalışan oldu ve bu da ne hikmetse bir kadındı. Çoğunlukla problem yaşamadım, yine dönüp dolaşıp aynı yere geliyorum ama verdiğim karardan çok emindim ve arabeske bağlamadan normal hayatıma devam ettim. Üzüldüm de mutlu da oldum ama her durumda rutinime devam ettim.
Ne kadar sürede normal hayata dönerim?
- Ortalama bir sene.
Ara sıra eşimi özler miyim?
- Tek bir saniye bile özlemedim çünkü verdiğim karardan emindim.
Keşke boşanmasaydım der miyim?
- Bkz bir önceki cevap. Pişman olmadım, never yani.
Evli insanları görünce içimde bir burukluk veya keşkeler olur mu?
- Arada oluyor, yani aile kurmak güzel birşey bence, bazen acaba karşıma uyumlu olduğum düzgün biri çıkar mı diye düşünüyorum. Ama nasip yani, sürekli bu hisle yaşamıyorum hayatımda bir eksiklik hissetmiyorum.

Hakkınızda hayırlısı olsun, ben boşanırken çok kararlıydım ve eski eşimi ahlaken ve karakter olarak sevmemeye, evladımın babası diye hayal edememeye başlamıştım. Toyca bir kararla hızlıca evlenince bilememişim işte böyle nasipmiş. O yüzden boşanmak evet kolay bir karar olmasa da beni aman aman sarsmadı. Hayatım da iniş çıkışlarım olsa da genel olarak iyiye gitti. Herkesin şartları farklı tabi, belki de eşiniz iyi bir insan ve siz fevri karar veriyorsunuz, o zaman boşandıktan sonraki hisleriniz anlattıklarımdan farklı olacaktır misal. Bunu en iyi kendiniz bilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

kirmizi oje .!.:

Tek tek alıntılayamacağim, bütün mesajları okudum ve hepsine cevap vermeye çalışacağım.

Eşim namuslu, beni seven biri. Çok dürüst, ailesi ve akrabaları tarafından saygı duyulan mert biri. Kariyerime mesleğime saygılı, sirf kendimi gelistireyim diye kursuma işinin arasında götürüp getiren beni bekleyen biri. Ancak;

- kızgınlığı çok şiddetli, benim kızgın olmamı kabul edemeyen bir yapısı var. Ki ben de sivri biriyim, alttan almaya çalışsam da fikrimi açık net söylediğim için sorun yaşıyoruz.

- maddi açıdan bekarlığımda daha refah içindeydim. Eşimin kapasitesi güzel ama evde Freelancr çalışıyor ve bir şirkete girmeyi düşünmüyor, bu da onu azimsiz olarak görmeme sebep oluyor.

- Her şeyi çok erteliyor. Hayata dair kesin ve net planları çok yok. Onunla spontane yaşamak lazım ve benim bu durumda ona ayak uydurmaktan başka çarem çok yok.

- En ufak kavgamız bile saçma sapan büyüdüğü için bosanalim diyor ve hep benim cabalarimla sabrımla devam ediyoruz sonra da gözümün içine baka baka özurler diliyor.

Bugün ise beni başkasıyla alakalı bir konuda tartışıp ona sinirle davrandığım için sokak ortasında eve gidiyoruz dedi, ben peşinden gitmedigim için de beni yolun ortasında bırakıp gitti. Başka bir ülkedeyim, ağlaya ağlaya birkaç araca bindim, insanlar beni durdurup neyin var yardımcı olalım mı dediler, şarjım azdı, sonra aradı gelip beni olduğum yerden aldı. Ama ben artık böyle sinir harplerine, böyle çocukluklara sabretmeli miyim bilmiyorum.

Evet ağır konuştum ancak hep sabreden taraf ben olmak istemiyorum. Ve onu alttan aldığım, sevmediğim şeylere tahammül ettiğim çok şey de var. Sadece beni tahrik etmesine gelemiyorum.

Bu son olay ise ikimiz için de çok ağırdı, ve büyük ihtimalle bosanalim diye gelecek ve ben çok kırgınım ve de üzgünüm ve artık hayır bosanmayalim sinirle böyle kararlar almayalım demeye gücüm yok.

Genişletmek için tıkla...

kirmizi oje .!.:

Tek tek alıntılayamacağim, bütün mesajları okudum ve hepsine cevap vermeye çalışacağım.

Eşim namuslu, beni seven biri. Çok dürüst, ailesi ve akrabaları tarafından saygı duyulan mert biri. Kariyerime mesleğime saygılı, sirf kendimi gelistireyim diye kursuma işinin arasında götürüp getiren beni bekleyen biri. Ancak;

- kızgınlığı çok şiddetli, benim kızgın olmamı kabul edemeyen bir yapısı var. Ki ben de sivri biriyim, alttan almaya çalışsam da fikrimi açık net söylediğim için sorun yaşıyoruz.

