Anlatacak değl de beni anlayacak kimsenin olmadığını bildiğimden buraya yazıyorum. Belki uzun olur belki kısa bilemiyorum. Ama anlatmaya ihtiyacım var. Nerden başlayacağımı düşünüyorum da düşündeükçe ne çok şey yaşamışım diyorum. 6 aylık hamileyim ve 1.5 yaşında kızım var. Çok da sevdiğim ve sevildiğim bir eşim. Belki de şu hayattaki en büyük şanslarım. Babam kendimi bildiğimden beri hasta küçük yaşta menenjit geçirmiş. beynini etkilemiş sizin benim gibi düşünemez küçük bir çocuktan farksızdır. Böyle yazdım diye küçümsüyorum gibi olmasın anlamanız için yazıyorum. Babam babam gibi değil de kardeşim gibi oldu hep hayatımda bakıma muhtaç, ilgiye aç çok sevdiğim kardeşim gibi. Annem var annemde evlenene kadar çok iyiydim. hala da çok seviyorum ama en büyük hayal kırıklığım oldu diyebilirim. bir de kız kartdeşim var okuyor üni de gayet kendine bakan havalı kardeş olduğumuzu bilenler bağdaştıramaz ama kızım gibi oldu. hep öyleydi hayatımda. Küçük yaşımdan beri hep ailemin sorumluluğunu aldım. Annem çok hata yaptı. herkesin hayatını mahvetti yalanlarıyla borçlarıyla ama o zaman küçüktüm ve bilmiyordum. olduğumuz yerden onun yüzünden terk etmek zorunda kaldık. borçlarından dolayı babamın emekli ikramiyesini yedi 30 küsür milyar birikmiş 3 daire parasını yedi. ama ne yaptığını hala bilmiyoruz. Herkes bize sırt çevirdi. bizim suçumuz olmadığı halde bütün aileden veto vedik. Daha çok şey varda işte insanın aklına gelmiyor yada geliyor yazmaya utanıyorum. 2 yıllık üni okudum bende kyk kredisi çektirdi bana. paramızın olmadığından onun borçları yüzünden babamın maaşına el koymuşlardı ne zor günlerdi düşünüyorumda. hepsi geçti ama bende büyük yara bıraktı. şimdi o borcu kendisi ödüyor. ama tabi belli miktarını kapatmam gerekiyordu. düğünde takılan çeyreklerimi bozmak zorunda kaldım. 2 yıl bittikten sonra onun zoruyla eve destek olmak için işe girmek zorunda kaldım çünkü evde oturmam ona batıyordu. şu an kız kardeşime yaptığı gibi. ben çok içime kapanık vur ensesine ekmeği ağzından al denen tiplerdenim. sesim öyle kolay kolay çıkmaz. neyse 10 ay çalıştım aldığım paranın birazını kendime harcadıysam gerisini eve harcadım. yine gıkım çıkmadı. o esnada eşimle tanıştım. çok sevdik birbirimizi bir süre konuştuk aileler tanıştı. herşey çok güzel tabi. bütün masrafların hepsini kaynatam karşıladı nişan kına düğün aklınıza gelebilecek herşeyi ve hepsini ben nasıl istersem öyle yaptı. ki ben çok bişey istemedim ama yinede elinden geldiğince yaptı. Annem çok memnun tabi bu duruma çeyizimi babannem aldı. adan zye bu sırada evlenene kadar ben çalıştım ve yine paramın hepsini anneme yatırıyorum resmen çünkü para yetmiyor hep böyle gitti. düğüne 1 ay kala işten çıktım. burnumdan getirmeye devam etti çünkü ben gidiyorum ve para kaynağıda gidiyor. kardeşimde küçük yeni mezun oldu liseden yani o 1 ay ne kadar iyi olduysa bi o kadar kötü de oldu. O kadar üzülüyorum ki hala içim sindirmiyor bunları 9 icra dosyası var babamdan dolayı kimse yanaşamıyor. ve geçen ayda 8 milyarlık borcu benim adıma geldi. şok oldum üzüldüm daha diyor ki senin borcundur anlaşıldı ki annemin borcu ama benimde ismim var reddettim. halloldu ama ben tükendim. hep tek başınayım şu hayatta sığınacak kimsem yok. kızım doğdu bir gece hastanede kaldı benimle o bile zor geldi ona. 40ımı tek başıma çıkardım.o kadar zordu ki. yalnız kalmaya korkuyordum. hala da var o korku aşmaya çalışıyorum. çok şey yaşadım hep tek başınaydım. ir tas çorba getirenim yoktu. kardeşim desen havai 6 aylık hamileyim ve pis dağınık evde duramıyorum. ama ağrılarım başladı ve kızımın arkasından koşuyorum devamlı gelip bir nefes aldıranım yok ben demeden bir iş yapmaz yatağını toplamaz eşim de öyledir yardım etmeyi bilmez. Bıktım resmen onu yap bunu temizle yetişemiyorum artık. Bi gel hava alalım diyen yok para sıkıntımız var. borç ödüyoruz herkes gibi ben ne yapacağımı şaşırdım hayatın neresinden bakacağımı bulamıyorum artık. nefesim yetmiyor sanki herkese minnet duymaktan yoruldum.