- 13 Ekim 2017
- 48
- 47
-
- Konu Sahibi eylul_hazan
- #1
Herkese merhaba,
konuyu uzatmadan yazmayı pek beceremiyorum ama elimden geldikçe uzatmadan derdimi anlatmak istiyorum.
Ben 30uma yeni girmiş avrupa’da yaşıyorum. Bir buçuk yıldan fazla oluyor mezun olalı ve sonra hemen işe başladım. Tam mezun olucam dönemler bi ilişkim başladı. o kişiyile önceden tanışıklığımız vardı ve o mezun olucağım dönemler yolumuz kesişti ve bi şekilde bişeyler yaşamaya başladık.
Zamman içinde ilişki ilerledi ve ben onu çok sevdim güvendim tek kusuru kararsız olmasaydı. bu zamanla sorun oldu ve aramız bozulsana her seferinde bi kaç gün içinde tekrar barıştık. Beni kayıp etme korkusu olduğunu ve artık aileler tanışsın ve artık evliliğe adım atalım dedi. Aileler tanıştı kaynaştı ve bir kaç ay sonra surpriz yapıp tek taş yüzük verdi. Ben bulutların üzerindeyim tabi çok mutluydum.
O olaydan bir kaç ay sonra birden “ben emin değilim, korkuyorum evlilikten duygularımı çözemiyorum. bi yanım seni istiyor bi yanım korkuyor dedi”. ve bitirdi ilişkiyi. Ben çok perişan oldum tabi. onun kararsızlığı beni çok kırardı ama hani hepimizin kusurları var ve insan sevince o kişinin zayıf yönlerini görmezden gelebiliyor. daha önceki ayrılıklarımıza dayanarak bi kaç güne barışırız dedim.
En son yüzüze görüşmemizden sonra bir açık kapı bırakmıştı ve ben 5 ay boyunca o açık bıraktığı kapı yüzünden küçükte olsa döner diye bi umudum vardı. bir yandanda umudum tükeniyordu zaman geçtikçe ve ruhen çok çöktüm. 5 ay boyunca uyku ve yemek düzenin tamamen bozuldu. okadar kilo verdim ki gören herkes şaşırıyor ne oldu sana diyorlar. Bi hafta önce öğrendim ki adam daha benden ayrılır ayrılmaz bi ay içinde başka biriyle beraber olmuş bile.
Bütün bunlardan sonra bunca süre ona inandım güvendim için kendimi ezik ve salak hissetim. Benim kafamda o iyi kalpli güvenilir bir insandı ama o güvendiğim inandım insan hiç yokmuş ki.
piskolojik olarak çok çöktüm ama artık iyileşmek istiyorum. Bir buçuk aydır çalışmiyorum hep evdeyim. uyku ve endişe için ilaç ve terapi tedavisine başladım. Ama en büyük korkum dışarı çıkmak adımımı atamıyorum evden zorla. Her yerde bi hatıra canlanıyor üzülyorum yaşadıklarımın yalan olduğuna. yada onları dışarda beraber görücem diye ödüm kopuyor. bunlar sağlıklı düşünceler değil biliyorum ve artık böyle olmak istemiyorum. ama bu şehirde kalırsam ilaki karşılaşırız ve ben o eski hatıraları yüzünden sürekli kendime eziyet çektiricem.
Bu şehirden taşınayım yepyeni bir yerde tek başıma yeni bir hayatta başlayayım diyorum. Ailemin de onayını aldım ama bir yandan yalnızlıktan korkuyorum. ya tek başıma beceremezsem ve daha kötü bunalıma girersem diye. Tabi gitmek ha deyince olmayacak ev bulmak en büyük sıkıntı burda. Türkiye’deki gibi değil hani emlakçıya falan git ev bul. Bulacağım ev değilde birinin evinde bir oda kiralayabilir sonra fazlaca çalışıp biraz daha para biriktirip küçük bir ev alırsam anca öyle olur. anlatamadım yani ev kiralamak burda çok zor farklı bir sistem var burda. paran varsa almak daha kolay ama benim okadar birikmişim yok.
yazdıklarımı toparlarsam eğer gitmek en iyisi diye düşünyorum iyileşmek için. Hem artık 30 yaşındayım kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrenmem gerekiyor. Bir yandanda çok korkuyorum ya yapamazsam yep yeni bi şehir de yapayalnız kalıcam diye. bilmiyorum ne yapsam siz olsanız ne yapardınız?
konuyu uzatmadan yazmayı pek beceremiyorum ama elimden geldikçe uzatmadan derdimi anlatmak istiyorum.
