Annemle babam sürekli tartışan bir çift. Tek sebep annemin babamı komşumuz ve aynı zamanda babamın kuzeni olan kadınla ilişki yaşadığını iddia etmesi. Biz çocukları olarak bu olaya hep bi “acaba” olarak bakarken babamın bu kadınla mesajları ortaya çıktı. Kuzenim o benim falan dedi ama öpücükler çiçekler falan yollanmış yani.. neyse, babam beni dışarı konuşmaya çağırdı gittim. Annem hakkında bir sürü iftiralar attı annemin tanıdığımız bir adamla geçmişte ilişki yaşadığını onun dışında başka evli bir adamla daha sevgili olduğunu hatta babamın bu komşumuz olan kuzeni bu olayı yakalayıp babama anlattığını ve bu kuzeninin annemin yaptığı olayları toparladığını o evli olan adamı eşiyle barıştırdığını falan söyledi. Annem bize uyku hapları verip gezmeye gidiyormuş kadın bunları söylemiş babama. Babam da bana hem böyle anlatıyor hem de güya işe diye çıkıp gizlendiğini ve annemi takip ettiğini kendi gözleriyle gördüğünü söyledi. Tabi ben delirdim anneme anlattım hepsini. Babam birden karşımda “yalan söylüyosun ben böyle bişey demedim bunu söyleyenin allah belasını versin iftiracı” dedi bana. Şok oldum. Annem tabii ki bana inandı ama babamdan o günden beri nefret ediyorum tiksiniyorum kendimi babasız kalmış gibi hissediyorum. Hala evimizde yaşıyor ve ben ailemi ne zaman görmeye gitsem “kızımm gel bir sarılayım” falan diyor asla gitmiyorum. Unutmuş gibi davranıyor ve bu yüzden beni kaba olmakla nankörlükle suçluyor. Annem ona hala acıyor ve benim güzel davranmamı istiyor üzülüyor ama ben asla istemiyorum. Babama bir şans daha vermeli miyim? Kendisi annemi defalarca aldattı bencil egoist ve yalancı birisi ama annem onu hala bırakmıyor