- 9 Nisan 2012
- 18
- 3
- 86
- 40
- Konu Sahibi neslihan841
- #1
Herkeze merhaba hamileliğimi sizin paylaşımlarınızı okuyarak geçirdim ve bana çok faydası oldu burdan hepinize teşekkür ediyorum..
doğum hikayeleri okuyup okuyup ağlardım kendi hikayemi nasıl yazacağımı düşünürdüm ve işte sonunda o güzel günü sizlerle paylaşmanın vakti geldi.
bebeğimin beklenen tarihi 6 şubattı o güne kadar hiç sancım vs bir şikayetim olmadı.o günde yoktu gerçi.akşam 4de kontrole gittik.açılma var ise suni sancıyla başlayacaktık yok ise bekleyecektik.ben hiç ağrı sancı hissetmediğim için hep eve geri döneceğimizi düşünmüş hiç heyecan yapmamıştım.nts den sonra muayenemde 3cm açılma olduğunu ve suni sancı ile doğuma başlayalım dedi doktorum. ben 9 ay boyunca hiç heyecanlanmamışım meğer.o lafı duyunca çok paniklemiştim.kendimi hazır hissedemedim.suni sancıdan korkuyordum. ve 2 kişi gireceğimiz odada sabah olduğunda 3kişi uyanma düşüncesi neler yaşayacağımın merakı ... bir iki gün daha bekleyemezmiyiz belki sancım başlar diye yatmak istemedim.tabi artık son gündü ve sağlığımızı riske sokmamak için kabul etmedi dooktor.sorumluluk senin kötü bişey olursa üzülmicekmisin dedi.cevap veremedim tabi.ama o an yatış yapmadım.eve geldim eşimi aradım işteydi.anlattım gidemicem ben dedim korkuyorum.2gün daha bekleyelim gibi bahaneler söylüyordum.eşimde itiraz etti tabi.sen git ben de geliyorum dedi.onu evde beklememi bile istemedi hatta.sonra kendimi olayın başladığı gerçeğine alıştırmaya çalıştım.ha bugun ha iki gün sonra..yarın sabah bebeğimle olmak var..beklemek daha çok strese sokar diye diye tamam dedim gidelim.annem ve görümcemle gittik.eşimde yetişti.yatışı yaptık.hemen suni sancı takıldı nts devam.saat 8 idi.gece 12ye kadar sancımın başlamasını açılma olmasını bekledik ama sancı hiç olmadı ve açılmada anca 4cm olmuştu.sonra doktor su kesesini patlattı ve ıkınmamı söyledi.pek başarılı olamadım.sonra kontrol ederken hemen sezeryana alalım bebek alnıyla geliyor dediğinde her yerim titremeye başladı.o saniyeden sonraları sanki kendimizi uzaktan izliyormuş gibiydim.hep normal olacağını düşünmüştüm.hazırlanın götürelim dedi ve bi baktım gidiyoruz.eşim ne zaman çıkarlar diye sordu bebek 20 anne 45dk sora dediler.aha dedim bebeğime kavuşmaya sadece 2o dk mı kaldı. bi baktım ameliyathanedeyiz herkes toplanmış bile ne çabuk.ben hala titriyorum.üşüdüm sandılar ama durduramadığım bir titremeydi.epidural istemedim çünkü panik atağım yüzünden ameliyatın heyecanıyla atak gelirse diye uyumak istedim.ve uyudum uyandım.kendime gelmeye başladığımda aklımda tabiki bir soru vardı bebeğim iyimi.çünkü hayatım boyunca ben sancı acısından değilde ya bana yada bebeğime birşey olursa korkusu yaşadım.iyi olduğumuzu öğrenince çok rahatlamıştım.sora beni odaya getirmişler sadece o kısmı hatırlamıyorum.oda da annem eşim görümcem kardeşim vardı.ağrım vardı heyecan vardı.bebeğim odada değildi.kardeşim bir espiri yaptı ama onu azarlamışım yalnız kalmak istiyorum dediğimi hatırlıyorum.sadece eşim kaldı.gördüm bebeğimiz dedi.