- 18 Mayıs 2012
- 3.721
- 3.113
- Konu Sahibi KisaSamsun
- #1
4,5 yıllık evliydim, şuan boşanıyorum, çocuk yok, davamız çekişmeli.
Ve ben sırf inadına onu maddi zarara uğratmak istiyorum. 4,5 yılın birikmişliğiyle. Bu düşünce ne kadar doğru, onu duymak istiyorum?
Onun için evliliğimizi bi anlatayım..
19 yaşındaydım, çok aşıktım, okuyordum. Sevdiğim 600 km uzaktaydı, net üzerinden tanışmıştık. Aileme söyledim görüşmemi istemediler en azından azalt dediler ama ben yapamadım, çok aşıktım. Bi delilik yaptım okulumu bırakıp ona kaçtım. 600 km uzağa.
Evliliğimizin ilk ayında şiddet başladı. Ondan çok kötü dayaklar yedim, 2 kez burnum kanadı, vücudumdan morluklar eksik olmazdı o derece. Sonra dayanamadım aileme söyledim. Ayrılmamı istediler, arkandayız dediler. Ama sonra eşim pişman oldu çok, yalvardı, yakardı. Çok aşığım ya dayanamadım şans verdim. Eşimin olduğu şehre döndüm yine. Bir süre iyi oldu ama yine şiddet devam etti. Çaresiz kaldım, ayrılamadım. Çünkü onun dışında sürekli benimle ilgilenen, çok aşık biriydi. Ailemin çok faydası oldu bu süreçte. Bu arada onun ailesi var ama yok gibi bir şey. Süs aile diyelim. Anne babası ayrı.
Bir yıldan sonra şiddet azaldı. Kavga sürelerimiz bazen arttı bazen azaldı. Çok rezillikler yaşadık. Kavga ettiğimizde şiddet hep baş roldeydi. Bu sefer bende ona karşılık verirdim kendimi korumak için. Birbirimize girerdik kısaca. Tabi en çok zararı gören bendim. Böyle böyle yıllar geçti. Aşıkken çok aşık, kavga ederken iki düşman olarak bi evlilik yaşadık.
Geçen yıl bu zamanlar biz ayrıydık. O sırada eşimin eve bi kadın aldığını öğrendim. Birlikte oturmuş sohbet ediyorlarmış. Komşum söylemişti. Ben arayınca önce yalan söyledi, sonra bildiğimi söyleyince telefonu kapatıp evden koşarak çıkmışlar. Sonra hesabını sordum, arkadaşının sevgilisi olduğunu, uçakla geldiğini, havaalanından onu kendisinin aldığını, arkadaşının da yolda olduğunu söyledi. Ama ne arkadşını aradı ne bir şey bende pek kurcalamadım zaten.
(Bu arada bunun konusunu açmıştım aylar önce eski üyeliğimle bu konu tanıdık gelecektir bazı arkadaşlara, o üye benim. Nickimi yazmayın lütfen eşim o üyeliği biliyordu. Hatta boşanalım ama arada bi görüşelim diye bi konumda vardı. Bahsi geçen o eş.)
Bu olay üzerine yani olayı öğrendikten sonra bi hışımla dava açtım. Eşim sonra geldi açıklama yaptı, özürler diledi. Her şeyi yaparım senin için dedi. Bana güven dedi.
Zaten ayrılmak isteyen eşimdi. Bir hafta boyunca benden boşanmak istediğini söyleyip duruyordu. Gidelim imza atalım veriyim sana 15-20 bin herkes yoluna dedi bana. Ben kabul etmedim biraz kafa dinleyelim acele ediyosun dedim. Sonra ayrıyken yukardaki olay yaşandı.
Eşime güvenim sarsıldığı ve hala salak gibi onu sevdiğim için. Evi üzerimize ortak yaparsak geri dönerim dedim. Yaptık sonra geri döndüm. Ve yine kavgalar ettik. Artık karşımdaki adam değişmişti. Belki artık benimde psikolojim bozulmuştu.
Ev savaş alanına dönerdi, mutfaktan bıçak alması benim bi hışımla komşuya kaçmam, boğazımı sıkması. Ayrı zamanlarda yaşanan olaylar.
Sonra tekrar ayrılık aşamasına geldik. Bana bu sefer arabayı al boşanalım demeye başladı :)
Ben yine kabul etmedim. Biraz ayrı kalalım düşünelim dedim, memlekete geldim. Onun üzerine dava açmış anlaşmalı, benim haberim yok. Bende çekişmeliye çevirdim.
