çok yazdım buraya belki çare olur. Umutlu bir haber duyarım diye ama maalesef olmadı .20 hafta kontrole gittiğimde bebeğimin gelişemediğini 3-4 hafta gerilik olduğunu öğrendik tabi ki tam bir yıkımdı o güne kadar sapasağlam gelişimi normal olan bebeğimin gelişiminin gerilemesi bizi çok üzmüştü . Direk eğitim araştırma hastanesine yönlendirildik perinatolıg bakacaktı .ama ah sıra gelseydi tabi 10 gün sonrasına randevu verildi . O stresi düşünebiliyormusunuz? 10 gün 20 yıl gibi geçti. Bu sırada biz bir sürü doktora gittik hepsi aynı şeyleri söyledi hemen hemen yarına çıkmaz diyen bile oldu . Uzak şehirlere gittik özel perinatoloğa gittik o da kromozomal bir bozukluk yada kan pıhtılaşması olabileceğini söyledi ve her iki damarda direnç oluşmaya başlamış .10 günlük süreç bitti doktora gittik bebeğin organ taraması yapıldı herşeyi normaldi amniyosentez yapalım dediler suyum az olduğu için ve ne olursa olsun aldırmayı sonlandırmayı düşünmediğimiz için yaptırmadım .her hafta doppler ve kontrole gel dedi. Yaşayabilir veya anne karnında ölebilir dedi. Bir hafta sonra kontrole gittin sanki o doktor rapora yazmamış gibi kabul etmedi bağırdı çağırdı Allah a havale ediyorum .bana 1 ay sonraya sıra verdi . Tabi o sırada kahrolası 11 günlük bayram tatili girdi . Benim bu süreçte tansiyonum yükseldi elim ayağım şişmeye başladı yavruma birsey olacak diye çok korktum . İki günde bir acile gidiyordum suyumun bittiğini söylediler ciğer geliştirici iğne vurdular 24 haftalık 300 grbebeğimi sezeryanle almayı teklif ettiler .300 grlık bebek Yaşar mı diyorum çok az ihtimal diyorlar niye alıyorsunuz diyorum sana zarar vermeye başlayabilir dediler kabul etmedim herşeyi göze olarak hastaneden çıktım . 26 haftalık iken doktora geldik 5-6 haftalık fark oluştuğunu kalbinin durduğunu öğrendik o anı anlatamam tarifi imkansız.. acil yatış verildi ve ben 14 Eylül 05:45 te normal Doğumla meleğimi dünyaya getirdim. Kordon dolanmış tam 5 kere ah yavrum benim..uzaktan gördüm saçları vardı çok küçüktü..o gün babası defnetti. Bir gün hastanede kaldım hissizleştim şoktamıydım bilmiyorum .yavrumdan asla vazgeçmemiştim takdiri ilahi veren O alan O .insanın inancı olmasa kaldırılacak bir durum değil . Yen'i Yen'i kendime geliyorum herseye ağlıyorum herşey her hareket bana yavrumu hatırlatıyor. İsyan etmiyorum ama hep ağlamak istiyorum hep.Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın . Hangi yaşta olursa olsun acı hep aynı..hakkınızı helal edin bazen eşimize bile anlatamadığınızı yazarak anlatıyoruz bende buraya yazdım .beni ancak sizin gibi cennete meleklerini göndermiş anneler anlar. Rabbim hepimize sağlıklı hayırlı evlatlar nasip etsin hoşçakalın