- 6 Aralık 2018
- 6.693
- 15.592
- 248
Merhaba bayanlar başlıktan da anlaşılacağı üzere bu bir iç döküş biraz da sizlerden akıl almak için açılmış bir konu.
Sürekli kendi içinde iç hesaplaşma yaşayan biriyim öyle ki bu iç hesaplaşmalar yüzünden andan zevk bile alamaz hala geldim. Derdin ne peki derseniz anlatayım.
Tabiri caizse kendimi hiç bir baltaya sap olamamış hissediyorum. 26 yaşındayım. Sürekli kendimi başkalarıyla kıyaslıyorum. Ulan millet aldı yürüdü bi ben kaldım diyorum. Kendime yazık ettiğimi düşünüyorum. Nasıl olmalıydı bilmiyorum ama böyle olmamalıydı
Mesela geçmişe dönsem üniversite de çok daha farklı bi bölüm okurdum. Boşa okumuşum gibi hissediyorum. Yeni bir işe girdim çünkü eski sektörümden memnun değildim. Yine turizmdeyim ama farklı bir alan. Belki dedim yeni bir kariyer yapsrım falan ama çalıştığım departman hiç beklentimi karşılamadı. Geleceği var mı emin değilim :/ 26 yaşında olan biri hala gelecek kaygısı çeker mi ya? Ben çekiyorum.
Bir ilişkim var. Güzel de bir ilişki. Gerçekten çok düzgün bir insan. Çok mutluyum onla. Ama gel gelelim ki ben çocuğa layık hissedemiyorum kendimi mesleğinden ötürü. Ve bu yüzden huzursuzluk yaratıyorum. Ona belli etmemeye çalışsam da hissediyo haliyle. Ki bu konuyu konuştuk daha önce. Saçmalama ben seni sen olduğun için seviyorum dedi. Bir şey değil böyle giderse çocukta gerçekten beni kendine layık görmemeye başlayacak.
Yani özetle içinde bulunduğum bu depresif halden nasıl çıkıcam? Kendimi mutlu etmek,hayatımı,geleceğimi güzelleştirmek için ne yapmalıyım hiç bir fikrim yok.
Sürekli kendi içinde iç hesaplaşma yaşayan biriyim öyle ki bu iç hesaplaşmalar yüzünden andan zevk bile alamaz hala geldim. Derdin ne peki derseniz anlatayım.
Tabiri caizse kendimi hiç bir baltaya sap olamamış hissediyorum. 26 yaşındayım. Sürekli kendimi başkalarıyla kıyaslıyorum. Ulan millet aldı yürüdü bi ben kaldım diyorum. Kendime yazık ettiğimi düşünüyorum. Nasıl olmalıydı bilmiyorum ama böyle olmamalıydı
Mesela geçmişe dönsem üniversite de çok daha farklı bi bölüm okurdum. Boşa okumuşum gibi hissediyorum. Yeni bir işe girdim çünkü eski sektörümden memnun değildim. Yine turizmdeyim ama farklı bir alan. Belki dedim yeni bir kariyer yapsrım falan ama çalıştığım departman hiç beklentimi karşılamadı. Geleceği var mı emin değilim :/ 26 yaşında olan biri hala gelecek kaygısı çeker mi ya? Ben çekiyorum.
Bir ilişkim var. Güzel de bir ilişki. Gerçekten çok düzgün bir insan. Çok mutluyum onla. Ama gel gelelim ki ben çocuğa layık hissedemiyorum kendimi mesleğinden ötürü. Ve bu yüzden huzursuzluk yaratıyorum. Ona belli etmemeye çalışsam da hissediyo haliyle. Ki bu konuyu konuştuk daha önce. Saçmalama ben seni sen olduğun için seviyorum dedi. Bir şey değil böyle giderse çocukta gerçekten beni kendine layık görmemeye başlayacak.
Yani özetle içinde bulunduğum bu depresif halden nasıl çıkıcam? Kendimi mutlu etmek,hayatımı,geleceğimi güzelleştirmek için ne yapmalıyım hiç bir fikrim yok.