- 28 Kasım 2007
- 1.059
- 52
- 688
- 32
Apansız bir korku, dehşet, yalnızlık ve çaresizlik anında, varlığına inanmadığınız bir kudrete hangi kelimeler ile yakardığınızı duymak isterdim…
Düne kadar sesini duyduğunuz, tenine dokunduğunuz bir insanı artık sonsuza kadar göremeyeceğinizi bilerek, beyaz bir bohça gibi toprağın içine bıraktığınız o an, kıpırdayan dudaklarınızın hangi kelimeleri seçtiğini bilmek isterdim…
Bir yol kenarında üzeri renkli gazete kağıtlarıyla örtülmüş cansız bir bedenin, kanı çekilmeye başlamış elini gördüğünüzde, elinizden hiç alınmayacakmış gibi yaşadığınız bu hayatın yok oluşunun an meselesi olduğunu dehşet içinde fark ettiğiniz o anda, yaşam kelimesinin sizin için ne ifade ettiğini bilmek isterdim…
Annenizin ölümcül hastalığının son evresinde olduğunu, alışkın bir tavırla size anlatan bir doktorun bu sözlerinden sonra gizli bir yalnızlık ve çaresizlik anında, insanın yapabileceklerinin bittiği bir zamanda kendi kendinize “her şeye rağmen umut kesilmez” derken, bu son umudu kimden beklediğinizi bilmek isterdim…
Çok kalabalık diye binmediğiniz bir minibüsün yaptığı kaza ile hurdaya döndüğünü, içinden canlı çıkmadığını daha sonra bindiğiniz minibüsün camından seyrederken, dudaklarınızdan “aman Allahım” veya “Allah beni korudu” ya da “şans benden yana” cümlelerinden hangisinin döküldüğünü duymak isterdim…
Bir gece yarısı kan ter içinde sıçra***** uyanıp, yaşınız kaç olursa olsun “anne” diye haykırdığınız gibi, ruhunuzun derinlerinde yok saymaya çalıştığınız “O” kudreti, bir çaresizlik, acizlik ve korku anında, hangi ismi ile çağırdığınızı duymak isterdim…
Bütün bunları duymak isterken, cevaplarınızdan körleşmiş bir tat alacağımı sanıyorsanız, yanılırsınız…
Ben hiç tanımadığınız bir kudrete, gizli bir yalnızlık anınızda, nasıl insan kokan çaresizlik ile yakardığınızı biliyorum aslında…
AHMET SAVAŞ ÖZPINAR