çok tatlı.küveze aldılar.korkulcak bir şey yok ama(... ama lafını söylediğinde aklımdan bin tane varyasyon geçti.çöktüm sanki o an.)sırtı ve göğsünün bir kısmı koyu renkliymiş lekeler varmış.tetkikler bitince gelecekmiş.dedi.çok endişelendim.o ara doktor geldi bebeğim hakkında bilgi verdi.dev nevüs dedikleri bir şey.bir tane de damar beni var.hafif kanama yapıyor şu an çıkaramıcaz ama çok aktif sağlıklı bir bebek dedi.korkacak bi durum değil dedi.üzme kendinii sütün etkilenmesin dedi.elimdemi sanki nasıl bir şeydi neyi vardı.endişe içinde geçen 4saat sonunda bebeğimi getirdiler.4kilo doğmuştu bu yüzden minicikti diyemem ama minikti.onu görünce söleyebildiğim şey merhaba oldu.hemen emzirmeye başladım.o kadar tatlı olacağını düşünmemiştim.herşeyden habersiz emmeye başladı.doktorlar gelip gitti beni kontrol ediyorlar bir yandan bebeğimin durumu hakkında yorum yapıyorlar.hiç biri bu kadar büyük bir doğum lekesi görmemiş bu kadar çok ben görmemiş.sağlam bi açıklama yapamadılar.ben çok üzülüyorum.ağlayamadım bile.sağlığı yerinde olsunda demekten başka çare yok tabi.sabaha kadar bebeğimizle vakit geçirdik.uyuyamadım.babasının kucağında uyuklamsını seyrettim hep.onu izledim.ve derken çıkış günü geldi evimize geldik.5ay geçti bile.çok uslu sakin bir bebek maşallah.ve inşallah vücudundaki leke ve ben geçecek takip ediyorz kontrole gidip geliyoruz.şu an için sağlığına etkisi yok.sölenen tek şey kanser riski 5 kat fazlaymış.2-3 yaşına kadar geçmesi ihtimali varmış en azından bunu biliyoruz ihtimal olsa da..5 ay içinde kanama bitti rengi biraz açıldı.umarım tamamı geçer. dualarınızı bekliyorum...
doğum hikayeleri okuyup okuyup ağlardım kendi hikayemi nasıl yazacağımı düşünürdüm ve işte sonunda o güzel günü sizlerle paylaşmanın vakti geldi.
bebeğimin beklenen tarihi 6 şubattı o güne kadar hiç sancım vs bir şikayetim olmadı.o günde yoktu gerçi.akşam 4de kontrole gittik.açılma var ise suni sancıyla başlayacaktık yok ise bekleyecektik.ben hiç ağrı sancı hissetmediğim için hep eve geri döneceğimizi düşünmüş hiç heyecan yapmamıştım.nts den sonra muayenemde 3cm açılma olduğunu ve suni sancı ile doğuma başlayalım dedi doktorum. ben 9 ay boyunca hiç heyecanlanmamışım meğer.o lafı duyunca çok paniklemiştim.kendimi hazır hissedemedim.suni sancıdan korkuyordum. ve 2 kişi gireceğimiz odada sabah olduğunda 3kişi uyanma düşüncesi neler yaşayacağımın merakı ... bir iki gün daha bekleyemezmiyiz belki sancım başlar diye yatmak istemedim.tabi artık son gündü ve sağlığımızı riske sokmamak için kabul etmedi dooktor.sorumluluk senin kötü bişey olursa üzülmicekmisin dedi.cevap veremedim tabi.ama o an yatış yapmadım.eve geldim eşimi aradım işteydi.anlattım gidemicem ben dedim korkuyorum.2gün daha bekleyelim gibi bahaneler söylüyordum.eşimde itiraz etti tabi.sen git ben de geliyorum dedi.onu evde beklememi bile istemedi hatta.sonra kendimi olayın başladığı gerçeğine alıştırmaya çalıştım.ha bugun ha iki gün sonra..yarın sabah bebeğimle olmak var..beklemek daha çok strese sokar diye diye tamam dedim gidelim.annem