En tahammül edemediğim ve sırf bu yüzden yakın arkadaşım, çok sevdiğim bazı insanları hayatımdan çıkarmışlığım olan şey, bana umursanmadığımı, adam yerine konmadığımı hissetttirmeleridir. Mesela bir soru sorarım, cevapsız kalır. Kendisine düşünce ve iyi dilek yazdığım mesaj atarım, bir kelime cevap yazmaya tenezzül etmez filan. Iyy. Aşkından da ölsem buz gibi soğurum o kişiden ve 2. kez düşünmeden hayatımdan silerim. O kişinin iyi özelliklerine karşı da ağır basar bu kötü özellik, ve o kişi gözümde sıfıra düşer. Şu ana kadar birkaç kişiyi çıkardım hayatımdan sırf bu yüzden, bir kez bile pişman olmadım. Yine olsa yine yaparım. Bu huya tahammül etmektense yalnız kalmayı yeğlerim ya. İkinci bir şey şu an aklıma gelmiyor.
(
hani şu sakızı çiğnerken şakır şakır patlatan, pıtır pıtır ses çıkaran tiplerden tiksiniyorum ya
