Bir gün seni düşünerek son nefesimi verdiğimde...

Bir gün seni düşünerek son nefesimi verdiğimde,bunu bir üstünde dolaşan bulutlar bir de ayağını bastığın toprak bilecek. Bir tek onlar anlayacak halimden,bir tek onlar bilecek kadri kıymetimi,bir tek onlar dostluk edecek bana uzun uykumda…
Hiç iyileşemeyecek kalp yaralarımla sarıldığım bembeyaz kefenim,benim acılarım için sargı bezi olurken,ağrılarıma merhem olacak toprağın ve nefessiz kalan bedenime can verecek gökyüzün hep birden şahitlik yapacaklar SENİ NE KADAR ÇOK SEVDİĞİME.
Eğer bir gün gezinirken güzel yüzünle sokaklarda,gelirde tatlı bir rüzgar,dünyanın en tatlı güzel gözlerine,dünyanın en tatlı yanaklarına bir öpücük kondurursa bil ki bendendir.
Olsun her şey için müteşekkirim sana. Yaratıcının içime gizlediği şifreyi bulduran sevgine,hiç öpemediğim yüzüne,hiç tutamadığım ellerine.seninle iki yabancı gibi geçen günlerin güzelliğine.
Bil ki şimdi üzerimde uçan bulutlar,altımda uzanmış toprak ve alfabemden sana sunduğum harflere yokluğunu aratmıyor bana. Çünkü neyim varsa,sensin. Neye baksam sensin,neye dokunsam sen.
Ne kadar yaşasam sen,ne kadar ölsem sen.
Sen kalbim.
Sen yaşamım.
Sen ölümüm.
Sen dünya.
Sen ben.

bir gün seni ne kadar çok sevdiğimi anlayacaksın...ama iş işten geçmiş olacakkkkkkkk