Atladığım çok şey vardır. Çünkü dolu dolu bi 4,5 yıl oldu. Yaşanmayan kalmadı. En mutlu anlardan en mutsuz anlara.
Bi olayı daha anlatıcam. 3 yıl önce biz yine kavgalar falan ben memlekete dönmüştüm. O ara eşimin annesinin evi satılacaktı. 90 bin falan. Biz o eve güvenerek kredi çekip ev almıştık, sevdiğimiz semtten. (Bizim evim şu anki değeri 140 bin, biz 90a aldık) Ben eşime sürekli ev satılınca evin borcunu kapayıp, evi annesine verip , kendimize küçük bi araba alalım derdim. Ama eşim iyi bi araba isterdi.
Neyse biz ayrıyken ev satıldı. Eşim kendine 55 bin değerinde araba almış. Anneside biz ayrılırız falan diye kendi üzerine yapmış. Evin 10 yıllık kredi borcu duruyor tabi, nasılsa evi alamaz diye düşündü sanırım. O kadın hep isterdi bizim boşanmamızı bu arada.
Anlatmak istediğim bi yandan diyorum ilahi adalet bu? Benim onların parasında gözüm olmadığı halde, bugün bi şekilde o evin yarısı bende.
Arkadaşlar 4,5 yıl maddi sıkıntının dibini yaşadık bu arada. Sürekli borç ödedik. Üstüme başıma , evime bir şey almazdım. Hep indirimden takılırdım. Allah var eşim olmadığı halde sakınmazdı , istediğini al, ben öderim bi şekilde derdi. Ama ben almazdım. Düşüncesiz biri değildim yani.
Bu aralar eşim benim canımı çok yakıcak şeyler yaptı, yapıyor. Onlara hiç girmiyim çünkü konu çok uzadı. Benim sadece intikam duydum var şu anda. Büyük bi hıncım var ona karşı. Tek intikam noktam mahkeme.. Ben evin yarısını alsam kötü mü olurum? Nafaka alıcam inadına, saçma mı olur?
Bu evlilik için çok emekler verdim. İlla ki benim de hatalarım olmuştur. Ben eşimi tahmin edemeyeceğiniz kadar çok sevdim. Onunla yaşlanmak istedim ama şu anki durumum bu. İçler acısı. Hırsım da bundan zaten..
Çok uzattım okuyup yardımcı olanlara şimdiden teşekkürler. Lütfen bana bi akıl :)
Ve ben sırf inadına onu maddi zarara uğratmak istiyorum. 4,5 yılın birikmişliğiyle. Bu düşünce ne kadar doğru, onu duymak istiyorum?
Onun için evliliğimizi bi anlatayım..
19 yaşındaydım, çok aşıktım, okuyordum. Sevdiğim 600 km uzaktaydı, net üzerinden tanışmıştık. Aileme söyledim görüşmemi istemediler en azından azalt dediler ama ben yapamadım, çok aşıktım. Bi delilik yaptım okulumu bırakıp ona kaçtım. 600 km uzağa.
Evliliğimizin ilk ayında şiddet başladı. Ondan çok kötü dayaklar yedim, 2 kez burnum kanadı, vücudumdan morluklar eksik olmazdı o derece. Sonra dayanamadım aileme söyledim. Ayrılmamı istediler, arkandayız dediler. Ama sonra eşim pişman oldu çok, yalvardı, yakardı. Çok aşığım ya dayanamadım şans verdim. Eşimin olduğu şehre döndüm yine. Bir süre iyi oldu ama yine şiddet devam etti. Çaresiz kaldım, ayrılamadım. Çünkü onun dışında sürekli benimle ilgilenen, çok aşık biriydi. Ailemin çok faydası oldu bu süreçte. Bu arada onun ailesi var ama yok gibi bir şey. Süs aile diyelim. Anne babası ayrı.
Bir yıldan sonra şiddet azaldı. Kavga sürelerimiz bazen arttı bazen azaldı. Çok rezillikler yaşadık. Kavga ettiğimizde şiddet hep baş roldeydi. Bu sefer bende ona karşılık verirdim kendimi korumak için. Birbirimize girerdik kısaca. Tabi en çok zararı gören bendim. Böyle böyle yıllar geçti. Aşıkken çok aşık, kavga ederken iki düşman olarak bi evlilik yaşadık.