Ben 30uma yeni girmiş avrupa’da yaşıyorum. Bir buçuk yıldan fazla oluyor mezun olalı ve sonra hemen işe başladım. Tam mezun olucam dönemler bi ilişkim başladı. o kişiyile önceden tanışıklığımız vardı ve o mezun olucağım dönemler yolumuz kesişti ve bi şekilde bişeyler yaşamaya başladık.
Zamman içinde ilişki ilerledi ve ben onu çok sevdim güvendim tek kusuru kararsız olmasaydı. bu zamanla sorun oldu ve aramız bozulsana her seferinde bi kaç gün içinde tekrar barıştık. Beni kayıp etme korkusu olduğunu ve artık aileler tanışsın ve artık evliliğe adım atalım dedi. Aileler tanıştı kaynaştı ve bir kaç ay sonra surpriz yapıp tek taş yüzük verdi. Ben bulutların üzerindeyim tabi çok mutluydum.
O olaydan bir kaç ay sonra birden “ben emin değilim, korkuyorum evlilikten duygularımı çözemiyorum. bi yanım seni istiyor bi yanım korkuyor dedi”. ve bitirdi ilişkiyi. Ben çok perişan oldum tabi. onun kararsızlığı beni çok kırardı ama hani hepimizin kusurları var ve insan sevince o kişinin zayıf yönlerini görmezden gelebiliyor. daha önceki ayrılıklarımıza dayanarak bi kaç güne barışırız dedim.
En son yüzüze görüşmemizden sonra bir açık kapı bırakmıştı ve ben 5 ay boyunca o açık bıraktığı kapı yüzünden küçükte olsa döner diye bi umudum vardı. bir yandanda umudum tükeniyordu zaman geçtikçe ve ruhen çok çöktüm. 5 ay boyunca uyku ve yemek düzenin tamamen bozuldu. okadar kilo verdim ki gören herkes şaşırıyor ne oldu sana diyorlar. Bi hafta önce öğrendim ki adam daha benden ayrılır ayrılmaz bi ay içinde başka biriyle beraber olmuş bile.
Bütün bunlardan sonra bunca süre ona inandım güvendim için kendimi ezik ve salak hissetim. Benim kafamda o iyi kalpli güvenilir bir insandı ama o güvendiğim inandım insan hiç yokmuş ki.
piskolojik olarak çok çöktüm ama artık iyileşmek istiyorum. Bir buçuk aydır çalışmiyorum hep evdeyim. uyku ve endişe için ilaç ve terapi tedavisine başladım. Ama en büyük korkum dışarı çıkmak adımımı atamıyorum evden zorla. Her yerde bi hatıra canlanıyor üzülyorum yaşadıklarımın yalan olduğuna. yada onları dışarda beraber görücem diye ödüm kopuyor. bunlar sağlıklı düşünceler değil biliyorum ve artık böyle olmak istemiyorum. ama bu şehirde kalırsam ilaki karşılaşırız ve ben o eski hatıraları yüzünden sürekli kendime eziyet çektiricem.
Bu şehirden taşınayım yepyeni bir yerde tek başıma yeni bir hayatta başlayayım diyorum. Ailemin de onayını aldım ama bir yandan yalnızlıktan korkuyorum. ya tek başıma beceremezsem ve daha kötü bunalıma girersem diye. Tabi gitmek ha deyince olmayacak ev bulmak en büyük sıkıntı burda. Türkiye’deki gibi değil hani emlakçıya falan git ev bul. Bulacağım ev değilde birinin evinde bir oda kiralayabilir sonra fazlaca çalışıp biraz daha para biriktirip küçük bir ev alırsam anca öyle olur. anlatamadım yani ev kiralamak burda çok zor farklı bir sistem var burda. paran varsa almak daha kolay ama benim okadar birikmişim yok.
yazdıklarımı toparlarsam eğer gitmek en iyisi diye düşünyorum iyileşmek için. Hem artık 30 yaşındayım kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrenmem gerekiyor. Bir yandanda çok korkuyorum ya yapamazsam yep yeni bi şehir de yapayalnız kalıcam diye. bilmiyorum ne yapsam siz olsanız ne yapardınız?