- 2 Ocak 2015
- 72
- 7
- 48
- 33
- Konu Sahibi birkupakahve
- #1
Merhabalar.. Aslinda derdim cok basit sorunun benden kaynaklandiginin da farkindayim. Sadece nasil asacagimi bilemedim.
Benim bir sevgilim var ve onu gercekten cok seviyorum. Tanistigimiz gun onun ne kadar cekici biri oldugunu dusunmustum, oldukca sogukkanli, oturakli, mantikli konusmalari ve tabii ki fiziksel ozellikleriyle beni kendisine cekmisti. Oyle cok cok yakisikli degil, hani gozunuzde brad pitt yaratmak istemiyorum ama tam da tipiniz bir adami karsinizda gorunce boyle bir hos olursunuz ya, oyle iste :) aslinda o, ciddi anlamda soguk bir insan. Ciddi anlamda sessiz, etrafinda sadece birkac arkadasi olan, ailesinden uzakta yasayan ve olaylar karsisinda asiri sogukkanli, hic uzulmeyen bir yapiya sahip ve dimdik duran birisi. Sanirim kendisine asik olmamin nedeni de bu oldu. Cunku ben de tam tersi asiri duygusal biriyim ve ne cektiysem bundan cektim. Bundan once ne zaman bir erkekle yakinlassam hayal kirikligina ugradim. Cok yakin dostlarimdan yedigim kaziklari unutmakla gecti omrum, bu yuzden her insana karsi guven problemi yasiyorum.
Onunla tanistigimizda da bu durumdaydim ve ben acikcasi ondan hoslaniyorken, onun beni hic umursamadigini dusunuyordum ve platonik ask yasadigimi saniyordum. Fakat isin rengi oyle degilmis. Ben ona sadece uzaktan bakacagimi dusunurken bir anda benimle sevgili olmak istedigini soyledi ve ben de tabii ki kabul ettim. Sevgili olunca daha da yakindan tanidim onu, o da beni tabii ki. Kendi hayatini kendisi kurmus ve tek basina belli bir duzen oturtmus biri oldugu icin ona cok fazla karismak istemedim. Ozgurlugunu kisitlarsam benden sogumasindan korktum hep o yuzden hep onu uzaktan seyrettim. Simdiye kadar beni kiracak hicbir sey yapmadi, ne istersem de yapti aslinda simdiye dek. cok guzel acik giyinmis bir kiz yanimizdan gecerken bile ne zaman ona baksam bana baktigini gordum, gozlerini benden ayirmaz hic boyle durumlarda. Bunu neden anlattin derseniz sunu soyleyecegim cunku:
Ben ona bir turlu guvenemiyorum... Yani beni aldatmasi vs falan degil, beni sevdigine bir turlu inanmiyorum. Neden bilmiyorum istedigi kadar soylesin, istedigi kadar guzel soz etsin bir turlu sevildigime inanmiyorum ve bir gun uzulmekten cok korkuyorum. Asiri kaygilarim var ve bunu bir turlu asamiyorum. Birkac kez bunu onunla konustum ve cok buyuk kavgalar da ettik, ama "ben sevgimi gosterebilen bir adam degilim ama bu seni sevmedigim anlamina gelmiyor" diye defalarca soyledi. Ama ben duzelemedim.
Sevilmedigim duygusunu nasil asabilecegimi ve nasil tam anlamiyla guvenebilecegimi bilmiyorum. Bu bana da zarar veriyor ve iliskimize de. Bir gun "olmuyor ya ben sevemiyorum seni yapamiyorum, gidiyorum ben" demesinden cok korkuyorum. Yaninda dogru duzgun sacmalayamiyorum. Bir arkadasim "ya o senin sevgilin etkilemeye calistigin bir adam degil o yuzden nasil canin istiyorsa oyle davran" demisti. Ama onun yaninda bir turlu kendim olamiyorum. Cok fazla kasiliyorum. O gulumsuyor, bir seyler anlatiyor ben de sadece hayran hayran ellerim ellerinde onu dinliyorum. Ki normalde ben de cok konusan etrafimdaki insanlari cok gulduren, girdigim ortamlarda cok cabuk ilgi odagi olan biriyim. Ama onun yaninda agzimi acamiyorum.