Geçen yıl bu zamanlar biz ayrıydık. O sırada eşimin eve bi kadın aldığını öğrendim. Birlikte oturmuş sohbet ediyorlarmış. Komşum söylemişti. Ben arayınca önce yalan söyledi, sonra bildiğimi söyleyince telefonu kapatıp evden koşarak çıkmışlar. Sonra hesabını sordum, arkadaşının sevgilisi olduğunu, uçakla geldiğini, havaalanından onu kendisinin aldığını, arkadaşının da yolda olduğunu söyledi. Ama ne arkadşını aradı ne bir şey bende pek kurcalamadım zaten.
(Bu arada bunun konusunu açmıştım aylar önce eski üyeliğimle bu konu tanıdık gelecektir bazı arkadaşlara, o üye benim. Nickimi yazmayın lütfen eşim o üyeliği biliyordu. Hatta boşanalım ama arada bi görüşelim diye bi konumda vardı. Bahsi geçen o eş.)
Bu olay üzerine yani olayı öğrendikten sonra bi hışımla dava açtım. Eşim sonra geldi açıklama yaptı, özürler diledi. Her şeyi yaparım senin için dedi. Bana güven dedi.
Zaten ayrılmak isteyen eşimdi. Bir hafta boyunca benden boşanmak istediğini söyleyip duruyordu. Gidelim imza atalım veriyim sana 15-20 bin herkes yoluna dedi bana. Ben kabul etmedim biraz kafa dinleyelim acele ediyosun dedim. Sonra ayrıyken yukardaki olay yaşandı.
Eşime güvenim sarsıldığı ve hala salak gibi onu sevdiğim için. Evi üzerimize ortak yaparsak geri dönerim dedim. Yaptık sonra geri döndüm. Ve yine kavgalar ettik. Artık karşımdaki adam değişmişti. Belki artık benimde psikolojim bozulmuştu.
Ev savaş alanına dönerdi, mutfaktan bıçak alması benim bi hışımla komşuya kaçmam, boğazımı sıkması. Ayrı zamanlarda yaşanan olaylar.
Sonra tekrar ayrılık aşamasına geldik. Bana bu sefer arabayı al boşanalım demeye başladı :)
Ben yine kabul etmedim. Biraz ayrı kalalım düşünelim dedim, memlekete geldim. Onun üzerine dava açmış anlaşmalı, benim haberim yok. Bende çekişmeliye çevirdim.
Atladığım çok şey vardır. Çünkü dolu dolu bi 4,5 yıl oldu. Yaşanmayan kalmadı. En mutlu anlardan en mutsuz anlara.
Bi olayı daha anlatıcam. 3 yıl önce biz yine kavgalar falan ben memlekete dönmüştüm. O ara eşimin annesinin evi satılacaktı. 90 bin falan. Biz o eve güvenerek kredi çekip ev almıştık, sevdiğimiz semtten. (Bizim evim şu anki değeri 140 bin, biz 90a aldık) Ben eşime sürekli ev satılınca evin borcunu kapayıp, evi annesine verip , kendimize küçük bi araba alalım derdim. Ama eşim iyi bi araba isterdi.
Neyse biz ayrıyken ev satıldı. Eşim kendine 55 bin değerinde araba almış. Anneside biz ayrılırız falan diye kendi üzerine yapmış. Evin 10 yıllık kredi borcu duruyor tabi, nasılsa evi alamaz diye düşündü sanırım. O kadın hep isterdi bizim boşanmamızı bu arada.
Anlatmak istediğim bi yandan diyorum ilahi adalet bu? Benim onların parasında gözüm olmadığı halde, bugün bi şekilde o evin yarısı bende.
Arkadaşlar 4,5 yıl maddi sıkıntının dibini yaşadık bu arada. Sürekli borç ödedik. Üstüme başıma , evime bir şey almazdım. Hep indirimden takılırdım. Allah var eşim olmadığı halde sakınmazdı , istediğini al, ben öderim bi şekilde derdi. Ama ben almazdım. Düşüncesiz biri değildim yani.
Bu aralar eşim benim canımı çok yakıcak şeyler yaptı, yapıyor. Onlara hiç girmiyim çünkü konu çok uzadı. Benim sadece intikam duydum var şu anda. Büyük bi hıncım var ona karşı. Tek intikam noktam mahkeme.. Ben evin yarısını alsam kötü mü olurum? Nafaka alıcam inadına, saçma mı olur?
Bu evlilik için çok emekler verdim. İlla ki benim de hatalarım olmuştur. Ben eşimi tahmin edemeyeceğiniz kadar çok sevdim. Onunla yaşlanmak istedim ama şu anki durumum bu. İçler acısı. Hırsım da bundan zaten..
Çok uzattım okuyup yardımcı olanlara şimdiden teşekkürler. Lütfen bana bi akıl :)
