Bir Hayat Kurtardınız Kutlarım Siz Kahramansınız

ferlin .!.:

yıllar önce 10 yaşındayken ,bahçeli bir evde kirada oturuyorduk annem kedi alerjisi olmasına rağmen bir sokak kedisine bahçemizde bakıyordu ve o kedimizin yavruları olmuştu çok güzellerdi annem divanın altına kutuya koymuştu anneleri gelip emziriyordu bir gün bahçeden yabancı bir kedi pencereden girmiş içeri ve yavruların hepsini öldürüp bazılarını yemiş .biz gördüğümüzde ağzında bir yavruyla kaçtı.o günden sonra kedilerden nefret ettim taa ki 3 yıl öncesine kadar.büyük kızım 10 yaşındaydı o zaman.herzaman oynadıkları parkta 6 tane yeni doğmuş ve anneleri ölmüş yavrulara hergün evden süt alıp şırıngayla besliyordu .birgün birini en çelimsiz olanını alıp eve getirdi.diğer yavruları da arkadaşları almış.ben tabi evin içinde kaçıyorum korkudan...babası da ev de hayvan sevmez ama kıyamadı o da.ilk günler ben elimi süremedim veterinere götürürken bile kızım aldı kucağına.evimize geldiğinde 20 günlük filandı.birkaç gün sonra kızım okuldayken mecbur kaldım beslemeye.ilk günler nefes alamıyordum panikten .ben besledikçe o benim peşimden ayrılmıyordu ,birgün sabah uyanınca yanımda buldum aynı yastıkta işte ilk defa o zaman elimi uzatıp sevdim küçük başını beni annesi yerine koymuştu ben ona sevgi göstermeme rağmen.biraz büyüyünce salacaktık sokağa ama 3 yıl oldu hala bizimle ve hala aynı yatakta yatıyoruz.hiç sokağa çıkmadı ben götürdüm çimde yürümesini bile bilemedi çok korktu iki kızım var ,kızlarımı ve bizi ailesi biliyor.bazen o na kötülük mü yaptım diyorum çünkü ne başka kedi gördü nede başka hayvan.yaşadıklarımdan sonra büyük konuşmamayı öğrendim çünkü asla kedi besleyemem demiştim .yanda gördüğünüz nazlı hanım.o bana çok şey öğretti .onun sayesinde korkumu yendim ben.çok uzun oldu biliyorum ama paylaşmak istedim sizlerle.:1rolleyes:

Genişletmek için tıkla...