- 24 Şubat 2020
- 2.812
- 7.679
- 88
- Konu Sahibi damaged lemon
- #1
Tam olarak dert değil, o yüzden bdv'ye açmadım ama kafama takılan bir mevzu var.
Yaklaşık 5 yıldır bir ilişkim var, 3 yıldır da beraber yaşıyoruz, bir sene içinde evlenmeyi planlıyoruz. Erkek arkadaşım ilk tanıştığımız dönemde hayalleri, idealleri olan biriydi, yapmak istediği şeyler vardı. Fakat son bir senedir ağır bir depresyon geçiriyor. Evden çalışıyor bir yandan. Maddi durumumuz epey iyi, Türkiye standartlarında iyi para kazanıyor yurtdışına çalıştığı için. Hep Avrupa'da yaşamak isterdi, çabaladı bunun için, o da olacak yakında, ama mutlu değil. Eskiden maddi durumumuz bu kadar iyi değildi, biraz daha paramız olsa mutlu olurduk derdi. Avrupa'da yaşasak mutlu olurduk, vs... İdeallerine yaklaştıkça onların mutlu etmeyeceğini fark ediyor gibi bir hâli var. Hiç içki içmeyen adam son birkaç aydır her gün içki içiyor.
Ailemin yanına tatile geldim başka şehire, o evde kaldı, çalışıyor. Dün aradı beni, "sen gidince fark ettim, ben senin için yaşıyormuşum, sen gidince hiçbir şeyin anlamı kalmadı. Sen olmasan çalışmam, yaşamam" dedi. Geçen gün de onu terk ettiğimi görmüş rüyasında, panikle beni bırakma diye mesajlar attı gece yarısı. Daha önce de tartışmalarımızda filan onu bırakırsam intihar edeceğini söylemiş birisi. Biz tanışmadan önce, ergenlikte de bir intihar girişimi olmuş.
Şimdi, beni bu kadar sevmesi elbette hoşuma gidiyor, ama beni hayatının tek dayanağı haline getirmiş olması da korkutuyor. Sanki hayattan başka haz alamadıkça bana bağlanıyor gibi. "Yapılacak çok şey var hayatta, gezeriz, şöyle böyle yaparız" diyorum, "ben çok gezdim, zevk vermedi, seni mutlu edecekse gezeriz, seni mutlu edecekse yaparız" diyor. Hiçbir şeyden keyif almıyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Hep çok kötüyüm diyor nasıl olduğunu sorduğumda. Bu arada psikiyatriye filan da karşı birisi. İlaç ya da terapi hayatta almaz, ikna etmem mümkün değil. İlk yıllarda böyle değildi, yüksek lisans yapıyordu, daha iyiydi, sonra çalışmaya başlayınca bu hâle geldi. Tavsiyeniz ya da yorumunuz var mı?
Yaklaşık 5 yıldır bir ilişkim var, 3 yıldır da beraber yaşıyoruz, bir sene içinde evlenmeyi planlıyoruz. Erkek arkadaşım ilk tanıştığımız dönemde hayalleri, idealleri olan biriydi, yapmak istediği şeyler vardı. Fakat son bir senedir ağır bir depresyon geçiriyor. Evden çalışıyor bir yandan. Maddi durumumuz epey iyi, Türkiye standartlarında iyi para kazanıyor yurtdışına çalıştığı için. Hep Avrupa'da yaşamak isterdi, çabaladı bunun için, o da olacak yakında, ama mutlu değil. Eskiden maddi durumumuz bu kadar iyi değildi, biraz daha paramız olsa mutlu olurduk derdi. Avrupa'da yaşasak mutlu olurduk, vs... İdeallerine yaklaştıkça onların mutlu etmeyeceğini fark ediyor gibi bir hâli var. Hiç içki içmeyen adam son birkaç aydır her gün içki içiyor.
Ailemin yanına tatile geldim başka şehire, o evde kaldı, çalışıyor. Dün aradı beni, "sen gidince fark ettim, ben senin için yaşıyormuşum, sen gidince hiçbir şeyin anlamı kalmadı. Sen olmasan çalışmam, yaşamam" dedi. Geçen gün de onu terk ettiğimi görmüş rüyasında, panikle beni bırakma diye mesajlar attı gece yarısı. Daha önce de tartışmalarımızda filan onu bırakırsam intihar edeceğini söylemiş birisi. Biz tanışmadan önce, ergenlikte de bir intihar girişimi olmuş.
Şimdi, beni bu kadar sevmesi elbette hoşuma gidiyor, ama beni hayatının tek dayanağı haline getirmiş olması da korkutuyor. Sanki hayattan başka haz alamadıkça bana bağlanıyor gibi. "Yapılacak çok şey var hayatta, gezeriz, şöyle böyle yaparız" diyorum, "ben çok gezdim, zevk vermedi, seni mutlu edecekse gezeriz, seni mutlu edecekse yaparız" diyor. Hiçbir şeyden keyif almıyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Hep çok kötüyüm diyor nasıl olduğunu sorduğumda. Bu arada psikiyatriye filan da karşı birisi. İlaç ya da terapi hayatta almaz, ikna etmem mümkün değil. İlk yıllarda böyle değildi, yüksek lisans yapıyordu, daha iyiydi, sonra çalışmaya başlayınca bu hâle geldi. Tavsiyeniz ya da yorumunuz var mı?
