Kizlar herkese merhaba. Ben 18 yasindayim 6 senedir yurtdisinda yasiyorum cocuklugum Turkiye'de gecti. Her sene yazin gidiyoruz ve dondugumde bitik bi halde donuyorum cok uzuluyorum hic istemiyorum donmeyi
2 gun once donduk 2 gundur olu gibiyim cok uzgunum
hic alisamadim buraya zaten. butun cevrem orda ordayken oyle mutluydum ki burda bilgisayarin basindan ayrilmiyorum faceden falan konusucak birilerini ariyorum surekli cunku cok yalnizim boguluyorum sanki
sevgilim de turkiyede istedigim zaman ulasamiyorum ona her dk mesajlasamiyoruz cok sık arayamiyoruz birbirimizi
Onca sene nasil dayandim bilmiyorum. Gecen sene geliyor aklima oyle kotu gecmisti ki hergun agliyordum bunaliyordum psikolojim alt ust olmustu. Yine oyle olmasindan korkuyorum kizlar aklimda bi fikir var ama annem hic sicak bakmiyor. Eylulde universiteye baslicam ailemden uzakta yurtta kalicam bu daha da kotu ama eger alisamazsam cok mutsuz olursam yatay gecisle Turkiye'de okumak istiyorum. Ama para konusu canimi sikiyor ailemin durumu pek ic acici degil orda masraflarimi okul parasini falan nasil karsilicam? Burda devlet yardimiyla okuyacaktim orda ne yapicam? Ya da diyorum acaba 2 sene dayansam mi. 3. sene zaten erasmusla Tr'de okuycam 4. sene de son senem cabuk gecer. Ne yapim sizce kizlar lutfen fikir verin. Tr'de okumak istememin tek sebebi psikolojimin daha cok bozulmamasi ve ailemin sorunlarindan uzaklasmak ama dogru bi secim olur mu egitim sistemine ayak uydurabilir miyim zorlanir miyim sizce?



