Biseyler değişmese de yazmak istedim

H

Hyuga hinata

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
14 Şubat 2017
626
392
Nerden başlasam bilmiyorum ama kendimi cok kötü hissediyorum..
Asagilik psikolojisi var sanirim
Kendimi cok degersiz hissediyorum.annemle aramiz bozuk ve annemi görünce bile sinirleniyorum. Ergenmisin demeyin lutfen çünkü annemi görünce hep aklima cocuk gibi gecistirmeye calismasi, bazi yalanlari, derdimi anlatirken gorunuste beni dinlemesi ve gecistirmesi, bi sey anlattigimda ben simdi napiyim demesi acayip canimi sıkıyor. Ha derdim bu mu hayir ama bbu da benim sanki bi okyanusta tek başıma oldugumu hissettiriyor. hersey bosuna sanki. kendimi hep biseyler yapmak zorunda gibi hissedi ama hicbirsey yapamiyorum. Babamla annem ayri surekli kendi sorunundan bahseder babamda. Annemle ayni evde yasiyoruz ama sadece sanki zorunluluk gibi. Hersey sahte gibi. :KK43: Güzel bi bölüm bile okusam boşuna. İntiharı dusunmuyor degilim. Kitap okumaya biseyler yapmaya calisiyorum ama degersizlik hissi gitmiyor. Biriyle konusmustum, ona aşık da oldum suan ayriyiz zaten ayrilmamiza de benim bu dusunceleri neden oldu. Kendimi iyice tükenmiş hissediyorum :KK43:
 
Sakin ol hemen yavaşta düşüncelerinibyere birak ve depresyondan çik...annemle neler yaşadim da canim annem diyorum konularimda var okuyabilirsin..bence sana rahat batmiş dertsiz başina dert ariyorsun...biraz değişiklik yap hayatinda kuaföre falan git bi kursa ya da kendini iyi hissedecek bi şeyler yap.
 
Intihari dusunecek kadar ciddiyse durum mutlaka uzman destek alin,bilirim bu degersizlik hissini bende yillarca boyle hissettim...ama sunu bil kim sana nasil hissettiriyor bilmiyorum ama gercekten kendin icin degerlisin,ozelsin...birilerinin senin icin ne dusundugunun onemi olmasin kimine gore iyisindir,kimine gore kotu...sen kendini nasil bilmek istiyorsan oyle olmaya calis...birilerinin sana bictigi degerle kendine degersizlik hissini yukleme.benden sana bir abla tavsiyesi hayatindaki en buyuk amacin kendi ayaklarinin uzerinde durabilmek olsun o zaman kimsenin sana verdigi deger yada degersizlikle ilgilenmiyeceksin,kendi kendine yettigin zaman bu cokda umrunda olmayacak
 
Şöyle düşün,kimin hayatında sorun yok ki?
Herkesin ya ailesiyle ya aşık olduğu kişiyle ya işiyle yada sağlığıyla ilgili problemi var. Demek ki senin ki de annen... Kişiliği öyleyse öyle kabul et onu bu yaştan sonra değiştiremezsin bunlar sana değer vermiyor anlamında değildir onun da kendine göre sorunları vardır belki hiç belli etmediği şeyler yatıyordue altında.
İntihar çözüm değil bu anlarda hayatında mutlu olduğun anları düşün,gelecekte mutlu olabileceğini düşün. İdeallerin olsun güzel bir okul okumaya hayatını ele almaya bak.
 
Güzel bir bölüm okusan boşuna değil. Senin yaşlarına dönsem güzel bir bölüm kazanmak için elimden geleni yapardım çünkü yıllar ilerledikçe bu sorunların + hayat mücadelesi başlayacak inan çok zor. Lütfen bunu bir düşün.
 
Teklab .!.:
Sakin ol hemen yavaşta düşüncelerinibyere birak ve depresyondan çik...annemle neler yaşadim da canim annem diyorum konularimda var okuyabilirsin..bence sana rahat batmiş dertsiz başina dert ariyorsun...biraz değişiklik yap hayatinda kuaföre falan git bi kursa ya da kendini iyi hissedecek bi şeyler yap.
Genişletmek için tıkla...
Rahat batmis değil ama kendimi bi cikmazda ve yalniz hissettim uzun zamandir. Begenilmemek ve degersiz hissetmekde cok agir geldi. İleriyi gorememek vs. Ruhumu daralttı.
 