Onunla beni tanistiran ortak arkadasimiz, cok uzun suredir hayatinda biri olmadigini, ama olsun istedigini, kendisinden hoslanan birkac kadini vakti zamaninda istemedigini ama beni ona gosterdigi anda hemen benimle tanismak istedigini soyledi. Bosuna kuruntu yaptigimi da soyledi. Onu uzun suredir taniyan insanlar ortada bir gariplik olmadigini soyluyor. Ben de dusunuyorum, bu kuruntulara o degistigi icin kapilmadim. O hep boyle biriydi. Her zaman duygularini anlamada gucluk cektim. Tanidigim ilk gunden beri.
Aslinda daha 3 aydir cikiyoruz ve cidden tanismamizla sevgili oldugumuz sure arasi 2 hafta gibi kisacik bir zaman. Bu onu cok iyi tanimadigim anlamina geliyor farkindayim. zamanla alisacak miyim buna? Ben ona cok guzel seyler soylemekten, sevdigimi soylemekten cok hoslaniyorum ama ondan ayni seyleri duyamiyorum. Benimle cogu zaman sevgilisi degil normal bir arkadasi gibi konusuyor. Sonra da "ben sevdigimi belli edemem boyle bir yapim var napayim" diyor. Boyle olunca da normal birinden farkim yokmus gibi geliyor. Onun kendine ait olan o dunyasinda benim yerim yokmus gibi geliyor. Zamanla gececek mi bu his? ne yapmaliyim icimden geldigi gibi ona guzel seyler soylemeli miyim yoksa soylemem onu sıkıyor mudur ki? Kirilmamam icin mi acaba guzel tepki veriyor ki bunlara yoksa cidden hosuna gittigi icin mi?
Aramiza hep bir mesafe koyuyor gibi hissediyorum. O ise boyle bir sey olmadigini iddia ediyor. Ama oyle hissediyorum iste ne yapayim... Hatta bir gun kavga ederken isterse ayrilabilecegimizi, beni kirmamak icin bir seyleri zoraki yapmamasi gerektigini soyledim. Kesinlikle ayrilmak istemedigini ve benimle olmaktan mutlu oldugunu soyledi. Zaman istedi, ben de peki dedim. o anda onu boyle kabul etmeye karar verdim, ama gel zaman git zaman yine boyleyim.
Ben bunlari nasil asicam?
Benim bir sevgilim var ve onu gercekten cok seviyorum. Tanistigimiz gun onun ne kadar cekici biri oldugunu dusunmustum, oldukca sogukkanli, oturakli, mantikli konusmalari ve tabii ki fiziksel ozellikleriyle beni kendisine cekmisti. Oyle cok cok yakisikli degil, hani gozunuzde brad pitt yaratmak istemiyorum ama tam da tipiniz bir adami karsinizda gorunce boyle bir hos olursunuz ya, oyle iste :) aslinda o, ciddi anlamda soguk bir insan. Ciddi anlamda sessiz, etrafinda sadece birkac arkadasi olan, ailesinden uzakta yasayan ve olaylar karsisinda asiri sogukkanli, hic uzulmeyen bir yapiya sahip ve dimdik duran birisi. Sanirim kendisine asik olmamin nedeni de bu oldu. Cunku ben de tam tersi asiri duygusal biriyim ve ne cektiysem bundan cektim. Bundan once ne zaman bir erkekle yakinlassam hayal kirikligina ugradim. Cok yakin dostlarimdan yedigim kaziklari unutmakla gecti omrum, bu yuzden her insana karsi guven problemi yasiyorum.
