bir kadının aşkı

xsxulem

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Temmuz 2006
687
23
52
Karımı 1998´in sonbaharında kaybettim... Yedi senelik evliliğimizin iki
senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik. Karim, her evlilik
yıldönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler, ´Bunlar bizim hayatimizin
gölgeleri´ derdi.. Öldüğünde, yedi tane resmimiz vardı.

97´in bir gecesinde onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar çok
sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık alacağımı söylerdim. Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım. Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece: ´Biliyorum´ dedi. İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce,evdeydim. Fotoğraflarımıza bakıyordum yine... Her çerçevenin altında bir
harf olduğunu ilk kez o gün fark ettim.
- A.
- R.
- K.
- A.
- S.
- I.
- N.
Gerisi için yılları yetmemişti. Ama sanırım ´Arkasına bak´ yazmaya filan
niyetlenmişti. Hemen çerçevelerin arkasına baktım. Hiçbir şey yoktu. Sonra
bir şey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm. inanabiliyor musunuz, her
birinin arkasından bir mektup çıktı! Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu
sözler yazmıştı.
1997´deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı. Ve içinden su
sözler çıktı:
´14 Mart 1997/Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı/ Söylemene
gerek yok, biliyorum...´

2002´deyiz. Onu kaybedeli 4, aldatalı 5 yıl oluyor.
İçim acıyor simdi.
Çünkü kadınlar biliyor, hissediyor..

Seni seviyorum diyenin sevgisinden şüphe et, çünkü aşk sessiz, sevgi
dilsizdir...
 
Sulem paylastigin icin tesekkurler cok etkilendim kadin gururuna yedirip demekki soylemedi ama hissettiginide demekki boyle dile getirmis , sevgi gercekse harikalar yaratiyor ama dilde sevmek onemli degilki gonulden icten sevmek en guzeli, bunuda bulabilmek o kadar zorki,
 
şulem çok güzel bi paylaşım daha öncede okumuştum çok begendim her okuduğumda etkiler beni bu hikaye...
 
ne yazık ki son pişmanlık fayda etmiyor...çok anlamlı ve etkileyici bir hikaye..
 
X