- maddi açıdan bekarlığımda daha refah içindeydim. Eşimin kapasitesi güzel ama evde Freelancr çalışıyor ve bir şirkete girmeyi düşünmüyor, bu da onu azimsiz olarak görmeme sebep oluyor.

- Her şeyi çok erteliyor. Hayata dair kesin ve net planları çok yok. Onunla spontane yaşamak lazım ve benim bu durumda ona ayak uydurmaktan başka çarem çok yok.

- En ufak kavgamız bile saçma sapan büyüdüğü için bosanalim diyor ve hep benim cabalarimla sabrımla devam ediyoruz sonra da gözümün içine baka baka özurler diliyor.

Bugün ise beni başkasıyla alakalı bir konuda tartışıp ona sinirle davrandığım için sokak ortasında eve gidiyoruz dedi, ben peşinden gitmedigim için de beni yolun ortasında bırakıp gitti. Başka bir ülkedeyim, ağlaya ağlaya birkaç araca bindim, insanlar beni durdurup neyin var yardımcı olalım mı dediler, şarjım azdı, sonra aradı gelip beni olduğum yerden aldı. Ama ben artık böyle sinir harplerine, böyle çocukluklara sabretmeli miyim bilmiyorum.

Evet ağır konuştum ancak hep sabreden taraf ben olmak istemiyorum. Ve onu alttan aldığım, sevmediğim şeylere tahammül ettiğim çok şey de var. Sadece beni tahrik etmesine gelemiyorum.

Bu son olay ise ikimiz için de çok ağırdı, ve büyük ihtimalle bosanalim diye gelecek ve ben çok kırgınım ve de üzgünüm ve artık hayır bosanmayalim sinirle böyle kararlar almayalım demeye gücüm yok.

Genişletmek için tıkla...

kirmizi oje .!.:

Tek tek alıntılayamacağim, bütün mesajları okudum ve hepsine cevap vermeye çalışacağım.

Eşim namuslu, beni seven biri. Çok dürüst, ailesi ve akrabaları tarafından saygı duyulan mert biri. Kariyerime mesleğime saygılı, sirf kendimi gelistireyim diye kursuma işinin arasında götürüp getiren beni bekleyen biri. Ancak;

- kızgınlığı çok şiddetli, benim kızgın olmamı kabul edemeyen bir yapısı var. Ki ben de sivri biriyim, alttan almaya çalışsam da fikrimi açık net söylediğim için sorun yaşıyoruz.

- maddi açıdan bekarlığımda daha refah içindeydim. Eşimin kapasitesi güzel ama evde Freelancr çalışıyor ve bir şirkete girmeyi düşünmüyor, bu da onu azimsiz olarak görmeme sebep oluyor.

- Her şeyi çok erteliyor. Hayata dair kesin ve net planları çok yok. Onunla spontane yaşamak lazım ve benim bu durumda ona ayak uydurmaktan başka çarem çok yok.

- En ufak kavgamız bile saçma sapan büyüdüğü için bosanalim diyor ve hep benim cabalarimla sabrımla devam ediyoruz sonra da gözümün içine baka baka özurler diliyor.

Bugün ise beni başkasıyla alakalı bir konuda tartışıp ona sinirle davrandığım için sokak ortasında eve gidiyoruz dedi, ben peşinden gitmedigim için de beni yolun ortasında bırakıp gitti. Başka bir ülkedeyim, ağlaya ağlaya birkaç araca bindim, insanlar beni durdurup neyin var yardımcı olalım mı dediler, şarjım azdı, sonra aradı gelip beni olduğum yerden aldı. Ama ben artık böyle sinir harplerine, böyle çocukluklara sabretmeli miyim bilmiyorum.

Evet ağır konuştum ancak hep sabreden taraf ben olmak istemiyorum. Ve onu alttan aldığım, sevmediğim şeylere tahammül ettiğim çok şey de var. Sadece beni tahrik etmesine gelemiyorum.

Bu son olay ise ikimiz için de çok ağırdı, ve büyük ihtimalle bosanalim diye gelecek ve ben çok kırgınım ve de üzgünüm ve artık hayır bosanmayalim sinirle böyle kararlar almayalım demeye gücüm yok.

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Dert sahibi olup konu açmak istedim bir an. Bu ne güzel tane tane madde madde yazmaktır.

Emeğinizden öperim.

Boşandığınız şahıs için üzüldüm.

Burda bile böyle tane tane anlatan bir insani anlamamış olduğu için ağır sorunlu olması lazım.

Genişletmek için tıkla...

benneyanginlargordum .!.:

Habıre bosanalım diyen adamla, habıre bosanalım diyen adamı ikna etmekle gecmez omur. Gucunuz de tukenmıs

Genişletmek için tıkla...