yapa_yalniz .!.:
Intihari dusunecek kadar ciddiyse durum mutlaka uzman destek alin,bilirim bu degersizlik hissini bende yillarca boyle hissettim...ama sunu bil kim sana nasil hissettiriyor bilmiyorum ama gercekten kendin icin degerlisin,ozelsin...birilerinin senin icin ne dusundugunun onemi olmasin kimine gore iyisindir,kimine gore kotu...sen kendini nasil bilmek istiyorsan oyle olmaya calis...birilerinin sana bictigi degerle kendine degersizlik hissini yukleme.benden sana bir abla tavsiyesi hayatindaki en buyuk amacin kendi ayaklarinin uzerinde durabilmek olsun o zaman kimsenin sana verdigi deger yada degersizlikle ilgilenmiyeceksin,kendi kendine yettigin zaman bu cokda umrunda olmayacak
Genişletmek için tıkla...
Kendimi sürekli kötü hissettirecek şeyler dusunuyorum, ayrilmamiz baya etkiledi.. suan beni dusunmuyor ama ben deli gibi ona hala bagliyim onu dusunuyorum :KK43:
Hergun kendimi daha ileri tasiyacak seyleri dusunuyorum ama hep bi eksiklik oluyor icimde. Biri elestirecek diye korkuyoeum resmen ben kendimi acimasizca elestiriyorum. Dışarı cikip biraz insan icine karışmak ve insan iliskilerinde olgunlasmak istiyorum ama yapacagim bisey yok şuan hep evdeyim
 
brenda chenowith .!.:
Güzel bir bölüm okusan boşuna değil. Senin yaşlarına dönsem güzel bir bölüm kazanmak için elimden geleni yapardım çünkü yıllar ilerledikçe bu sorunların + hayat mücadelesi başlayacak inan çok zor. Lütfen bunu bir düşün.
Genişletmek için tıkla...
Az kaldi 2 yil sonra hayat mucadelesi basliyor. Benim sorunum da bu. O zaman ne yapicam bakalim. Suan kaygi yaratiyor bana
 
yesname .!.:
Şöyle düşün,kimin hayatında sorun yok ki?
Herkesin ya ailesiyle ya aşık olduğu kişiyle ya işiyle yada sağlığıyla ilgili problemi var. Demek ki senin ki de annen... Kişiliği öyleyse öyle kabul et onu bu yaştan sonra değiştiremezsin bunlar sana değer vermiyor anlamında değildir onun da kendine göre sorunları vardır belki hiç belli etmediği şeyler yatıyordue altında.
İntihar çözüm değil bu anlarda hayatında mutlu olduğun anları düşün,gelecekte mutlu olabileceğini düşün. İdeallerin olsun güzel bir okul okumaya hayatını ele almaya bak.
Genişletmek için tıkla...
Haklisin teşekkür ederim ama bazi zamanlar ve evde sürekli bu dusuncelere yogunlasmak, cevremde hic anlasacagim kisilerin olmamasi beni biraz üzüyor ve bu yillar cok boş geciyor. Emekli gibiyim 20 yasimda :KK43:
 
Şimdi ben çocukken çok hor görüldüm çevrem tarafından. (Ailem değil,arkadaşlar öğretmenler falan)
Aile yapımız çok değişiktir biZim.
Herkes ayrı telden çalar.
Anne baba ömürlerini kavga ile geçirmiş insanlar.
Bu kavgalar yüzünden ister istemez kendini kötü ve normal olmayan biri olarak hissettim ve öyle büyüdüm.
Kendimi güzel görmedim.
İnsanlarla iletişim kuramadım.
Ne bileyim tabiri caizse hep bir eziklik hissetim.
Taaaki işimi bulup ekmeğimi kazanana kadar.
Mesleğe başlayıp statü sahibi olunca özgüven yerine geldi.
Daha sosyal olabildim. Kendimi daha iyi hissedebildim.
Ama içimden o eziklik hissini hiç atamadım.
Misal eşimle tartışınca o kpmpleksli,özgüvensiz ezik halim geri dönüyor.
Bazen sanki herşey çok kötüymüş gibi geliyor.
Neden böyle ki diye düşünüyorum.
Halbuki şükredeceğim çok şey varken ben hep kötüyü alıp çıkarıyorum.
Anlayacağın geçmişte yaşananlar travmatik etki bırakıyor kişide. İnsanın içine işliyor bazı şeyler.
Atamıyorsun onları.
Bugün durup dururken geldi o "eziklik" hissi.
Sonra kendi kendime "ey trust topla kendini. Çok şükür bir çok şey eskiye göre çok daha iyi. Elindekilerin kıymetini bil dedim."
Geçiyor.
Arada geliyor.
Böyle yaşayıp gidiyorum.
Şükür de önemli tabi. Elindekilerin değerini bilmek.
 
