- 2 Şubat 2013
- 874
- 985
Merhabalar.. Burada hep ramazanda dert paylaşıyorum sanırım yine başlıyorum. 21 yaşındayım.
Babam 59 yaşında. Dün değil ondan önceki gün rahatsızlandı eve geldi. Bir ateş, üşüme,titreme, miden bulantısı. O gün dinlendi. Ertesi gün de öğlene kadar dinlendi sonra bugün gelemeyeceğim diye işi aradı gel dediler. Garson bu arada. Ben oturdum hüngür hüngür ağlamaya başladım. Hem bu yaşa geldi adam hala çalışıyor hem de hasta hasta işe gidiyor diye. Çok üzüldüm. Ben öğretmenlik okuyorum 3.sınıfım bitti. Babama sen bırak ramazanda ben çalışayım dedim izin vermedi. Çık işten ramazandan sonra tekrar başka yere girersin diyorum ama orada rahatım diyor. Baba dediğinin para getirmesi lazım diyor. Ama ramazanda izin bile kullandırmıcaklarmış. Olsun ben iş yapınca ayılıyorum kendime geliyorum diyor ama 2 gündür eve ruh gibi geliyor yorgunluktan, çok üzülüyorum. Anneme kalsa annem çok büyütüyorsun Allah korusun ölümcül hasta değil neler var insanlar 70 yaşında da çalışıyor diyor ama ben çok üzülüyorum bu duruma da.
Diğer derdime gelince. Ben tek çocuğum o yüzden evli ablam abim yok. Akrabalarımızda uzakta biraz. Bir de oğlunu kızını evlendiren kendi köşesine çekildi hep o yüzden ne ramazanda ne de bayramda çok gelen gidenimiz yok. Bayramda 2-3 tane yaşlı var çevremizde komşu onlara gidiyoruz sadece. Buna da üzülüyorum.
Annem asıl meselenin her şeyi çok kafama takmam olduğunu süylüyor. Yani mesela babam eve öyle bitkin hasta gelince bir de sigara da içiyor, hemen acaba kötü bir hastalığımı var, ya bugün iş yerinde bayılırsa diye düşünmeye başladım. Yani sürekli olumsuz şeylere odaklanıyorum. Hep en kötüsü başımıza gelirse ne olur diye düşünmeye başlıyorum ve olmuş gibi yaşamaya başlıyorum. Bu huylarımdan kurtulmam lazım farkındayım ama nasıl olacak bilmiyorum.
Babam 59 yaşında. Dün değil ondan önceki gün rahatsızlandı eve geldi. Bir ateş, üşüme,titreme, miden bulantısı. O gün dinlendi. Ertesi gün de öğlene kadar dinlendi sonra bugün gelemeyeceğim diye işi aradı gel dediler. Garson bu arada. Ben oturdum hüngür hüngür ağlamaya başladım. Hem bu yaşa geldi adam hala çalışıyor hem de hasta hasta işe gidiyor diye. Çok üzüldüm. Ben öğretmenlik okuyorum 3.sınıfım bitti. Babama sen bırak ramazanda ben çalışayım dedim izin vermedi. Çık işten ramazandan sonra tekrar başka yere girersin diyorum ama orada rahatım diyor. Baba dediğinin para getirmesi lazım diyor. Ama ramazanda izin bile kullandırmıcaklarmış. Olsun ben iş yapınca ayılıyorum kendime geliyorum diyor ama 2 gündür eve ruh gibi geliyor yorgunluktan, çok üzülüyorum. Anneme kalsa annem çok büyütüyorsun Allah korusun ölümcül hasta değil neler var insanlar 70 yaşında da çalışıyor diyor ama ben çok üzülüyorum bu duruma da.
Diğer derdime gelince. Ben tek çocuğum o yüzden evli ablam abim yok. Akrabalarımızda uzakta biraz. Bir de oğlunu kızını evlendiren kendi köşesine çekildi hep o yüzden ne ramazanda ne de bayramda çok gelen gidenimiz yok. Bayramda 2-3 tane yaşlı var çevremizde komşu onlara gidiyoruz sadece. Buna da üzülüyorum.
Annem asıl meselenin her şeyi çok kafama takmam olduğunu süylüyor. Yani mesela babam eve öyle bitkin hasta gelince bir de sigara da içiyor, hemen acaba kötü bir hastalığımı var, ya bugün iş yerinde bayılırsa diye düşünmeye başladım. Yani sürekli olumsuz şeylere odaklanıyorum. Hep en kötüsü başımıza gelirse ne olur diye düşünmeye başlıyorum ve olmuş gibi yaşamaya başlıyorum. Bu huylarımdan kurtulmam lazım farkındayım ama nasıl olacak bilmiyorum.