Onunla tanistigimizda da bu durumdaydim ve ben acikcasi ondan hoslaniyorken, onun beni hic umursamadigini dusunuyordum ve platonik ask yasadigimi saniyordum. Fakat isin rengi oyle degilmis. Ben ona sadece uzaktan bakacagimi dusunurken bir anda benimle sevgili olmak istedigini soyledi ve ben de tabii ki kabul ettim. Sevgili olunca daha da yakindan tanidim onu, o da beni tabii ki. Kendi hayatini kendisi kurmus ve tek basina belli bir duzen oturtmus biri oldugu icin ona cok fazla karismak istemedim. Ozgurlugunu kisitlarsam benden sogumasindan korktum hep o yuzden hep onu uzaktan seyrettim. Simdiye kadar beni kiracak hicbir sey yapmadi, ne istersem de yapti aslinda simdiye dek. cok guzel acik giyinmis bir kiz yanimizdan gecerken bile ne zaman ona baksam bana baktigini gordum, gozlerini benden ayirmaz hic boyle durumlarda. Bunu neden anlattin derseniz sunu soyleyecegim cunku:
Ben ona bir turlu guvenemiyorum... Yani beni aldatmasi vs falan degil, beni sevdigine bir turlu inanmiyorum. Neden bilmiyorum istedigi kadar soylesin, istedigi kadar guzel soz etsin bir turlu sevildigime inanmiyorum ve bir gun uzulmekten cok korkuyorum. Asiri kaygilarim var ve bunu bir turlu asamiyorum. Birkac kez bunu onunla konustum ve cok buyuk kavgalar da ettik, ama "ben sevgimi gosterebilen bir adam degilim ama bu seni sevmedigim anlamina gelmiyor" diye defalarca soyledi. Ama ben duzelemedim.
Sevilmedigim duygusunu nasil asabilecegimi ve nasil tam anlamiyla guvenebilecegimi bilmiyorum. Bu bana da zarar veriyor ve iliskimize de. Bir gun "olmuyor ya ben sevemiyorum seni yapamiyorum, gidiyorum ben" demesinden cok korkuyorum. Yaninda dogru duzgun sacmalayamiyorum. Bir arkadasim "ya o senin sevgilin etkilemeye calistigin bir adam degil o yuzden nasil canin istiyorsa oyle davran" demisti. Ama onun yaninda bir turlu kendim olamiyorum. Cok fazla kasiliyorum. O gulumsuyor, bir seyler anlatiyor ben de sadece hayran hayran ellerim ellerinde onu dinliyorum. Ki normalde ben de cok konusan etrafimdaki insanlari cok gulduren, girdigim ortamlarda cok cabuk ilgi odagi olan biriyim. Ama onun yaninda agzimi acamiyorum.
Onunla beni tanistiran ortak arkadasimiz, cok uzun suredir hayatinda biri olmadigini, ama olsun istedigini, kendisinden hoslanan birkac kadini vakti zamaninda istemedigini ama beni ona gosterdigi anda hemen benimle tanismak istedigini soyledi. Bosuna kuruntu yaptigimi da soyledi. Onu uzun suredir taniyan insanlar ortada bir gariplik olmadigini soyluyor. Ben de dusunuyorum, bu kuruntulara o degistigi icin kapilmadim. O hep boyle biriydi. Her zaman duygularini anlamada gucluk cektim. Tanidigim ilk gunden beri.
Aslinda daha 3 aydir cikiyoruz ve cidden tanismamizla sevgili oldugumuz sure arasi 2 hafta gibi kisacik bir zaman. Bu onu cok iyi tanimadigim anlamina geliyor farkindayim. zamanla alisacak miyim buna? Ben ona cok guzel seyler soylemekten, sevdigimi soylemekten cok hoslaniyorum ama ondan ayni seyleri duyamiyorum. Benimle cogu zaman sevgilisi degil normal bir arkadasi gibi konusuyor. Sonra da "ben sevdigimi belli edemem boyle bir yapim var napayim" diyor. Boyle olunca da normal birinden farkim yokmus gibi geliyor. Onun kendine ait olan o dunyasinda benim yerim yokmus gibi geliyor. Zamanla gececek mi bu his? ne yapmaliyim icimden geldigi gibi ona guzel seyler soylemeli miyim yoksa soylemem onu sıkıyor mudur ki? Kirilmamam icin mi acaba guzel tepki veriyor ki bunlara yoksa cidden hosuna gittigi icin mi?
Aramiza hep bir mesafe koyuyor gibi hissediyorum. O ise boyle bir sey olmadigini iddia ediyor. Ama oyle hissediyorum iste ne yapayim... Hatta bir gun kavga ederken isterse ayrilabilecegimizi, beni kirmamak icin bir seyleri zoraki yapmamasi gerektigini soyledim. Kesinlikle ayrilmak istemedigini ve benimle olmaktan mutlu oldugunu soyledi. Zaman istedi, ben de peki dedim. o anda onu boyle kabul etmeye karar verdim, ama gel zaman git zaman yine boyleyim.
Ben bunlari nasil asicam?
cok uzuldum demek ki hakliymisim boyle devam edersem onu kaybedecegim duygusundan. Ama elimde degil...