trustno_1 .!.:
Şimdi ben çocukken çok hor görüldüm çevrem tarafından. (Ailem değil,arkadaşlar öğretmenler falan)
Aile yapımız çok değişiktir biZim.
Herkes ayrı telden çalar.
Anne baba ömürlerini kavga ile geçirmiş insanlar.
Bu kavgalar yüzünden ister istemez kendini kötü ve normal olmayan biri olarak hissettim ve öyle büyüdüm.
Kendimi güzel görmedim.
İnsanlarla iletişim kuramadım.
Ne bileyim tabiri caizse hep bir eziklik hissetim.
Taaaki işimi bulup ekmeğimi kazanana kadar.
Mesleğe başlayıp statü sahibi olunca özgüven yerine geldi.
Daha sosyal olabildim. Kendimi daha iyi hissedebildim.
Ama içimden o eziklik hissini hiç atamadım.
Misal eşimle tartışınca o kpmpleksli,özgüvensiz ezik halim geri dönüyor.
Bazen sanki herşey çok kötüymüş gibi geliyor.
Neden böyle ki diye düşünüyorum.
Halbuki şükredeceğim çok şey varken ben hep kötüyü alıp çıkarıyorum.
Anlayacağın geçmişte yaşananlar travmatik etki bırakıyor kişide. İnsanın içine işliyor bazı şeyler.
Atamıyorsun onları.
Bugün durup dururken geldi o "eziklik" hissi.
Sonra kendi kendime "ey trust topla kendini. Çok şükür bir çok şey eskiye göre çok daha iyi. Elindekilerin kıymetini bil dedim."
Geçiyor.
Arada geliyor.
Böyle yaşayıp gidiyorum.
Şükür de önemli tabi. Elindekilerin değerini bilmek.
Genişletmek için tıkla...
Cok Haklisin bende biraz önce kitap okurken bi anda sukrrettim. Anneme de kiziyorum ama onunda elinden gelen bu sanirim kendime olan ofkemi onda gorunce sinirimi ondan çıkarıyorum.
Benim ailemde seninki gibi. Ama cok şükür ya onlar olmasaydı. Ne yapacagimi bilmeyince böyle oldu. Bende ileride kaxanacagim statuyu bile yerine getiremem diye kaygılaniyorum.
Önümde bi örnek yok yol.gosyeren yok. Sadece oku meslegini eline al diyorlar.
Cok mu ilgi bekliyorum anlamiyorum :KK43:
 
Ne intihari be cocuk!!!
Boyle gucsuz insanlara hep kizmisimdir.hayirdir 10 cocukla ac sefilmi kaldin?
Sevgilinden ayrilmissin ne o ilk ciktiginla evlenecekmiydin hayatina baska insanlar girecek yine asik olacaksin..
Annesiyle sorun yasamayanmi var? Ayni evd eyasayipta kardesiyle babasiyla atismayanmi var napalim toplu katliyammi?
Anneye gore zaren buyumezssin hep cocuksun.send eanne olunca cocugunu hep cocuk goreceksin .
Annem hakliymis yasina daha var .
Otur dersine calis sacma sapan psikolojiden derhal cik.
Her insan degerlidir sen de degerlisin kendini degersiz gorup degersizlestirme
 
Hyuga hinata .!.:
Nerden başlasam bilmiyorum ama kendimi cok kötü hissediyorum..
Asagilik psikolojisi var sanirim
Kendimi cok degersiz hissediyorum.annemle aramiz bozuk ve annemi görünce bile sinirleniyorum. Ergenmisin demeyin lutfen çünkü annemi görünce hep aklima cocuk gibi gecistirmeye calismasi, bazi yalanlari, derdimi anlatirken gorunuste beni dinlemesi ve gecistirmesi, bi sey anlattigimda ben simdi napiyim demesi acayip canimi sıkıyor. Ha derdim bu mu hayir ama bbu da benim sanki bi okyanusta tek başıma oldugumu hissettiriyor. hersey bosuna sanki. kendimi hep biseyler yapmak zorunda gibi hissedi ama hicbirsey yapamiyorum. Babamla annem ayri surekli kendi sorunundan bahseder babamda. Annemle ayni evde yasiyoruz ama sadece sanki zorunluluk gibi. Hersey sahte gibi. :KK43: Güzel bi bölüm bile okusam boşuna. İntiharı dusunmuyor degilim. Kitap okumaya biseyler yapmaya calisiyorum ama degersizlik hissi gitmiyor. Biriyle konusmustum, ona aşık da oldum suan ayriyiz zaten ayrilmamiza de benim bu dusunceleri neden oldu. Kendimi iyice tükenmiş hissediyorum :KK43:
Genişletmek için tıkla...
o görmeye sinirlendiğin anneni olmasa öyle bi ararsın ki

kendi öz annemi yıkadım kefenledim üstüne de toprak attım.

ölmeye yer aramayın. nasıl olsa ölüceksin git yaşamana bak.

sevgilisinden ayrılmışmış.
 
Bence hemen bir uzmandan destek almalisiniz annenizle ilgili konuya gelince belkide sizi dinliyor.ama icinde bulundugunuz durumdan dolayi kafanizda kuruyor olabilirsiniz kendinizi mutlu edecek seyler bulun kurslara yazilin mesela eger gecmise donme sansim olsaydi mutlaka ama mutlaka okurdum.bir seyler basarmis oldugunuzu gordugunuz zaman degersizlik hissindende kurtulursunuz
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X