ve görümcemle gittik.eşimde yetişti.yatışı yaptık.hemen suni sancı takıldı nts devam.saat 8 idi.gece 12ye kadar sancımın başlamasını açılma olmasını bekledik ama sancı hiç olmadı ve açılmada anca 4cm olmuştu.sonra doktor su kesesini patlattı ve ıkınmamı söyledi.pek başarılı olamadım.sonra kontrol ederken hemen sezeryana alalım bebek alnıyla geliyor dediğinde her yerim titremeye başladı.o saniyeden sonraları sanki kendimizi uzaktan izliyormuş gibiydim.hep normal olacağını düşünmüştüm.hazırlanın götürelim dedi ve bi baktım gidiyoruz.eşim ne zaman çıkarlar diye sordu bebek 20 anne 45dk sora dediler.aha dedim bebeğime kavuşmaya sadece 2o dk mı kaldı. bi baktım ameliyathanedeyiz herkes toplanmış bile ne çabuk.ben hala titriyorum.üşüdüm sandılar ama durduramadığım bir titremeydi.epidural istemedim çünkü panik atağım yüzünden ameliyatın heyecanıyla atak gelirse diye uyumak istedim.ve uyudum uyandım.kendime gelmeye başladığımda aklımda tabiki bir soru vardı bebeğim iyimi.çünkü hayatım boyunca ben sancı acısından değilde ya bana yada bebeğime birşey olursa korkusu yaşadım.iyi olduğumuzu öğrenince çok rahatlamıştım.sora beni odaya getirmişler sadece o kısmı hatırlamıyorum.oda da annem eşim görümcem kardeşim vardı.ağrım vardı heyecan vardı.bebeğim odada değildi.kardeşim bir espiri yaptı ama onu azarlamışım yalnız kalmak istiyorum dediğimi hatırlıyorum.sadece eşim kaldı.gördüm bebeğimiz dedi.çok tatlı.küveze aldılar.korkulcak bir şey yok ama(... ama lafını söylediğinde aklımdan bin tane varyasyon geçti.çöktüm sanki o an.)sırtı ve göğsünün bir kısmı koyu renkliymiş lekeler varmış.tetkikler bitince gelecekmiş.dedi.çok endişelendim.o ara doktor geldi bebeğim hakkında bilgi verdi.dev nevüs dedikleri bir şey.bir tane de damar beni var.hafif kanama yapıyor şu an çıkaramıcaz ama çok aktif sağlıklı bir bebek dedi.korkacak bi durum değil dedi.üzme kendinii sütün etkilenmesin dedi.elimdemi sanki nasıl bir şeydi neyi vardı.endişe içinde geçen 4saat sonunda bebeğimi getirdiler.4kilo doğmuştu bu yüzden minicikti diyemem ama minikti.onu görünce söleyebildiğim şey merhaba oldu.hemen emzirmeye başladım.o kadar tatlı olacağını düşünmemiştim.herşeyden habersiz emmeye başladı.doktorlar gelip gitti beni kontrol ediyorlar bir yandan bebeğimin durumu hakkında yorum yapıyorlar.hiç biri bu kadar büyük bir doğum lekesi görmemiş bu kadar çok ben görmemiş.sağlam bi açıklama yapamadılar.ben çok üzülüyorum.ağlayamadım bile.sağlığı yerinde olsunda demekten başka çare yok tabi.sabaha kadar bebeğimizle vakit geçirdik.uyuyamadım.babasının kucağında uyuklamsını seyrettim hep.onu izledim.ve derken çıkış günü geldi evimize geldik.5ay geçti bile.çok uslu sakin bir bebek maşallah.ve inşallah vücudundaki leke ve ben geçecek takip ediyorz kontrole gidip geliyoruz.şu an için sağlığına etkisi yok.sölenen tek şey kanser riski 5 kat fazlaymış.2-3 yaşına kadar geçmesi ihtimali varmış en azından bunu biliyoruz ihtimal olsa da..5 ay içinde kanama bitti rengi biraz açıldı.umarım tamamı geçer. dualarınızı bekliyorum...
